وادی رانوناء
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۱۳ دی ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
وادی رانوناء یا رانون یا سیل الوادی، یکی از رودهای فصلی کوتاه مدینه بوده و امروزه مسیر طبیعی آن از میان رفته است. در گذشته،
 موقعیت احتمالی وادی رانوناء در اواخر دوره حضرت محمد(ص). | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| تأسیس | <iframe src="https://www.google.com/maps/embed?pb=!1m18!1m12!1m3!1d908.0300259461129!2d39.616146570813996!3d24.446618023065515!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!1i1024!2i768!4f13.1!3m3!1m2!1s0x15bdbf9eb3df51ef%3A0x2c40cfe1cb3ac2be!2sMasjid%20e%20juma!5e0!3m2!1sfa!2s!4v1578120259609!5m2!1sfa!2s" width="600" height="450" frameborder="0" style="border:0;" allowfullscreen=""></iframe> |
| نام‌های دیگر | رانون، سیل الوادی |
واژه‌شناسی
وادی، واژه‌ای عربی، به معنای شکاف میان کوه‌ها، زمین‌های بلند و تپه‌ها است که مسیر عبور سیل است.[۱] به باور برخی، «وادی» بستر ریزش آبی است که از سیل به وجود آمده؛ از این رو، به درّه نیز وادی گفته‌اند.[۲] ریشه وادی، «و، د، ی» به معنای روان شدن است.[۳] جمع وادی، «اودیة» بوده[۴] و در آیه فَسالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِها[یادداشت ۱][۵] به کار رفته است.[۲]برخی، برای برابرِ فارسی وادی، واژگان «رود فصلی»[۶] و «رود-دره فصلی» را به کار برده‌اند.[۷] واژه‌هایی مانند آبراهه،[یادداشت ۲][۸] مَسیل،[۹] آبکند و کال، دیگر واژه‌های مترادف «وادی» در زبان فارسی است.[۱۰]
نام
وادی رانوناء، «الرانوناء» با الف و لام نیز خوانده شده[۱۱] و برخی، «رانون» نیز گفته‌اند.[۱۲] برخی از تاریخ‌نگاران، آن را «سیل الوادی» یا «مسیل الوادی» نامیده‌اند.[۱۳]
به گفته برخی، «وادی الرانوناء» عمومی‌ترین و مشهورترین نام این وادی است و امروزه که مجرای طبیعی این وادی پنهان شده، نام «الوادی» تنها به بخش آغازین و سد قدیمی آن گفته شده و مردم جز نام «الرانوناء» نام دیگری نمی‌شناسند.[۱۳]
مکان
وادی رانوناء، از وادی‌های جنوبی مدینه بوده[۱۳] و از جنوب به سوی شمال،[۱۴] میان مسجد قباء و مسجد نبوی(ص)، به موازات دو وادی عقیق و بطحان جریان داشته است. این وادی، از «حرة قباء» آغاز شده و در جنوب مسجد غمامه، در وادی بطحان می‌ریخته است.[۱۵]
ویژگی
وادی رانوناء، از وادی‌های کوتاه، ولی مشهور مدینه است.[۱۱]
میان تاریخ‌نگاران، در تعیین سرچشمه‌های این وادی اختلاف است. علت اختلاف تاریخ‌نگاران را، بسیاریِ مصادر این وادی دانسته‌اند؛ به طوری که هر کدام به یکی از سرچشمه‌های آن اشاره کرده است. به باور برخی، همه گفته‌های آنها، به منطقه حرة جنوبی، که برخی به «حرة شوران» می‌شناسند، برمی‌گردد؛ به ويژه، به بخش جنوب غربی این حرة.[۱۶]
برخی وادی رانوناء را، از وادی‌های مبارک مدینه دانسته‌اند؛ زیرا آب این وادی از بخش‌های بالا و جنوب غربی «حرة شوران» آغاز می‌شود و بر پایه روایتی در منابع اهل سنت، حضرت محمد(ص) از خدا خواست به این حرة برکت بدهد.[یادداشت ۳][۱۷]
مسجد جمعه
مسجد جمعه مسجدی است که از دوره نبوی باقی مانده و نخستین نماز جمعه‌ای که حضرت محمد(ص) در مدینه اقامه کرد در این مسجد بود. و آن در وادی ذی صلبی بود در مکانی که به آن القبیب می گفتند،در محیط بنی سالم بن عوف. و آن وقتی بود که حضرت محمد(ص) از مسجد قباء به سوی مدینه می‌آمد، پس وقت نماز جمعه رسید، پس او و گروهی که با او بودند نماز جمعه را در بطن وادی که منظور وادی رانوناء‌است دی مسجد بنی سالم به عوف خواندند.[۱۸]
حضرت محمد(ص) وقت نماز جمعه در بنی سالم بن عوف بود پس در مسجدی که در بطن وادی، وادی رانوناء بود نماز جمعه را برگزار کرد. این نخستین نماز جمعه بود که در مدینه خوانده می‌شد.[۱۵]
این مسجد بین قباء‌و مرکز مدینه قرار گرفته، در سمت راست جایی که به «الخط النازل» یا شارع قباء النازل نامیده شده است.[۱۹]
وقتی حضرت محمد(ص) از مکه به مدینه هجرت کرد، چهار روز در قباء ماند و مسجد قباء را ساخت. پس از آن، روز جمعه از آنجا خارج شده و هنگام رسیدنِ وقت نماز جمعه، در محل زندگی «بنی سالم بن عوف»[یادداشت ۴][۱۴] در مسجدی که در میان وادی رانوناء بود، نخستین نماز جمعه را در مدینه برگزار کرد.[۲۰][۲۱][۱۸][۱۵] این مسجد، که به مسجد جمعه شهرت یافته، بین مسجد قباء و مرکز مدینه قرار گرفته است.[۱۹] [۱۵]
مسجد جمعه در بنی سالم که پیامبر نخستین نماز جمعه را در آن برگزار کردند، در میان این وادی قرار داشت.
