کتابخانه آقابزرگ تهرانی

که به مکتبة صاحب الذریعة نیز مشهور است،

پایه‌گزار

شیخ آقابزرگ تهرانی (١٢٩٣- ١٣٨٩ق) صاحب موسوعه «الذریعه إلی تصانیف الشیعه»، از شاگردان میرزای شیرازی و یکی از متفکّران و پژوهشگران برجسته تشیع که از یادگارهای او تأسیس کتابخانه‌ای با آثار فاخر در نجف اشرف است. این عالم خدوم به فرهنگ و تمدن اسلامی، پس از فوت بنا بر وصیتش در زیرزمین کتابخانه به خاک سپرده شد. متأسفانه امروزه کتابخانه و مزار آقابزرگ از وضعیت مناسبی برخوردار نیست.

شکل‌گیری

این کتابخانه را آقابزرگ از زمان آغاز تحصیل گردآوری کرده است. تأسیس ابتدایی کتابخانه در سامراء بود و خود شیخ نیز مقیم این شهر شده بود؛ اما آن هنگام که برای سکونت به نجف آمد، کتابخانه‌اش را نیز به آن‌جا منتقل کرد و تمام همّت و توجّه و عنایت بی‌بدیل خود را متوجه آن نمود و توانست کتاب‌هایی از دورترین نقاط جهان گرد آورد؛ به‌ویژه از مصر و ایران.

این کتابخانه، در سال ۱۳۴۵ق. پایه‌گذاری و در سال ۱۳۷۵ق. وقف شد.

متأسفانه امروزه کتابخانه و مزار آقابزرگ از وضعیت مناسبی برخوردار نیست.

مکان

وتقع هذه المکتبة فی دار مؤسسها بمحلة الجدیدة.

ویژگی‌ها

امروزه یکی از نفیس‌ترین کتابخانه‌های جهان اسلام به شمار می‌رود و کتاب‌های چاپی و خطّی ارزشمندی را در خود جای داده است.

آقا بزرگ با کمک همین کتابخانه بود که توانست دو موسوعۀ «الذریعه إلی تصانیف الشیعه» و «طبقات اعلام الشیعه» را تألیف کند. کتابخانه آقابزرگ دارای ۵٠٠٠ جلد که در آن میان موسوعه‌های تاریخی، رجالی و نسخه‌های کم‌یاب خطی است.

نسخه‌های خطی

این کتابخانه دارای هزار نسخه خطی است؛ برخی از آن‌ها عبارتند از:

مناهل الضرب فی انساب العرب؛ سیدجعفر أعرجی

مصباح الزائر؛ سیّد بن طاووس (درباره دعا)

مصباح المتهجد؛ شیخ طوسی (درباره دعا)

آداب مناظره؛ عضدی

ابواب الجنان؛ ملّا محمدرفیع قزوینی

اثبات الواجبات الجلالیه؛ ملا جلال‌الدین دوانی

احکام اهل‌الآخره؛ سیدشریف مرتضی

اخلاق ناصری؛ شیخ نصیرالدین طوسی

بعض المباحث فی احکام الکلام، سید شریف مرتضی

آداب المناضرة، نوشته عضدی، به خط پایه‌گذار کتابخانه

آداب المناضرة، نوشته کاشی، به خط پایه‌گذار کتابخانه

الأعلام، نوشته شیخ مفید، به خط پایه‌گذار کتابخانه

الجبر والتفویض للإمام الهادی(ع)، به خط پایه‌گذار کتابخانه

رسالة أبی غالب الزراری، به خط پایه‌گذار کتابخانه

ثمانی عشرة رسالة فی موضوعات مختلفة، نوشته سید مرتضی، به خط پایه‌گذار کتابخانه

جنة المأوی فیمن رآه(ع) فی الغیبة الکبری، نوشته میرزا نوری، به خط نویسنده که در سال 1302ق. نگاشته است

خاتمة المستدرک، نوشته میرزای نوری، به خط نویسنده که در سال 1319ق. به پایان رسیده است

دار السلام فی الرؤیا والمنام، نوشته میرزای نوری، به خط نویسنده که در سال 1292ق.15- الصحیفة العلویة الثانیة، نوشته میرزای نوری، به خط نویسنده که در سال 1303ق. نگاشته است

میزان السماء فی میلاد خاتم الأنبیاء، نوشته میرزای نوری، به خط نویسنده که در سال 1281ق. به پایان رسانده است

آداب البحث والمتعلمین، نوشته محمد قومشهی، به خط نویسنده

التبصرة فی التجوید، نوشته محمد قومشهی، به خط نویسنده که در سال 1252ق. به پایان رسانده است

الحسن والقبح العقلیین، نوشته محمد قومشهی، به خط نویسنده که در سال 1281ق.به پایان رسانده است

إرشاد الأذهان، نوشته علامه حلی، که در سال 1105ق. نگاشته است

الأنموذج فی النحو، نوشته اردبیلی، که در سال 1239ق. نگاشته است

التذکرة فی الأُصول الخمسة، نوشته صاحب بن عباد

التصریح، نوشته أزهری، که در سال 1037 ق. نگاشته است

تهذیب الأصول، که در سال 1044ق. نگاشته است

جامع السعادات، نوشته مهدی نراقی، که در سال 1208ق.26 نگاشته است

رسالة فی الجمع بین الفاطمیتین، نوشته وحید بهبهانی، که در دوره نویسنده نگاشته شده است

