کاربر:Salar/صفحه تمرین۱
کندن گیاهان و درختان حرم
جایگاه و اهمیت
کندن گیاهان و درختان حرم یکی از محرمات احرام و حرم است که احکام آن شامل شخص حاجی و مجموعه مسجدالحرام می‌شود.[۱]
در حکم حرمت کندن گیاهان حرم، اختلافی میان شیعه[۲] و اهل سنت (مالکی[۳]، شافعی[۴]، حنبلی[۵]، حنفی[۶]) نیست و با وجود اینکه حکم این مسئله درباره مسجدالحرام است اما به نظر شیعه[۷] و اهل سنت[۸] شامل مُحرم و غیر محرم (مانند ساکنان مکه) می شود.
مفهوم‌شناسی
منظور از گیاهان حرم، درختان و تمام آن چیزهایی است که از زمین حرم می روید و کندن آنها نیز شامل از ریشه درآوردن یا کندن برگ ها یا شکستن شاخه ها می شود.[۹]
احکام
برای کندن گیاهان و درختان حرم احکامی در کتاب‌های فقهی شیعه و اهل سنت آمده است که عبارتند از:
- اگر تنه درختی داخل در حرم ولی شاخه‌های آن از حرم خارج باشد، هم شاخه و هم تنه، جزء حرم محسوب می‌شود،[۱۰]
اما در موردی که تنه درخت، خارج از حرم و شاخه‌های آن داخل در حرم باشد، بین شیعه و اهل سنت اختلاف نظر وجود دارد: بعضی شیعیان آن را به درختان حرم ملحق می‌دانند[۱۱] اما برخی از اهل سنت آن را به درختان خارج حرم ملحق نموده‌اند.[۱۲]
- اگر شخصی درختی را از حرم کنده و در مکان دیگری بکارد و خشک شود، ضامن خواهد بود، زیرا آن را تلف کرده است.[۱۳] اما در صورتی که آن درخت رشد کند، چنانچه در حرم کاشته باشد، ضمانتی متوجه آن شخص نیست، ولی اگر در بیرون از حرم کاشته باشد بر او واجب است که این درخت را به حرم بازگرداند؛ همچنین اگر بازگرداندن ممکن نباشد یا درخت خشک شود، باز ضامن خواهد بود.[۱۴]
- از نظر مشهور فقیهان شیعه در کندن درخت و گیاه حرم، کفاره لازم است.[۱۵]
جستارهای وابسته
پانوشت
- ↑ المبسوط في فقه، ج1، ص: 354.
- ↑ . المبسوط فی فقه، ج 1، ص 354؛ السرائر، ج 1، ص 554؛ الدروس، ج1، ص: 390.
- ↑ . التفريع، ج1، ص 211 ؛ المدونة ج1 ص 456؛ فقه العبادات، ج1، ص 390.
- ↑ التنبية، ج 1، ص 74؛ المهذب في فقة، ج1، ص 400؛ المجموع، ج7، ص 448.
- ↑ . الكافي في فقه، ج1، ص 506؛ المغني، ج3، ص 320؛ الشرح الكبير، ج3، ص 364.
- ↑ . المبسوط، ج4، ص 103؛ بدائع الصنایع، ج2، ص 210؛ الهداية، ج1، ص 171.
- ↑ مجمع الفائدة، ج7، ص: 59؛مدارك الأحكام، ج7، ص: 372؛ المعتمد، ج4، ص: 265.
- ↑ التنبية، ج 1، ص 74؛ المهذب في فقة، ج1، ص 400؛ المبسوط، ج4، ص 104.
- ↑ . رک: المبسوط في فقه، ج1، ص: 354؛ منتهى المطلب في تحقيق المذهب، ج12، ص: 120-137؛ فوائد القواعد، ص: 445.
- ↑ . المبسوط، ج4، ص 103؛المغنی، ج3، ص 323؛ النهایة، ص: 235.
- ↑ . النهایة، ص: 235 ؛منتهی المطلب ، ج12، ص: 129؛ جواهر، ج18، ص: 413.
- ↑ . الشرح الکبیر، ج3 ،ص 368؛ المغنی، ج3، ص 323؛ المجموع، ج7، ص 449.
- ↑ فقیهان شیعه: منتهی المطلب ، ج12، ص: 130؛ کشف الغطاء ، ص: 466. فقیهان اهل سنت: المغنی، ج3، ص 323؛ الشرح الکبیر، ج3، ص 368؛ المجموع ، ج7، ص 448.
- ↑ فقیهان شیعه: منتهی المطلب ، ج12، ص: 130؛ کشف الغطاء ، ص: 466. فقیهان اهل سنت: المغنی، ج3، ص 323؛ الشرح الکبیر، ج3، ص 368؛ المجموع ، ج7، ص 448.
- ↑ . دلیل الناسک، ص: 221؛ تفصیل الشریعة ، ج4، ص: 259؛ الخلاف، ج2، ص: 408 ؛ تفصیل الشریعة ، ج4، ص: 259.
منابع
- تاریخ اورشلیم (بیت المقدس)، سید جعفر حمیدی، تهران، امیرکبیر، ۱۳۸۱ش.
//////////////////////////////
///////////////////////
- الأمّ،
- الأمّ،
- الأمّ،
- الأمّ،
- الأمّ،
//////////
- الأمّ، محمد بن ادریس شافعی، بیروت، دارالفکر، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
- تهذیب الاحکام، حسن بن علی شیخ طوسی، به تحقیق حسن خرسان، تهران، دارالکتب العلمیة، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش.