نام

جَمّاء عاقر، به نام‌های «العاقر»[یادداشت ۱] و «العاقل» نیز خوانده شده است.[۱]

یکی از کوه‌های جماوات

 
جماء عاقر و دیگر جماوات در شهر مدینه.


جَمّاء عاقر، یکی از کوه‌های سه‌گانه جماوات است.[۱] این کوه‌ها، شامل سه کوه کوچک و نزدیک به هم بوده که در غرب مدینه و در امتداد وادی عقیق قرار گرفته‌اند.[۲]

مکان و ویژگی

این کوه، در غرب مدینه بوده و دورترین کوه از بین کوه‌های جماوات به مدینه است. فاصله آن با حرم شریف نبوی(ص)، هفت کیلومتر و با جماء ام خالد، ۵۰۰ متر است. شکل ظاهری آن مانند دایره بوده و قطر آن نزدیک به دو کیلومتر است.[۳]

در تاریخ

این کوه، در جنگ احد و خندق، محل سازماندهی و آمادگی لشکریان قریش برای جنگ با حضرت محمد(ص) بوده است.[۴] به باور برخی، راهی که بین این کوه و دو کوهِ دیگر جماوات کشیده شده، همان راهی است که لشکریان قریش در دو غزوه احد و احزاب، از آن گذشته‌اند.[۵]

پانوشت

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ تاریخ مدینة المنورة، ج۱، ص۱۴۹؛ البلدان (ابن الفقیه)، ص۸۳؛ وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، ج۳، ص۲۰۵؛ تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، ص330.
  2. الاماکن و ما اتفق لفظه و افترق مسماه من الامکنه، ص 65؛ الامکنه و المیاه و الجبال و الآثار، ج1، ص304.
  3. معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج1، ص403-۴۰0.
  4. معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج1، ص403-۴۰0.
  5. تاریخ معالم المدینة قدیما و حدیثا،‌ ص۳۲۹.
  1. با الف و لام.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله بررسی جغرافیای طبیعی مدینه یحیی جهانگیری و علی اصغر کریم خانی، فصلنامه میقات حج، دوره ۲۶، ش۱۰۳، بهار ۱۳۹۷، ص۷۹–۱۰ است.

الاماکن و ما اتفق لفظه و افترق مسماه من الامکنه، محمد بن موسی حازمی، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.

الامکنه و المیاه و الجبال و الآثار، نصر بن عبدالله اسکندری، مرکز الملک فیصل للبحوث و الدراسات الاسلامیه، ریاض، ۱۴۲۵ق.

البلدان (ابن الفقیه)، ابوبکر احمد بن همدانی (ابن فقیه)، ۱۴۱۶ق.

تاریخ المدینة المنوره،‌ عمر بن شبه (ابن شبه)، دار الفکر،‌ قم، ۱۴۱۰ق.

تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، احمد یاسین احمد خیاری، عامه، عربستان، ۱۴۱۹ق‏.

معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق.

وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، علی سمهودی،‌ دار الکتب العلمیه، بیروت، ۲۰۰۶م.