راقدون عند الحسین(ع) (کتاب)


راقدون عند الحسین(ع) (کتاب)
پدید آورندگان
نویسنده سامی جواد کاظم المنذری
محتوا
موضوع کربلا، آرامگاه‌ها کربلا، سرگذشتنامه علما، عراق
زبان عربی
نشر
تعداد جلد ۱
تعداد صفحات ۴۸۴
قطع وزیری
ناشر شرکة‌ دبوق‌ للطبا‌عة‌
محل نشر بیروت
تاریخ نشر ١۴٣۴ق.

نویسنده

سامی جواد کاظم المنذری الکاظمی(ت.۱۳۷۸ق)، نویسنده و روزنامه‌نگار عراقی، ساکن کربلا و متولد شهر کاظمین است. وی در «جامعة المصطفی العالمیة» و «الجامعة العالمیة للعلوم الإسلامیة» (لندن)، تحصیلات دینی را گذرانده و اکنون (۱۴۴۱ق)، سردبیر مجله الأحرار وابسته به العتبة الحسینیة‌ المقدسة و چند مجله دیگر در عراق است.[۱] برخی از آثار دیگر او عبارتند از: راقدون عند العباس(ع)،[۲] تراتیل سماویة[۳] و ام الامام السجاد(ع).[۴]

ساختار و

محتوا

این کتاب، شرح حال ۷۰۰ تن از بزرگانی است که در محدوده حائر حسینی دفن شده‌اند. ص۱۸۰. مبنای محدوده حائر حسینی در این کتاب، نظر محمدباقر مجلسی است که محدوده حائر را صحن شریف و حجره‌ها دانسته‌ است. از این روی، در این کتاب، به سرگذشت ابن فهد حلی که در فاصله چند صد متری حرم دفن شده، پرداخته نشده است. در این کتاب، خانه‌ها، مدرسه‌ها و مسجدهای دیوار به دیوار حرم که در طرح توسعه، بخشی از آن‌ها به حرم ملحق شده‌اند، در محدوده حائر محسوب شده و زندگی‌نامه دفن‌شدگان آن مکان‌ها، بیان شده است. ص۱۸۳.


در ادامه تبيين مشخصات داخلى و خارجى حرم مى‌پردازد و به تعداد حجره‌ها و رواق‌ها و نام هر يك اشاره مى‌كند و بعد به صورتى فهرست وار، به معرفى مقابر خانوادگى موجود در حرم و حجره‌ها و محل‌هايى مثل كشك خانه ٧كه در گذشته وجود داشت و اكنون فقط نامى از آن مانده، مى‌پردازد. ص۱۸۳.

الف. ١٧ تن از شهداى‌ هاشمى كربلا.

ب. ٧١ تن از شهداى غيرهاشمى كربلا به همراه ٢١ تن ديگر.

ج. ٣٨۴ تن از عالمان، دانشمندان، شاعران و اديبان.

د. ١٠٧ تن از صاحب منصبان و پادشاهان، همراه با ٨۴ نفر ديگر.

در پايان نيز دوازده خانوادۀ معروف كربلا كه در حائر حسينى مقبرۀ خصوصى دارند، معرفى شده‌اند. ص۱۸۰.


مقدمه، محدوده حائر،


منبع: مانند گفت‌وگو با كارشناسان و مصاحبه با معّمرين و حتى سفر به كشورهاى ديگر، جهت ملاقات با شخصيت‌هاى مورد نظر و مطالعۀ آثار خطّى و چاپى و پايگاه‌هاى اينترنتى، بهره برد؛ ص ۱۸۰ و ۱۸۱.

ترجمه

چاپ

این کتاب، در ۴٨۴ صفحه، با قطع وزيرى، توسط شرکة‌ دبوق‌ للطبا‌عة‌، در بیروت، در سال ١۴٣۴ق. به چاپ رسید.[۵]

پیوند به بیرون

پانوشت

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله مدفونین حائر حسینی در «راقدون»، محمدحسین خوشنویس، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره هجدهم، بهار 1393، ص179 است.