مقام امام زمان (نعمانیه)

مقام امام زمان (نعمانیه)
اطلاعات اوليه


مکان

این مقام، در منطقه «ام عکیط»، در فاصله حدود یک کیلومتر از سمت غربی جاده نعمانیه به کوت، در استان واسط عراق قرار دارد. فاصله آن از نعمانیه، 15 کیلومتر و از کوت، 22 کیلومتر است‌ و در فاصله نزدیک به 150 متر از پشت مقام، رود دجله جریان دارد.[۱]

پیشینه

قدیمی‌ترین اشاره به این مقام، مربوط به حکایت دیدار «ابن ابی‌جواد نعمانی» با امام زمان(ع) است، که عبدالله بن عیسی افندی (م.۱۱۳۰ق) در زندگی‌نامه این عالم، در بخشی از کتاب خود، ریاض العلماء، به آن اشاره کرده است. این بخش از کتاب، از میان رفته، ولی محدث نوری (م.۱۳۲۰ق)، آن را در کتاب النجم الثاقب، بازگو کرده است. بر پایه این نقل، مقام امام زمان(ع) در سده هشتم قمری، شناخته شده بوده است.[یادداشت ۱][۲]

ساختمان

ساختمان مقام، در گذشته، کوچک‌تر از بنای فعلی آن و از آجر و خشت و گل بوده است. نقل کرده‌اند که در گذشته، سنگی داخل مقام وجود داشته که روی آن، نام مدفون در مقام، ثبت شده بود. اما در زمان جنگ جهانی دوم که نیروهای نظامی انگلیس در یک پادگان نظامی نزدیک مقام حضور داشتند، یک کاپیتان انگلیسی، این سنگ را به سرقت برد.

کار بازسازی و توسعه بنای مقام، به شکل کنونی آن، از سال 1419ق. (1998م)، با تلاش مؤمنان و نیکوکاران نعمانیه، آغاز شد.[۳]

آداب

بر پایه نقل محدث نوری (م.۱۳۲۰ق)، در النجم الثاقب، امام مهدی(ع) به «ابن ابی‌جواد نعمانی» گفته است که وی در روزها و شب‌های سه‌شنبه، در این مقام، حاضر می‌شود.[۲] به باور برخی مردم، در روزها و شب‌های سه‌شنبه برای این مقام زیارت مخصوصی است. در شب نیمه شعبان نیز، مردم در آن گرد می‌آیند. بیشتر زائران این مقام، اهل واسط و بخش‌های جنوبی عراق بوده و زائرانی که پیاده از بصره و کوت به کربلا می‌روند، این مقام را برای توقف و استراحت برمی‌گزینند.[۴]

قبر داخل مقام

میان بنا، قبر برجسته‌ای به ارتفاع حدود نیم متر، وجود دارد که با پارچه‌های سبزرنگ، پوشیده شده است. روی قبر، ضریحی از آلومینیوم به عرض 3 متر و ارتفاع 5/ 3 متر وجود دارد که بالای آن، با شیشه پوشیده شده است. این قبر، مدفن محمد بن قاسم بن علی بن عمر اشرف بن امام زین‌العابدین(ع)، مشهور به «صوفی»، دانسته شده است.[۵]

محمد بن قاسم، از نوادگان امام سجاد(ع) است که در دانش و دیانت و پارسایی، از چهره‌های ممتاز عصر خود بود و چون معمولًا جامه پشمی سفید رنگ و خشن، بر تن می‌کرد، او را صوفی می‌گفتند. وی علیه معتصم عباسی قیام کرده،[۶] دستگیر شده و گریخت. او ادامه زندگی خود را مخفیانه به سر برد. به گفته برخی، محمد بن قاسم، در زمان متوکل عباسی، دوباره به زندان افتاده و تا پایان عمر در اسارت ماند و به گفته پاره‌ای، مسموم شده و به شهادت رسید.[۷]

پیوند به بیرون

پانویس

  1. مقام امام زمان(ع) در شهر نعمانیه، مجله انتظار موعود، ش18، ص173.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ النجم الثاقب، ج2، ص417.
  3. مقام امام زمان(عج) در شهر نعمانیه، مجله انتظار موعود، ش18، ص176.
  4. مقام الإمام المهدی(ع) فی منطقة النعمانیة فی العراق، المومّل دراسة تخصصیة حول الامام المهدی، دریافت شده در ۱۵ آذر ۱۳۹۸ش.
  5. زیارتگاه‌های عراق، ج۲، ص۴۳۲.
  6. مقاتل الطالبین، ص ۳۸۴-۳۸۶.
  7. مقاتل الطالبین، ص۳۸۷-۳۹۲.
  1. زیرا بر پایه این نقل، زین‌الدین علی بن خازن حائری، شاگرد شهید اول، دستخط ابن ابی‌جواد نعمانی را دیده است که وی در دیدار خود با امام زمان(ع) از وی درباره درستی مقام او در نعمانیه پرسش کرده است. شهید اول، متوفی سال ۷۸۶ق. است؛‌ از این رو، بر پایه این نقل، این مقام در سده هشتم قمری شناخته شده بوده است.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، بخش «زيارتگاه‌هاى مهم استان واسط، مقام حضرت مهدى(عج) و قبر محمد بن قاسم صوفى»، ج2، ص431، است.
  • النجم الثاقب فی احوال الامام الحجة الغائب، الشیخ حسین الطبرسی النوری، تقدیم وترجمة وتحقیق وتعلیق: السید یاسین الموسوی، ط 1، قم، انوار الهدی، 1415 ه. ق.
  • «مقام امام زمان(عج) در شهر نعمانیه»، احمد علی مجید الحلی، مترجم، صعلی‌اصغر رضایی، انتظار موعود، ش 18.

مقاتل الطالبيين، ابوالفرج الاصفهانى، تحقيق سيد احمد صقر، مؤسسة الاعلمى، بيروت، ١۴٠٨ق (١٩٨٧م).