سعی (فتاوای مراجع)

مسئله ۸۲۵
امام خمینی: واجب است بعد از به جا آوردن نماز طواف، سعي کند بين صفا و مروه، که دو کوه معروف‌اند.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۲۶
امام خمینی: مراد از «سعي» آن است که از کوه صفا برود به مروه و از مروه برگردد به صفا.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۲۷
امام خمینی: واجب است سعي بين صفا و مروه هفت مرتبه باشد که به هر مرتبه شوط گويند؛ به اين معنا که از صفا به مروه رفتن يک شوط است و از مروه به صفا برگشتن نيز يک شوط است.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۲۸
امام خمینی: واجب است اول از صفا شروع کند و بايد در دور هفتم به مروه ختم شود، و اگر از مروه شروع کند، هر وقت فهميد بايد اعاده کند و اگر در بين سعي بفهمد بايد از سر بگيرد و از صفا شروع کند.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۲۹
امام خمینی: احتياط آن است که ابتدا کند از جزء اول صفا و از آنجا شروع به سعي کند و در صورتي که روي کوه برود و همان‌ طور به نحو متعارف سعي کند کفايت مي‌کند.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۳۰
امام خمینی: در سعي ما بين صفا و مروه جايز است سواره و بر روي محمل، چه در حال اختيار و چه با عذر ليکن راه رفتن افضل است.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۳۱
امام خمینی: طهارت از حدث و خبث و ستر عورت در سعي معتبر نيست، گرچه احوط مراعات طهارت از حدث است.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۳۲
امام خمینی: واجب است سعي را بعد از طواف و نماز آن به جا آورد و اگر عمداً پيش از آنها به جا آورد بايد بعد از طواف و نماز، آن را اعاده کند.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۳۳
امام خمینی: اگر از روي فراموشي مقدم بدارد سعي را بر طواف، اقوي آن است که آن را اعاده کند و همچنين است اگر از روي ندانستن مسئله مقدم بدارد.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۳۴
امام خمینی: واجب است رفتن و برگشتن از راه متعارف باشد، پس اگر از راه غير متعارف به صفا برود يا به مروه، سعيش باطل است.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۳۵
امام خمینی: اگر بين صفا و مروه را دو طبقه يا چند طبقه کنند و تمام طبقات بين دو کوه باشد، از هر طبقه جايز است سعي کند، گرچه احوط سعي از همان راهي است که از اول متعارف بوده.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۳۶
امام خمینی: اگر طبقه زيرزميني درست شد و کوه صفا و مروه ريشه‌دار بود و سعي بين آن دو واقع شد صحيح است علي‌ الظاهر و احوط سعي از طبقه روي زميني است.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۳۷
امام خمینی: واجب است در وقت رفتن به طرف مروه، متوجه به آنجا و وقت رفتن رو به صفا متوجه به آن باشد. پس اگر عقب عقب برود يا پهلو را به طرف صفا يا مروه کند و برود باطل است، ليکن نگاه کردن به چپ و راست بلکه گاهي به پشت سر اشکال ندارد.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۳۸
امام خمینی: جايز است به جهت استراحت و رفع خستگي، نشستن يا خوابيدن بر صفا يا مروه و همين طور جايز است نشستن يا خوابيدن بين آنها براي رفع خستگي و لازم نيست عذري داشته باشد بنا بر اقوي.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۳۹
امام خمینی: جايز است تأخير سعي از طواف و نماز آن، براي رفع خستگي يا تخفيف گرمي هوا و جايز است بدون عذر تأخير بيندازد تا شب، گرچه احتياط در تأخير نينداختن است.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۰
امام خمینی: جايز نيست تأخير انداختن تا فردا بدون عذر؛ از قبيل مرض.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۱
امام خمینی: سعي از عبادات است و بايد آن را با نيت خالص براي فرمان خداي تعالي بياورد.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۲
امام خمینی: سعي مثل طواف رکن است و حکم ترک آن از روي عمد يا سهو چنان است که در طواف گذشت.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۳
امام خمینی: زياد کردن در سعي بر هفت مرتبه از روي عمد موجب باطل شدن آن است به تفصيلي که در طواف گذشت.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۴
