مزار امامزاده احمد بن موسی(ع)

مزار امامزاده احمد بن موسی(ع)، منتسب به فرزند امام موسی کاظم(ع) است و در جاده کربلا به بابل، قرار دارد.

اطلاعات اوليه
کاربری زیارتگاه
مکان در 24 کیلومتری از تقاطع خیابان جمهوری و خیابان محیط، در شرق کربلا، در جاده کربلا به بابل

این زیارتگاه دارای بقعه‌ای مربع‌شکل به ابعاد تقریبی 5 * 5 متر است و اتاق مرقد، حدود بیست مترمربع بوده و ضریح آهنی سبزرنگی بر روی قبر در وسط اتاق قرار دارد.

در انتساب این مکان به فرزند امام موسی کاظم(ع) جای تردید وجود دارد ولی در میان اهالی منطقه، به فرزند امام موسی کاظم(ع) شهرت دارد.

موقعیت جغرافیایی

این زیارتگاه در حدود 24 کیلومتری از تقاطع خیابان جمهوری و خیابان محیط، در شرق کربلا، در جاده کربلا به بابل، قرار دارد که می‌‏توان از طریق یک جاده خاکی، به آن رسید.

ساختمان بقعه

ساختمان بقعه، به شکل مربع و به ابعاد تقریبی 5 * 5 متر است و دارای ایوانی در سمت جنوب و گنبدی مخروطی شکل، به ارتفاع نزدیک به سه متر است که با رنگ سبز، نقاشی شده است. ورودی بنا، یک متر از کف صحن ارتفاع دارد و با دو پلکان، به ایوان آن متصل می‏‌شود. اتاق مرقد، حدود بیست مترمربع مساحت دارد و وسط آن، قبری به چشم می‏‌خورد که ضریح آهنی سبزرنگی نیز روی آن، نصب شده است.[۱]

وجه انتساب

درباره شخص مدفون در بقعه، اطلاع دقیقی در دست نیست و میان اهالی منطقه، به فرزند امام موسی کاظم(ع) شهرت دارد که درستی آن، مورد تردید است. بسیاری از منابع، مدفن احمد بن موسی(ع) را در شیراز می‌‏دانند که به شاهچراغ، مشهور است. برخی نیز به استناد کتبِ انساب، قبر وی را در اسفراینِ خراسان نوشته‌‏اند.[۲]

بدون تردید، احمد بن امام موسی کاظم(ع)، در این مکان، مدفون نیست. ممکن است این زیارتگاه، مدفن یکی از نوادگان امام هفتم باشد که تشابه اسمی و نسبی وی با احمد بن موسی(ع)، سبب اشتباه در انتساب این مزار به وی شده است.

پانویس

  1. معجم المراقد والمزارات فی العراق، ص54.
  2. در این باره، ر. ک: هزار مزار ایران- استان خراسان شمالی، ص38 و 42.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم. بخش «مزار امامزاده احمد بن موسی(ع)»، ج1، ص271. است.


  • معجم المراقد والمزارات في العراق: ثامر عبدالحسن العامري، (لا م)، (لا ن)، (لا ت).
  • هزار مزار ايران، استان خراسان شمالى: محمد مهدى فقيه بحرالعلوم، قم، انتشارات وثوق، ١٣٨٩ه. ش.