کمیل بن زیاد نخعی
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۷ آبان ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
تبار
كميل بن زياد بن نهيك صهبانى نخعى، مكنى به «ابن عبدالله» و «ابن عبدالرحمن»[۱] بوده، شجره‌نامه او را اینگونه گفته‌اند: كميل بن زياد بن نهيك بن هيثم بن سعد بن مالك بن الحارث بن صهبان بن سعد بن مالك بن النّخع بن مذحج النخعى الصّهبانى الكوفى.[۲] کمیل بن زیاد، از نَخَعيانى[۲] بود كه ساليان دراز در كوفه اقامت داشتند.[۳] آنان گروهى منشعب از قبيله «مذحج» ، از طايفه «نخع» بودند[یادداشت ۱] كه از بزرگ‌ترين و مشهورترين طوايف يمن به شمار مى‌آمدند.[یادداشت ۲][۵] حضرت محمد(ص) با اعزام مبلغانى به يمن، زمينه پذيرش عمومى اسلام را در اين منطقه فراهم آورد. به گزارش واقدى، با حضور امام على(ع) در يمن، گروهى از قبيله مذحج اسلام آوردند. پيامبر(ص) قبیله نخع را ستايش گفته و از خدا خواست در آن قبیله برکت قرار دهد.[۶][۷] مهم‌ترين طوايف نخع عبارتند از: صهبان، جذيمه، حارثه، سعد بن مالك، كليب و بنوالهيه. کمیل بن زیاد از قبیله از صبهان بود؛ از این روی، به صهبانی خوانده شده است.[۸]
كميل بن زياد از مشاهير تابعين و يكى از رؤساى شيعى است.
پانوشت
- ↑ ابن حجر عسقلانى، الاصابه فى تمييزالصحابه، ج٨، ص ۴٠٢.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ تاريخ مدينۀ دمشق، ج۵٠، ص ٢۴٧.
- ↑ سمعانى، الانساب، ج ۵، ص ۴٧٣.
- ↑ ابن دريد، الاشتقاق، ص٢۴٢.
- ↑ صفة جزيرة العرب، تحقيق محمد بن على الاكوع؛ ص ١٧۶ - ١٧٨.
- ↑ اللهمّ بارك فى النّخع!
- ↑ نويرى، نهاية الأرب فى فنون الأدب، ج١٨، ص ١٠٩.
- ↑ ابن دريد، الاشتقاق، ص٢۴٢.
- ↑ ابن عساكر، تاريخ مدينۀ دمشق، ج۵٠، ص ٢۵١.