در تاریخ
قبایل مدینة قدیم در این وادی منزل ساختند و در آن مزارع و نخیلات به پا کردند.[۱۱] بر این وادی، و عند تقابله مع بطحان، بطون بنی مرة بن مالک و بنی جحجبا از قبیله اوس در موضع عصبة در غرب مسجد قباء و منازلشان تا غرب وادی الرانوناء امتداد می‌یافت.[۱۳]
روی برخی از سنگ‌های بزرگ و سیاه که در کنار سدهای قدیمی این وادی قرار دارد، نوشته‌هایی کهن، نقش شده است. برخی از آنها مربوط به صدر اسلام تشخیص داده شده است.[۲۲]
پانوشت
- ↑ كتاب العين، ج8، ص98؛ لسان العرب، ج15، ص384.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ مفردات ألفاظ القرآن، ص862؛ ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن، ج4، ص436.
- ↑ تهذيب اللغة، ج14، ص163؛ المصباح المنير، ج2، ص654.
- ↑ كتاب العين، ج8، ص98.
- ↑ سوره رعد، آیه 17.
- ↑ رویکردهای زیبایی‌شناسی شهری برای کناره رود فصلی، ص۲.
- ↑ اصول و معیارهای طراحی ساماندهی رود-دره‌های فصلی؛ مجله مدیریت شهری، ش۳۳، ص۲۵۹.
- ↑ فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه «آبراهه».
- ↑ فرهنگ جامع واژگان مترادف و متضاد زبان فارسی، ذیل واژه «وادی».
- ↑ فرهنگ جامع واژگان مترادف و متضاد زبان فارسی، ذیل واژه «کال».
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج۲، ص۶۳۴.
- ↑ تاريخ معالم المدينة المنورة قديما و حديثا، ص290؛ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص672.
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ ۱۳٫۳ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص672.
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ مدینه‌شناسی، ج1، ص25.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ ۱۵٫۳ المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، ص125.
- ↑ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص۶۷۵.
- ↑ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص674.
- ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ تاريخ معالم المدينة المنورة قديما و حديثا، ص162.
- ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، ص252.
- ↑ معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1،ص671.
- ↑ وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، ج۱، ص۱۹۹.
- ↑ معالم المدینه المنورة بین العمارة و التاریخ، ج۱، ص۶۷۳ و ۶۷۴.
- ↑ هر درهاى بقدر گنجایشش سيلاب مي‌گيرد.
- ↑ به معنای گذرگاه سیل.
- ↑ رأى رسول الله(ص) إبلا في السوق فأعجبه سمنها فقال: «أين كانت ترعى هذه؟» قالوا: «بحرة شوران»، فقال: «بارك الله في شوران».
- ↑ بنو سالم بن عوف در نزدیکى حرّة غربى، در غرب وادى رانونا ساکن شدند و مسجد جمعه یا عاتکه در آن قسمتى از وادى که غبیب نامیده مىشده، جاى داشته است.
منابع
- اصول و معیارهای طراحی ساماندهی رود-دره‌های فصلی؛ نمونه موردی: رود-دره فصلی ورودی شهرستان کرج، محمدرضا بمانیان، محمدرضا پورجعفر، زهرا محقق دولت‌آبادی، مجله مدیریت شهری، شماره۳۳، ص۲۵۹.
- تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، احمد یاسین احمد خیاری، عامه، عربستان، ۱۴۱۹ق.
- رویکردهای زیبایی‌شناسی شهری برای کناره رود فصلی (نمونه موردی مهرانه رود تبریز)، مسعود وحدت طلب، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ۱۳۹۵ش.
- ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن، حسين بن محمد راغب اصفهانى، ، مرتضوي، تهران، 1374ش.
- تهذيب اللغة، محمد بن احمد ازهرى، احياء التراث العربي، بيروت، 1421ق.
- فرهنگ جامع واژگان مترادف و متضاد زبان فارسی، فرج‌الله خداپرستی، شیراز، دانشنامه فارس، ۱۳۷۶ش.
- فرهنگ فارسی عمید، حسن عمید، سرپرست تألیف و ویرایش فرهاد قربان‌زاده، اشجع، ۱۳۸۹ش.
- كتاب العين، خليل بن احمد فراهيدى، نشر هجرت، قم، 1409ق.
- لسان العرب، محمد بن مكرم (ابن منظور)، دار صادر، بيروت، 1414ق.
- مدینه‌شناسی، محمدباقر نجفی، شرکت قلم، تهران، ۱۳۶۴ش.
- المصباح المنير فى غريب الشرح الكبير للرافعى، احمد بن محمد فيومى، مؤسسه دار الهجرة، قم، 1414ق.
- المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة، محمد محمد حسن شراب، دار الشاميه-دار القلم، بيروت-دمشق، 1411ق.
- معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق.
- مفردات ألفاظ القرآن، حسين بن محمد راغب اصفهانى، دار القلم، بيروت، 1412ق.