متن و ترجمه

شرح واژگان

«اسلام» در اصلِ لغت، به معنای وارد شدن به وادی سِلْم و آشتی است؛ و انقیاد و صلح و صفا از لوازم آن است. البته دو واژه «أسْلَم» و «سلّم» به معنای تسلیم امر خدا شدن نیز به کار رفته است.[۱] این واژه در اصطلاح قرآنی به معنای اولین مرتبه عبودیت دانسته شده است.[یادداشت ۱][۲]

«ذریه» به معنای نسلی است که از یک انسان به وجود می‌آید.[۳] البته برخی، این واژه را به معنای صغار اولاد دانسته‌اند؛[۴] هر چند در عرف، به فرزندان با واسطه و بی واسطه نیز ذریه گفته می‌شود.[یادداشت ۲][۲]

«رؤیت» در اصل به معنای مطلق نظر است. برخی نیز، رؤیت را به معنای درک شیء مرئی دانسته‌اند.[۵] به گفته برخی، این واژه وقتی متعدّی به دو مفعول شود، معنای علم خدا را خواهد داد و در آیه ۱۲۸ سوره بقره به همین معنا است.[۶]

«مناسک» جمع منسك و به معناى مطلق عبادت و وسيله تقرب است؛[۷] این واژه با این معنا، در دیگر آیات قرآن نیز کاربرد دارد.[۸] سپس اين كلمه به «اعمال حج» اختصاص پيدا كرده است. به گفته لغت شناسان نُسُك يعنى عبادت، و ناسك يعنى عابد، ليكن اين واژه به اعمال حج اختصاص يافته است. ٣

چشم‌انداز

محتوا

پانویس

  1. المصباح المنیر، ذیل واژه سلم.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ درسنامه تفسیر آیات حج، ص۸۲.
  3. التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه ذر.
  4. صحاح اللغه، ذیل واژه ذرو؛ مفردات الفاظ قرآن، ذیل واژه ذرو.
  5. مفردات الفاظ قرآن، ذیل واژه رأی.
  6. درسنامه تفسیر آیات حج، ص۸۴.
  7. مقاییس اللغه، ذیل واژه نسک؛ المصباح المنیر، ذیل واژه نسک؛ مفردات الفاظ قرآن، ذیل واژه نسک.
  8. سوره انعام، آیه ١۶٢.
  1. ﴿وَ لٰکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنٰا وَ لَمّٰا یَدْخُلِ الْإِیمٰانُ فِی قُلُوبِکُمْ ﴾(سوره حجرات، آیه ۱۴)
  2. مانند ﴿ذُرِّیَّةً بَعْضُهٰا مِنْ بَعْضٍ ﴾(سوره آل‌عمران، آیه ۳۴)

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب درسنامه تفسیر آیات حج، محمد فاکر میبدی، قم، حوزه نماینگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۷ش. است.

الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.

المصباح المنير، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق.

مفردات الفاظ القرآن، راغب اصفهانى، تحقيق صفوان عدنان داوودى، بيروت، دارالسامية، ١۴١٢ق.

معجم مقاييس اللغة، احمد بن فارس، تحقيق عبد السلام محمد هارون، قم، مكتب الإعلام الاسلامى، ١۴٠۴ق.