مزار سکینه بنت حسین(ع) (دمشق)

مکان

مزار سکینه بنت حسین(ع)، در سوریه، در دمشق و در قبرستان باب الصغیر قرار دارد. این مزار متصل به مزار زینب بنت علی(ع) است.

اهمیت

این مزار به همراه مزار زینب بنت علی(ع) که متصل به یکدیگرند، از مهمترین زیارتگاه‌های قبرستان باب‌الصغیر دمشق به شمار آمده و مورد توجه زائران شیعه از کشورهای مختلف است.

بنا

نوشتار اصلی: مزار زینب بنت علی(ع) و سکینه بنت حسین(ع) (دمشق) بنای زیارتگاه، همانند سایر زیارتگاه‌های باب‌الصغیر، با سنگ‌های دو رنگ ساخته شده است.

این بنا دارای دو مقبره متصل به یکدیگر است که هر یک دارای گنبد سبزرنگی است. مقبره جنوبی، زیارتگاه منتسب به زینب یا ام‌کلثوم است و مقبره شمالی، مزار منتسب به سکینه است. در شرق بنا، حیاط کوچکی وجود دارد که با دیوار، از فضای قبرستان جدا شده است. این حیاط دارای یک ورودی به شکل طاق سنگی است.

ورودی اصلی بنا، در ضلع شرقی زیارتگاه قرار دارد و دارای طاق است. بر سردر بنا، لوح سنگی حاوی نام زیارتگاه و تاریخ بازسازی آن در سال ۱۳۳۰ق. وجود دارد.

پیش از این بیان شد که عارف بک ماردینی، در قصیده‌ای مادّه تاریخ بازسازی زیارتگاه‌های اهل‌بیت(علیهم السلام) در باب‌الصغیر را به نظم درآورده است که بیت آخر آن چنین است:

ارّخ «بحسن الفوز فیاعلا الجنان لک ارتقا»

ضریح

داخل هر مقبره، یک ضریح نقره‌ای طلاکوب، به شیوه ضریح‌های معمول امامزادگان ایران وجود دارد که در اصفهان ساخته شده است. البته این دو ضریح، جنبه نمادین دارند؛ زیرا قبرهای اصلی در زیرزمین بنا قرار دارند

سرداب

برای رفتن به زیرزمین که قبرهای اصلی در آن قرار دارند، باید از چند پله پایین رفت. زیرزمین بنا از دو اتاق بسیار کوچک تشکیل شده است که بین آنها یک راهرو وجود دارد. میان هر اتاق، قبری برجسته وجود دارد که روی آن، صندوقچه چوبی نصب شده است و بدین ترتیب فضای کم‌عرضی برای حرکت، اطراف قبر باقی مانده است.

صندوقچه

صندوقچه‌ها روی قبرهای اصلی که در سرداب هستند، قرار دارند. صندوقچه قبر زینب یا ام‌کلثوم، نسبتاً جدید و دارای تزیینات هندسی ساده‌ای است.

صندوقچه قبر منسوب به سکینه، بسیار قدیمی و نفیس است و دارای کتیبه‌هایی به خط کوفی تزیینی است. عبدالقادر ریحاوی، باستان‌شناس سوری، با توجه به شیوه خط کتیبه‌ها و تزیینات آن، قدمت آن را از دوره سلجوقی، یعنی نیمه نخست سده ششم قمری دانسته است. طول صندوقچه ۳ متر، عرض آن ۱/۵ متر و ارتفاع آن یک متر است.

این صندوقچه دارای سه کتیبه نواری در گرداگرد آن است. دو کتیبه بالایی و میانی حاوی آیات قرآن، و کتیبه پایینی حاوی نام و نسب صاحب قبر است. متن کامل کتیبه‌ها چنین است:

کتیبه بالایی

ضلع جنوبی: اللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاٰ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لاٰ نَوْمٌ لَهُ مٰا فِی السَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِی الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاّٰ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ

[ضلع غربی:] مٰا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ مٰا خَلْفَهُمْ وَ لاٰ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ

[ضلع شمالی:] إِلاّٰ بِمٰا شٰاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضَ وَ لاٰ یَؤُدُهُ حِفْظُهُمٰا وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ )

