مقبره اسماء همسر جعفر طیار
مرقد منتسب به اسماء همسر جعفر طیار، در شهر دمشق ، درقبرستان باب الصغیر واقع است و از زیارتگاه‌های مشهور شیعیان در سوریه، به شمار می‌آید. اسماء بنت عمیس همسر جعفر بن ابیطالب در مکه به پیامبر اسلام(ص) ایمان آورد و از مهاجران حبشه بود.وی در سال 65 ه.ق در شهر دمشق وفات نمود و در قبرستان باب الصغیر مدفون گردید.
[[پرونده: | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| کاربری | زیارتگاه |
| مکان | سوریه * استان دمشق * قبرستان باب الصغیر |
| مشخصات | |
| وضعیت | فعال |
| معماری | |
| بازسازی | 1330ه.ق |
معرفی اجمالی اسماء بنت عمیس
اسماء، همسر جعفر بن ابیطالب، یکی از مسلمانان فداکار بود که همراه همسرش به حبشه هجرت کرد . پیامبر اسلام (ص) در مورد اسماء فرمودند: او از زنان بهشتی است.[۱]
او از زنانی بود که در مکه اسلام اختیار کرد و همراه همسرش به حبشه هجرت کرد. این زوج مسلمان پر شور و با ایمان تا سال هفتم هجری ( فتح خیبر ) با آخرین گروه باقیمانده در حبشه در آن سرزمین به سر می بردند، ( حدود 13 سال) و مقارن فتح خیبر به مدینه بازگشتند. پس از آنکه جعفر بن ابیطالب در سال 8 هجری در جنگ موته به شهادت رسید اسماء با ابوبکر ازدواج کرد و محمد بن ابی بکر از او تولد یافت و پس از درگذشت ابی بکر ، امام علی (ع) او را تزویج کرد و یحیی بن علی بن ابیطالب از او متولد شد.[۲].
اسماء از زنان محدثه بود[۳] و با خاندان پیامبر اسلام(ص) ارتباط و پیوستگی خاص معنوی داشت و چنانکه مشهور است در مدتی که فاطمه (س) بستری بود پرستاری و مراقبت از او را برعهده داشت و پس از شهادت آن بانوی بزرگوار در غسل دادن او امام علی (ع) را یاری می داد. و به همین مناسبت گزارش هایی از حوادث چند روز آخر عمر فاطمه (س) از او نقل شده است.[۴]
نقل است که پیامبر اسلام می فرمود: اسماء از زنان بهشتی است.
سرانجام آن بانوی بزرگوار در سال 65 هجری وفات نمودند ودر قبرستان باب الصغیر دمشق مدفون گردیدند.
موقعیت مزار
قبر این بانوی بزرگوار به همراه میمونه دختر حسن بن علی (ع) و حمیده دختر مسلم بن عقیل در یک حجره ومقبره قرار دارند که در پشت مقابر سکینه و ام کلثوم و در سمت چپ قبر عبدالله بن جعفر صادق(ع) واقع شده است. بر بالای در ورودی آرامگاه نوشته شده است : « ضریح السید اسماء زوجه جعفر طیار - ضریح السیده میمونه بنت الامام الحسن بن علی بن ابیطالب، ضریح حمیده بنت مسلم بن عقیل.»
توصیف بنا
بر بالای حجره گنبدی به رنگ سبز و در داخل آن تابوتی بزرگ و چوبین دیده می شود. حجره مذکور در سال 1330 ه.ق بازسازی شده و هر سه مزار در داخل یک مقبره کاشیکاری شده و چوبین قرار دارند.
پانویس
منابع
- اسدالغابه فی معرفته الصحابه، ابن اثیر جزری الشیبانی، بیروت، دار الاحیاء، 1358ه.
- بحار الانوار، مجلسی، محمد باقر. تهران، نشراسلامیه.
- الاستعیاب فی معرفه الاصحاب،ابن عبدالبر، مصر، مطبعة مصطفی، ١٣58ه. ق .
- تاریخ واماکن سیاحتی و زیارتی سوریه، اصغر قائدان، تهران، مشعر، 1376ه.ش.