کاربر:Salar/صفحه تمرین۱

شکار حیوانات خشکی

جایگاه

شکار حیوانات خشکی از محرمات احرام است و در کتاب‌های فقهی از آن در باب‌های حج، تجارت و صید و ذباحه سخن گفته‌اند.

مفهوم‌شناسی

مراد از حرمت شکار در احکام حج، صيد حیوان غير دريايى است اما شكار حيوان دريايى براى محرم جايز است.^[۱] صید در لغت و به تبع در کلمات فقها به معنای شکار حیوان وحشی و نیز خود حیوان وحشی آمده است. مراد از شکار اعم از گرفتن، به دام افکندن و کشتن است.^[۲]

احکام

برای شکار حیوانات خشکی، احکامی در کتاب‌های فقهی بیان شده است که برخی از آنها عبارتند از:

شکارچی محرم باشد یا غیر مُحرم(مُحِل)، شکار کردن در حرم حرام است؛^[۳] چه در حرم باشد یا بیرون از حرم.^[۴]
خوردن گوشت شكار بر محرم مطلقا حرام است؛ هرچند شخص غیر مُحرم آن را در بيرون حرم شكار كرده و به درون آورده باشد.^[۵]
خوردن گوشت شكار براى غیر محرم جايز است^[۶] اما اگر محرم در بيرون حرم حيوانى را شكار كند، بنابر قول مشهور، گوشت آن حتى بر غیر محرم نيز حرام خواهد بود.^[۷]

جستارهای وابسته

محرمات احرام

پانوشت

↑ مستند الشيعة، ج۱۱، ص۳۵۰.
↑ لسان العرب، واژه «صید»؛ فرهنگ بزرگ سخن، واژه «شکار».
↑ جواهر الكلام، ج۲۰، ص۲۹۴.
↑ جواهر الكلام، ج۱۸، ص۲۸۶.
↑ جواهر الكلام، ج۲۰، ص۳۱۴.
↑ جواهر الكلام، ج۲۰، ص۳۱۴.
↑ مستند الشيعة، ج۱۱، ص۳۴۱ـ۳۴۲ ؛ جواهر الكلام، ج۱۸، ص۲۸۸.

منابع

تاریخ اورشلیم (بیت المقدس)، سید جعفر حمیدی، تهران، امیرکبیر، ۱۳۸۱ش.

//////////////////////////////

//////////////////////

'،

'،

'،

'،

'،

'،

'،

'،

[1] مستند الشيعة، ج۱۱، ص۳۵۰.

[2] لسان العرب، واژه «صید»؛ فرهنگ بزرگ سخن، واژه «شکار».

[3] جواهر الكلام، ج۲۰، ص۲۹۴.

[4] جواهر الكلام، ج۱۸، ص۲۸۶.

[5] جواهر الكلام، ج۲۰، ص۳۱۴.

[6] جواهر الكلام، ج۲۰، ص۳۱۴.

[7] مستند الشيعة، ج۱۱، ص۳۴۱ـ۳۴۲ ؛ جواهر الكلام، ج۱۸، ص۲۸۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]