امام خمینی: اگر از روي فراموشي زياد کند بر سعي؛ چه کمتر از يک مرتبه يا بيشتر، سعي او صحيح است و بهتر آن است که زايد را رها کند، گرچه بعيد نيست که بتواند آن را به هفت مرتبه برساند.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۵
امام خمینی: اگر سعي را کم کند سهواً، واجب است آن را اتمام کند هر وقت يادش بيايد و اگر به وطن خود مراجعت کرده و براي او مشقت ندارد، بايد مراجعت کند و اگر نمي‌تواند يا مشقت دارد بايد نايب بگيرد.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۶
امام خمینی: اگر کمتر از يک مرتبه سعي کرد و بقيه را فراموش کرد بياورد، احتياط واجب آن است که سعي را از سر بگيرد و اگر بعد از تمام کردن يک مرتبه يا بيشتر فراموش کرد به هفت مرتبه برساند جايز است از همان جا سعي را تمام کند، ليکن احتياط آن است که اگر چهار مرتبه را تمام نکرده، تمام کند و از سر بگيرد.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۷
امام خمینی: با تمام کردن سعي، حلال نمي‌شود بر او آنچه حرام شده بود به واسطه احرام.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۸
امام خمینی: اگر فراموش کرد بعض سعي را در عمره تمتع، پس به گمان اينکه اعمال عمره تمام شده، از احرام خارج شد و بعد از آن نزديکي با زنان کرد، واجب است برگردد و سعي را تمام کند و احتياط واجب آن است که يک گاو براي کفاره ذبح کند.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۹
امام خمینی: اگر فراموش کرد بعض سعي را در عمره تمتع و تقصير کرد و بعد از آن نزديکي با زنان کرد، احتياط واجب آن است که به دستور مسئله سابق عمل کند، بلکه احتياط واجب آن است که در اين دو حکم سعي در غير عمره تمتع را نيز ملحق به تمتع کند در کفاره و اتمام.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۵۰
امام خمینی: اگر شک کند در عدد رفت و آمدها بعد از تقصير، اعتنا نکند و اگر شک کند بعد از آنکه از عمل فارغ شد و منصرف شد، چون بناگذاري بر اتمام و اعتنا نکردن به شک خالي از اشکال نيست، احتياط آن است که آنچه احتمال نقص مي‌دهد اتمام کند خصوصاً اگر شک در ناقص گذاشتن در اين باشد که عمداً براي حاجتي ترک کرده است سعي را، که برگردد و اتمام کند که در اين صورت وجوب اتمام بعيد نيست و اگر شک در زياده دارد و مي‌داند ناقص نشده اعتنا نکند.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۵۱
امام خمینی: اگر بعد از فارغ شدن از سعي يا از هر دوري، در درست آوردن آن شک کند، اعتنا نکند و سعيش صحيح است و همين طور اگر در بين رفت و آمد، شک در صحيح به جا آوردن جزء پيش کند، اعتنا نکند.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۵۲
امام خمینی: اگر در مروه شک کند که هفت دفعه رفت و آمد کرده يا زيادتر؛ مثل اينکه شک کند بين هفت و نُه اعتنا نکند و اگر قبل از رسيدن به مروه شک کند که اين دور هفت است يا کمتر، ظاهراً سعي او باطل است و همچنين است هر شکي که به کمتر از هفت تعلق بگيرد؛ مثل شک بين يک و سه يا دو و چهار و هکذا.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۵۳
امام خمینی: اگر طواف را در روزي به جا آورد و روز بعد شک کرد که سعي کرده است يا نه، بعيد نيست بناگذاري بر آوردن، گرچه احتياط در آوردن است، مگر آنکه بعد از تقصير شک کند که در اين صورت لازم نيست سعي کند. مسائل متفرقه سعي مسائل متفرقه سعي
مراجع دیگر:

مسئله ۸۵۴
امام خمینی: کسي که مي‌دانسته بايد هفت مرتبه بين صفا و مروه سعي کند و با همين نيت از صفا شروع کرده ولي رفت و برگشت را يک مرتبه حساب کرده و در نتيجه چهارده مرتبه سعي نموده، احتياط آن است که سعي را اعاده کند، اگرچه اقوي کفايت همان سعي است.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۵۵
امام خمینی: کسي که بعدازظهر، طواف و نماز را به جا مي‌آورد و سعي را شب انجام مي‌دهد، اگر بدون تأخير عرفي، سعي در شب واقع شود، مانع ندارد و احتياط آن است که تا شب تأخير نيندازد، اگرچه اقوي کفايت است.
مراجع دیگر:

مسئله ۸۵۶
امام خمینی: سعي در طبقه فوقاني، اگر محرز نيست که بين صفا و مروه است، جايز نيست.
مراجع دیگر: