نام

کوه‌های جماوات، به نام‌های «جَمّاء تُضارع»، «جماء عاقر» یا «عاقل» و «جماء اُمّ خالد» نامگذاری شده‌اند.[۱]

واژه جماوات، جمع جمّاء بوده و به معنای عمارت یا دژی است که کنگره نداشته باشد. عبارت «شاة جماء»، به معنای گوسفند بی‌شاخ، از همین معنا گرفته شده است.[۲] به باور برخی، علت نامگذاری این کوه‌ها، شباهتشان به گوسفند بدون شاخ، به دلیل کوتاه بودن این کوه‌ها است.[۳]

مکان و ویژگی

کوه‌های جماوات، در غرب مدینه و در امتداد وادی عقیق قرار گرفته‌اند.[۴] این کوه‌ها،‌ شامل سه کوه کوچک هستند، که نزدیک یکدیگر و در کنار هم قرار گرفته‌اند.[۱]

‌کوه‌های سه‌گانه

جماء تضارع

کسی که از راه بدر،[یادداشت ۱] به سمت مکه حرکت کند، در سمت راست او جما‌ء تضارع و در سمت چپ وی چاه عروه قرار دارد.[۵]

فاصله جَمّاء تُضارع، از حرم شریف نبوی(ع) شش کیلومتر است.

در تاریخ

پانوشت

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ الاماکن و ما اتفق لفظه و افترق مسماه من الامکنه، ص 65؛ الامکنه و المیاه و الجبال و الآثار، ج1، ص304.
  2. المغانم المطابه فی معالم طابه، ص90.
  3. وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، ج4، ص50.
  4. تاریخ معالم المدینة المنوره قدیماً و حدیثاً، ص328.
  5. ابن فقیه، 1416ق، ص82 ، حموی، 1995م، ج2، ص75 ؛ سمهودی، 2006، ج3، ص193
  1. راه بدر، از باب العنبریه و سپس وادی عروه می‌گذرد.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله بررسی جغرافیای طبیعی مدینه یحیی جهانگیری و علی اصغر کریم خانی، فصلنامه میقات حج، دوره ۲۶، ش۱۰۳، بهار ۱۳۹۷، ص۷۹–۱۰ است.
  • الاماکن و ما اتفق لفظه و افترق مسماه من الامکنه، محمد بن موسی حازمی، بی‌نا، بی جا، ‌اول، بی تا.
  • الامکنه و المیاه و الجبال و الآثار، نصر بن عبدالله اسکندری، مرکز الملک فیصل للبحوث و الدراسات الاسلامیه، ریاض،‌ ۱۴۲۵ق.‏
  • البلدان (ابن الفقیه)، ابوبکر احمد بن همدانی (ابن فقیه)، 1416ق.
  • الدر الثمین فی معالم دار الرسول الامین، محمدامین شنطیقی، مؤسسه علوم قرآن، بیروت.
  • المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، محمد محمد حسن شراب، دار الشاميه-دار القلم، بيروت-دمشق، 1411ق.
  • معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق.
  • المغانم المطابه فی معالم طابه، مجدالدین فیروز آبادی، مرکز بحوث و دراسات المدینة المنوره، مدینه، ۲۰۰۲م.
  • وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، علی سمهودی،‌ دار الکتب العلمیه، بیروت، ۲۰۰۶م.