متن و ترجمه

شرح واژگان

واژه «صفا» در اصل به معناى زمين صاف و هموار و نرم، و «مروه» به معناى سنگ سفيد است.[۱] برخى نيز گفته‌اند مروه به معناى جايى است كه در آن سنگ‌ريزه باشد. ٢ به هر صورت صفا و مروه در اين آيه نام دو كوه است كه در سمت حجر الاسود به فاصله‌ى چند صد مترى (حدود٣٧٠ متر) از يكديگر قرار دارند. ٣ و محل انجام يكى از مناسك است.

ب: شعائر: شعائر جمع شعيره، به معناى علامت و نشانه است. و نشانه بودن صفا و مروه به اين معناست كه با لطافت و دقت در آن مى‌توان به عظمت خدا پى‌برد. ۴ اين احتمال نيز وجود دارد كه شعائر در اين آيه و امثال آن به معناى مناسك و عبادت باشد، چنانكه فرمود: «وَ الْبُدْنَ جَعَلْنٰاهٰا لَكُمْ مِنْ شَعٰائِرِ اللّٰهِ (حج: ٣۶)».

چشم‌انداز

محتوا

پانویس

  1. المصباح المنیر، ذیل واژه صفا و مروه.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب درسنامه تفسیر آیات حج، محمد فاکر میبدی، قم، حوزه نماینگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۷ش. است.