مضجع
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۳۰ آبان ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
واژهشناسی
«مَضجع» به معناى قبر و آرامگاه است. «ضجع» يعنى خوابيدن به پهلو، و چون مرده را در قبر به پهلوى راست و رو به قبله قرار مىدهند، به آن مرده، «ضجيع» و به قبر و مرقدش «مضجع» گفته مىشود كه جمع آن «مضاجع» است. وقتى دربارۀ كسى مىگويند: «نَوّر اللهُ مضجَعه» يعنى خداوند، قبرش را پر از نور كند و نور به قبرش ببارد. بر روى سنگ قبر بعضى از علما هم «مضجع شريف...» مىنويسند. در زيارت حضرت على (عليه السلام) كه آمده است:« السلام عليك و علي ضجيعَيك آدمَ و نوحٍ ... » اشاره است كه آن دو پيامبر در كنار قبر آن حضرت مدفونند و ضجيع به معناى مدفون و به خاك سپرده است.
پانوشت
- ↑ فرهنگ نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۱، ص91.
منابع
این مقاله برگرفته از مقاله فرهنگ نامه زیارت، جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره بیست و یکم، زمستان ۱۳۹۳، ص۹۱ است.