قاسم بن موسی الکاظم(ع)
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۲۰ مهر ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
قاسم به موسی الکاظم(ع)، فرزند امام کاظم(ع)
شيخ مفيد(رحمه الله) و ديگران، مادرش را ام ولد دانستهاند.[۱] ولی حرزالدين، بر این باور است كه، مادرش اُمالبنين و برادر اعيانى امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) است.[۲]
جایگاه
بر پایه روایتی در کتاب کافی، وقتی از امام کاظم(ع) درباره امامِ پس از خود سؤال میشود، او فرزندش علی(ع) را معرفی میکند و به گفته وی، اگر تعیین امام به عهده او بود، فرزند دیگرش قاسم را معرفی میکرد؛ چون او شخص سزاوری است و امام(ع) نیز او را دوست دارد؛ ولی تعیین امامت بر عهده خدا است و این مقام را در وجود هرکسی که لایق باشد و خود صلاح بداند قرار میدهد.[۳]
در نگاه عالمان
علی نمازى شاهرودى، نویسنده مستدرک سفینة البحار، او را «سیدی جلیلالقدر» خوانده که پدرش، امام کاظم(ع) او را بسیار دوست داشته است.[۴] عبدالحسین شبستری، نویسنده احسن التراجم، او را «مردی عالم و دارای جایگاهی بلند» معرفی کرده است.[۵] شیخ عباس قمی نیز از بزرگی قدر و شأن او خبر داده است.[۶]
پانوشت
- ↑ الارشاد، ج٢، ص٢٠١؛ المجدى فى انساب الطالبيّين، ص١٠٧؛ الكواكب المشرقه، ج٢، ص١٨؛ كشف الغمه، ج٣، ص٢۶.
- ↑ مراقد المعارف، ج٢، ص١٨١.
- ↑ الكافى، ج١، ص٣١۴؛ عيون اخبار الرضا، ج٢، ص٧٠؛ تنقيح المقال، ج٢؛ ص٢۶؛ الجامع لرواة واصحاب الامام الرضا، ج١، ص۵١٢؛ بحارالانوار، ج۵٠، ص٢۶؛ مستدركات علم رجال الحديث، ج۶، ص٢۶٣.
- ↑ مستدركات علم رجال الحديث، ج۶، ص٢۶٢.
- ↑ احسن التراجم، ج٢، ص٢٨ و ٢٩.
- ↑ منتهى الآمال، ج٢، ص٣۵۴؛ تحفة الاحباب، ص٣٩٣؛ بدر فروزان، صص٣۶ و ٣٧.
منابع
- الارشاد فى معرفة حجج الله على العباد، محمد بن محمد بن نعمان (الشيخ المفيد)، تحقيق: مؤسسة آل البيت (عليهم السلام) لاحياء التراث، دار المفيد، بيروت، 1414ق (1993م)
- احسن التراجم لاصحاب الامام موسى الكاظم (ع)، عبدالحسين شبسترى، المؤتمر العالمى للامام الرضا(ع)، مشهد، 1411ق.
- المجدى فى انساب الطالبيين، على بن محمد العلوى العمرى، تحقيق احمد المهدوى، الدامغانى، كتبة آيةالله العظمى المرعشى النجفى العامة، قم، 1422ق (1380ش)
- الكواكب المشرقة فى انساب وتاريخ و تراجم الاسرة العلوية الزاهرة، السيد مهدى الرجائى، مكتبة آيةالله المرعشى النجفى، قم، 1390ش.
- كشف الغمّة فى معرفة الائمة، على بن عيسى الاربلى، دار الاضواء، بيروت، 1405ق.
- مستدركات علم رجال الحديث، على النمازى الشاهرودى، مؤسسة النشر الاسلامى، قم، 1425ق.
- مراقد المعارف، محمد حرزالدين، تحقيق محمدحسين حرزالدين، سعيد بن جبير، قم، 2007م.
- منتهى الآمال، شيخ عباس قمى، هجرت، قم، 1380ش.
- تحفة الاحباب فى نوادر آثار الأصحاب، شيخ عباس قمى، تحقيق سيد جعفر حسينى و على محدثزاده، دارالكتب الاسلاميّة، تهران، 1370ش.
- بدر فروزان، عباس فيض، قم، 1322ق.