صندوق
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۸ آبان ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
صندوق، در حرمها و مزارها، جعبه چوبی یا خاتمکاری شدهای است که روی قبر مدفون گذاشته میشود.
چیستی
صندوق، به جعبه چوبى يا فلزى گفته مىشود كه درون آن، لباس و اشياء ديگر مىگذارند. در حرمها و زیارتگاهها، به جعبه چوبى يا خاتمكارى شدهاى كه روى قبر امام يا بزرگان ديگر گذاشته مىشود گفته میشود. اين صندوق، بیشتر، آراسته به آيات قرآن و اشعار است و روى آن را پارچهاى سبز و منقوش به آيات و دعاها مىپوشانند.
در حرمها
نخستین صندوقى كه روی قبر امام رضا(ع) قرار گرفت، مربوط به اوايل سده ششم قمری بوده و آخرين آن، مربوط به سال ١٣١١ش. است.[۱]
شاه اسماعیل صفوی، در سال 920ق، دستور ساخت شش صندوق چوبی خاتم و منبتکاری نفیس را صادر کرد تا بر قبرهای امامان مدفون در عراق نصب شود؛ صندوقچه قبر امام حسین(ع)، پس از درگذشت شاه اسماعیل در سال 932ق، نصب شد.[۲] در سال ۱۱۳۳ق. گوهرشاه خانم، دختر سلطان حسین صفوی،صندوق خاتمکاری نفیسی به حرم امام حسین(ع) هدیه کرده، که در حمله وهابیها به کربلا، آسیب دید و مقداری از آن، در آتش سوخت و برای همین، در سال 1225 ه. ق بازسازی گردید.[۳]
به علت نشستن گرد و غبار و چربی و آلودگی بر صندوقچه، در سال 1360ق، محمدصنیع خاتم شیرازی، صنعتگر معروف ایرانی، آن را بهطور بازسازی کرد؛ بهگونهای که گویا برای نخستین بار از دست سازنده اصلی آن، بیرون آمده است. برای آنکه صندوقچه از گرد و غبار آسیب نبیند، آن را از چهار سمت و نیز از سمت بالا، با شیشههای سنگی ویژهای پوشاندند و خطوط تقاطع شیشهها را از پنبه و لاستیک پر کردند.[۴] این صندوقچه، هنوز روی قبر، موجود است و طول، عرض و ارتفاع آن، به ترتیب 5/ 4، 3 و 30/ 1 متر است.
صندوق شهادت
صندوق شهادت يا تابوت عهد یا تابوت سكينه، صندوقى بود كه حضرت موسى(ع) به امر خدا آن را ساخت. این صندوق، دارای ويژگىهايى بوده و بنى اسرائيل هنگام جنگ با دشمنان، آن را با خود مىبردند و آن را ضامن پيروزى و غلبه بر دشمن میدانستند. بعدها، آن صندوق را كه برايشان بسيار مقدس بود، در معبد هيكل سليمان در قدس قرار دادند. این صندوق، در فرهنگ قوم يهود جایگاه ویژهای دارد.[۵]
پانوشت
منابع
حرم در واژهها، از مجموعه «رهنما»، سید ابراهیم موسویپناه، آستان قدس رضوى، ۱۳۹۱ش.
دار