هذا عمل محمد بن احمد بن عبد الله رحمه الله

[ضلع شرقی:] (یٰا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنّٰا أَرْسَلْنٰاکَ شٰاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً وَ دٰاعِیاً إِلَی اللّٰهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرٰاجاً مُنِیراً)

کتیبه میانی:

[ضلع جنوبی:] (إِنَّمٰا یُرِیدُ اللّٰهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ

[ضلع غربی:] الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً)

[ضلع شمالی:] (مٰا کٰانَ مُحَمَّدٌ أَبٰا أَحَدٍ مِنْ رِجٰالِکُمْ وَ لٰکِنْ رَسُولَ اللّٰهِ وَ خٰاتَمَ النَّبِیِّینَ

[ضلع شرقی:] وَ کٰانَ اللّٰهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیماً)

کتیبه پایینی:

[ضلع جنوبی:] بسم الله الرحمن الرحیم هذ

[ضلع غربی:] اقبر سکینة بنت الحسین بن

[ضلع شمالی:] علی بن ابی طالب صلوات الله علیهم

[ضلع شرقی:] اجمعین وعلی آلهم الطاهرین

مدفون

اقوال

سکینه بنت حسین(ع)

قبر منسوب به سکینه دختر امام حسین(ع) در باب‌الصغیر، از گذشته معروف و شناخته شده بوده است و تاریخ‌نگاران و جهانگردان، از آن یاد کرده‌اند. برخی، با توجه به درگذشت سکینه در مدینه، برای این انتساب، اعتبار و سند تاریخی قائل نشده‌اند.

سکینه دختر امام حسین(ع)، نامش آمنه یا امیمه، و مادرش رباب دختر امرئ‌القیس بن عدی قضاعی بود. «سکینه» نام یا لقبی بود که مادرش رباب، او را بدین نام می‌خواند. بر پایه شعری که امام حسین(ع) درباره سکینه و رباب سروده، وی علاقه زیادی به آن دو داشته است. سکینه خواهر عبدالله رضیع بود.

وی به همراه پدرش در کربلا حضور یافت و در روز عاشورا شاهد شهادت او بود. سپس به همراه دیگر اسیران اهل‌بیت(ع) و سرهای شهیدان کربلا، به کوفه و از آنجا به شام برده شد و سرانجام با برادر خود امام سجاد(ع) به مدینه بازگشت. به گواهی بیشتر منابع، او سرانجام در سال ۱۱۷ق. در مدینه درگذشت.

سکینه دختر یکی از پادشاهان

سید محسن امین، با استناد به اینکه شیخ عباس قمی، نام صاحب مزار را در کتیبه‌ای به خط کوفی در صندوقچه روی قبر، «سکینه بنت الملک» خوانده است، این مزار را قبر دختر یکی از پادشاهان دانسته است. برخی این مطلب رد کرده‌اند؛ زیرا در کتیبه روی قبر، نام صاحب مزار، سکینه دختر امام حسین(ع) ذکر شده است.

سکینه دختر حسین ذی‌الدمعه

محمد حسنین سابقی، صاحب این قبر را سکینه دختر حسین ذی‌الدمعه (م.۱۳۵ق)، فرزند زید بن علی(ع) می‌داند. او بر این باور است که او و خواهرش «فاطمه» به همراه مادر خود «خدیجه» و جد خود «عمر فرزند امام سجاد(ع)»، در یک مقبره به خاک سپرده شده‌اند؛ ولی به مرور زمان این قبر به سکینه دختر امام حسین(ع) شهرت یافته است. وی برای تأیید نظریه خود، به هیچ منبعی استناد نکرده است و برخی، با وجود تلاش فراوان، موفق به یافتن مدرکی برای این قول نشده‌اند.

دیگر مزارهای منسوب به او

افزون‌بر باب‌الصغیر، زیارتگاه‌های دیگری نیز در سایر نقاط، از جمله در شهر قاهره، پایتخت مصر، و در شهر «طَبَریه» فلسطین، به سکینه دختر امام حسین(ع) منسوب است. برخی، با توجه به درگذشت سکینه در مدینه، برای هیچ‌یک از این زیارتگاه‌ها، اعتبار و سند تاریخی قائل نشده‌اند.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب آثار پیامبر(ص) و زیارتگاه‌های اهل بیت(ع) در سوریه، احمد خامه‌یار، تهران، مشعر، ۱۳۹۳ش. ص۲۵۲ است.