خلاصة الأذکار، نوشته فیض کاشانی، که در دوره نویسنده نگاشته شده است

الدروس الشرعیة، نوشته شهید اول، که در سال 830ق. نگاشته شده است

رجال مرتضی انصاری

الروضة البهیة، نوشته شهید ثانی، با کاغذ ترمه و دو نسخه دیگر که یکی در 1247ق. و دیگری در 1271ق. نگاشته شده است

شرائع الإسلام، نوشته محقق حلی، که در سال 1240ق. نگاشته شده است

عقاب الأعمال، نوشته صدوق، که در سال 1267ق. نگاشته شده است

الملاحم والفتن، نوشته ابن طاووس، که از روی نسخه به خطه نویسنده نگاشته شده و با آن مطابقت داده شده است

الفصول النصریة، نوشته نصیرالدین طوسی

القول الصراح فی نقد الصحاح، نوشته شیخ الشریعة اصفهانی، که از روی نسخه‌ای به خط نویسنده، در سال 1341ق. نگاشته شده است

کنز العرفان فی فقه القران، نوشته مقداد سیوری، که در سال 1248ق. نگاشته شده است

مسند محمد بن سلیمان المغربی

مهج الدعوات، نوشته ابن طاووس، نگاشته شده در 1035ق.

المقنع، نوشته صدوق، نگاشته شده در 1239ق.

النکت الاعتقادیة، نوشته شیخ مفید، نگاشته شده در 1147ق.

الذریعة إلی تصانیف الشیعة، به خط مؤلف و پایه‌گذار کتابخانه

طبقات أعلام الشیعة، به خط مؤلف و پایه‌گذار کتابخانه

إجازات القرون الثلاثة الأخیرة، به خط مؤلف و پایه‌گذار کتابخانه

مجموعة الفوائد المتفرقة، به خط مؤلف و پایه‌گذار کتابخانه

مستدرک الذریعة، به خط مؤلف و پایه‌گذار کتابخانه

وقف‌نامه

وقف‌نامه به امضای این عالمان رسیده است:

• سید محمدطاهر شیرازی
• حسین مشکور
• محمدرضا مروّجی طبسیّ نجفی
• ابراهیم حسینی شیرازی، مشهور به میرزای اصطهباناتی.

متن وقف‌نامه

«

بسم الله الرحمن الرحیم، و به ثقتی. حمد خدایی را سزاست که بر خطورات قلب همگان واقف، و از خفایای سرّی مردم مطّلع، و بر آنچه در برگ‌برگ دفاتر نوشته می‌شود، عالم است. سلام و درود بر کسی که قرآن کریم بر او نازل شد؛ قرآنی که همه کتاب‌های آسمانی گذشته را نسخ نمود، و سلام بر اوصای معصوم پیامبر و سلام بر حافظان شریعت؛ و امّا بعد. . . از آن‌جایی که شرع مقدس مرا بر آن داشت که یک صدقه جاریه‌ای از خود به جای بگذارم، و از طرفی فرزندانم مرا تشویق می‌نمودند که کتاب‌هایم در نجف اشرف بماند تا همه علاقه‌مندان و طلّاب و بزرگان بتوانند از آن استفاده کنند، فرصت را غنیمت شمردم و از خداوند عزوجل طلب خیر و صلاح نمودم و صیغه وقف را بر تمام آنچه در کتابخانه داشتم، جاری کردم؛ کتابخانه‌ای که در سال ١٣۵۴ق با خود از سامراء به نجف آوردم. البته این وقف شامل کتب چاپ شده‌ام، مانند «الذّریعة» و «طبقات اعلام الّشیعة» نمی‌شود؛ چراکه آنها باید فروخته شوند و درآمدش در چاپ مجلّدات بعدی صرف گردد. همچنین شامل مخطوطاتی که به دست خود نوشتم، نمی‌شود؛ چراکه قبلاً آنها را برای اهل علمِ از میان فرزندان پسرم وقف خاصّ نمودم تا از آن منتفع شوند و اقدام به چاپش نمایند. تولیت این کتابخانه را به دامادم حاج شیخ حسین و جناب سید مهدی مدرّسی و فرزندان پسرم که در تهرانند و فرزندان ایشان واگذار کرده‌ام، و ایشان (ان‌شاءالله) به نگه‌داری از آن اقدام خواهند کرد، و عوائد و منافع آن را صرف هزینه‌های کتابخانه می‌کنند. بر فرض اگر فرزندانم کسی از نسل خود باقی نگذاشتند یا کسی از ایشان اقدام به نگه‌داری از کتابخانه نکرد، کتاب‌ها به کتابخانه امیر مؤمنان (ع) منتقل شود؛ کتابخانه‌ای که علّامه امینی چند سال پیش از این آن را تأسیس نمود. در هر صورت این کتاب‌ها تا زمانی که قابل استفاده باشد، وقف شده تا این‌که حضرت ولیّ‌عصر (عج) ظهور نماید و در مورد آن به اذن پروردگار خود تصمیم بگیرند. کسی که این وقف را از وقفیّت برگرداند، گناهش بر عهده خودش خواهد بود. صیغه وقف در روز جمعه ٢۵ ماه ذی‌الحجه، درست یک ماه بعد از «دحوالارض» اجرا شد و بعد از گذشت سه ماه و سه روز از اجرای صیغه، در روز پنج‌شنبه بیست‌ویکم رمضان مفاد آن را در حالی که در خانه خود در نجف اشرف نشسته‌ام، با دست لرزان خویش نوشتم. فانی، آقابزرگ تهرانی

»

پیوند به بیرون

• فهرست کتابخانه آقابزرگ تهرانی.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله وقف نامه کتابخانه شیخ آقابزرگ تهرانی، جعفر خلیلی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره چهاردهم، بهار 1392، ص165 است.

شبکة الامام علی(ع).