عتبه‌بوسی
، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است.


عتبه‌بوسی، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است.[۱] محمدباقر مجلسی، سخن شهید اول را در این مورد، به عنوان یکی از آداب زیارت آورده، ولی به باور مجلسی، دلیل مستندی برای استحباب عتبه‌بوسی نیست. با این همه، وی سجده برای خدا را به عنوان شکر الهی بر این توفیق، جایز دانسته است.[۲]


در برخی سروده‌‌های عالمانِ عارف، به عتبه‌بوسی اشاره شده است.

پانوشت

  1. فرهنگ زیارت، ص۳۴۶.
  2. بحارالأنوار، ج٩٧، ص١٣۴ و ١٣۶.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب فرهنگ زیارت، جواد محدثی، مشعر، تهران، ١٣٨۶ش، ج1، ص346. است.