آیه ۱۲۶ سوره بقره
متن و ترجمه
| ﴿ | وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ و [یاد کنید] آن گاه که ابراهیم گفت: پروردگارا! این [مکان] را شهری امن قرار ده و اهلش را آنان که به خدا و روز قیامت ایمان آورده‌اند از هر نوع میوه و محصول روزی بخش. خدا فرمود: [دعایت را درباره مؤمنان اجابت کردم، ولی] هر که کفر ورزد بهره اندکی به او خواهم داد، سپس او را به عذاب آتش می‌کشانم و آن بد بازگشت‌گاهی است. |
﴾ |
شرح واژگان
واژه بلد به بخش محدودى از زمين گفته مى‌شود، خواه آباد باشد يا نباشد.[۱] این واژه در دیگر آیات قرآن نیز به همين معنا به كار رفته است، گاه به معنای زمین میت و غیر آباد[۲] و گاه به معنای زمین آباد.[۳]
کلمه رزق يعنى انعام مخصوص و مستمرى كه به مقتضاى حال و مطابق نياز انجام مى‌شود، تا به وسيله آن زندگی تداوم يابد؛[۴] كه هم در ماديات كاربرد دارد[یادداشت ۱] و هم در معنويات.[یادداشت ۲]
ثمرات جمع ثَمَره، و به معناى بَرْ و بارى است كه از درخت به دست مى‌آيد، خواه خوراكى باشد يا نباشد.[۵]
متاع يعنى هر آن چيزى كه انسان به وسيله آن منتفع می‌گردد، مثل طعام، پارچه و لوازم منزل.[۶] به گفته برخی از لغت‌شناسان، متاع چيز منفعت‌دارى است كه موجب لذت بردن باشد.[۷]
چشم‌انداز
محتوا
پانویس
- ↑ المصباح المنير، ذیل واژه بلد؛ التحقيق فى كلمات القرآن، ذیل واژه بلد.
- ↑ سوره فاطر، آیه ۱۰.
- ↑ سوره اعراف، آیه ۵٨.
- ↑ التحقيق فى كلمات القرآن، ذیل واژه رزق.
- ↑ المصباح المنير ذیل واژه ثمر؛ لسان العرب، ذیل واژه ثمر.
- ↑ صحاح‌اللغه، ذیل واژه متع؛ المصباح المنير ذیل واژه متع؛ لسان العرب، ذیل واژه متع.
- ↑ التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه متع.
منابع
التحقيق فى كلمات القرآن، حسن مصطفوى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ١٣۶٠ش.
الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.
المصباح المنير، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق.