وادی بَطحان یا وادی ابوجَیده،

نام

وادی بَطحان،[۱] به وادی ابوجَیده نیز مشهور است.[۲]

واژه بطحان، به معنای زمین فراخ و سیلگیر است.[۳] به گفته برخی، درباره نامگذاری این وادی به بطحان، جز معنای واژگانی آن، علت دیگری یافت نشده است.[۴]

مکان

وادی بطحان، از نزدیکی الماجشونیه آغاز شده و پایان آن نزدیک مسجد فتح یا مساجد سبعه بوده که وادی رانوناء به آن می‌پیوسته است.[۵]

‌ویژگی

طول این وادی، نزدیک به ۴ کیلومتر و ۲۵۰ متر بوده و بیشترین عرض آن در مسیر ۴۰ متر و کمترین عرض آن نزدیک به ۱۰ متر است.[۶]

در حدیث

بر پایه روایتی، حضرت محمد(ص) وادی بطحان را برکه‌ای از برکه‌های بهشت دانسته است.[۵]

پانوشت

  1. مجمع البلدان، ج۱، ص۴۴۶.
  2. المغانم المطابه فی معالم طابه، ص۴۵۴؛ معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج۲، ص۶۰۶.
  3. کتاب العین، ج۳، ص۱۷۴.
  4. معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج۲، ص۶۰۸.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ تاریخ المدینة المنوره، ج۱، ‌ص۱۶۸.
  6. المدینة المنورة الاقتصادیات المکان، ص۶۰.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله بررسی جغرافیای طبیعی مدینه یحیی جهانگیری و علی اصغر کریم خانی، فصلنامه میقات حج، دوره ۲۶، ش۱۰۳، بهار ۱۳۹۷، ص۷۹–۱۰ است.
  • تاریخ المدینة المنوره، عمر بن شبه، دار الفکر، قم، ۱۴۱۰ق.
  • المدینة المنورة الاقتصادیات المکان، رجب فاروق، نشر دار الشروق، جده، 1979م.
  • معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق.
  • المغانم المطابه فی معالم طابه، مجدالدین فیروز آبادی، مرکز بحوث و دراسات المدینة المنوره، مدینه، ۲۰۰۲م.
  • معجم البلدان، یاقوت حموی، دار صادر، بیروت، ۱۹۹۵م.