بازسازی مسجدالنبی (عمر بن خطاب)

توسعه مسجدالنبی در زمان عمر

عمربن خطاب دومین خلیفه پس از پیامبر از سال 13 تا 23 هجری بر مسند خلافت نشست. عمر 4 سال پس از خلافت یعنی در سال 17 ه.ق به معماری بزرگی در مسجد اقدام نمود و مسجد را توسعه داد.

در اثر این توسعه عرض مسجد از شرق به غرب بیش از 109 ذراع(در حدود54/30متر) و طول آن از شمال به جنوب به بیش از 140 ذراع (69/70متر) رسید و مسجد تا حدود 71% گسترش یافت.

ابعاد توسعه مسجد

در این توسعه رواق ها ، دیوارها و سقف و قسمتهای دیگری از مسجد دستخوش تغییر شد که بدان اشاره خواهد شد:

صفه، در شمال مسجد واقع بود و در اثر توسعه مسجد ویران شد
مصالح، در معماری جدید از تنه نخل برای ستون‌ها، خشت برای دیوارها و گل برای بام و رواق های چهارگانه استفاده شد
ارتفاع سقف، سقف مسجد به 11ذراع(5/48متر) و ارتفاع دیوار+پوشش 2ذارع(در حدود 1 متر) رسید
دیوار اطراف بام مسجد به ارتفاع سه ذراع که پی آن از سنگ بود ساخته شد
سنگفرش مسجد، زمین مسجد با سنگریزه هایی که از وادی عقیق آورده بودند پوشانده شد
قندیل، عمر قندیل های بزرگی را وارد مسجد کرد و در ایام اجتماع مردم مسجد را خوشبو می کرد

باب های مسجد

عمر بن خطاب سه باب دیگر به مسجد گشود که با سه باب زمان پیامبر مسجد جمعا دارای 6 باب شد.

جایگاه درهای جدید در دوره عمر بدین شرح است:

در دیوارشمالی: یک باب اضافه شد.
در دیوار شرقی: باب النسا ساخته شد.
در دیوار غربی: باب مروان که نزدیک خانه مروان بن حکم ساخته شد. این در بعدها باب السلام نامیده شد.

ممانعت از اشیا تزیینی

عمر در بنای مسجد زینتی به کار نبرد و از به کار بردن رنگ های قرمز و زرد جلوگیری کرد.