کندن درخت (فتاوای مراجع)
|
این صفحه شامل فتوای مراجع تقلید درباره احکام کندن درخت است. برای آشنایی بیشتر با این مفهوم نگاه کنید به مقاله کندن درخت. |
چگونگی
| مسئله کندن درخت یا گیاه |
|---|
|
امام خمینی: [از محرمات احرام است:] کندن درخت یا گیاهی که در حرم روییده باشد: [م* ۱] |
مراجع دیگر:
|
حکم
| مسئله 469 |
|---|
|
امام خمینی: اگر گیاهی یا درختی در منزل مُحرم روییده باشد، بعد از آنکه منزل او شده، پس اگر آن را خودش کاشته باشد جایز است آن را بکند. [م469 ۱] |
مراجع دیگر:
|
| مسئله 470 |
|---|
|
امام خمینی: اگر درختی در منزل او روییده، بعد از آنکه منزل او شده لیکن خودش آن را نکاشته باشد، احتیاط [م470 ۱]آن است که آن را قطع نکند گرچه اقوی جواز است. |
مراجع دیگر:
|
| مسئله 471 |
|---|
|
امام خمینی: اگر گیاهی که در منزل او روییده، بعد از آنکه منزل او شده و خودش آن را نکاشته باشد احتیاط واجب [م471 ۱] آن است که آن را قطع نکند. |
مراجع دیگر:
|
| مسئله 472 |
|---|
|
امام خمینی: اگر منزلی خریده باشد که دارای درخت و گیاه است، نباید آن را قطع کند. [م472 ۱] |
مراجع دیگر:
|
| مسئله 473 |
|---|
|
امام خمینی: درخت‌های میوه و درخت خرما از این حکم بیرون است و می‌تواند آنها را قطع کند [م473 ۱]و در گیاه‌ها (اذخر) که گیاه معروفی است از حکم مستثنی است و قطع آن مانع ندارد. |
مراجع دیگر:
|
| مسئله 474 |
|---|
|
امام خمینی: اگر درختی را که جایز نیست کندنش، بکند، احتیاط آن است که اگر بزرگ باشد یک گاو کفاره بدهد و اگر کوچک باشد یک گوسفند. [م474 ۱] |
مراجع دیگر:
|
| مسئله 475 |
|---|
|
امام خمینی: اگر بعض درخت را قطع کند، اقوی [م475 ۱]آن است که قیمت آن را کفاره بدهد. |
مراجع دیگر:
|
| مسئله 476 |
|---|
|
امام خمینی: در قطع گیاه‌ها کفاره نیست به جز استغفار. [م476 ۱] |
مراجع دیگر:
|
| مسئله 477 |
|---|
|
امام خمینی: جایز است شتر خود را بگذارد که علف بخورد ،[م477 ۱] ولی خودش برای او قطع نکند. [م477 ۲] |
| مراجع دیگر: |
| مسئله 478 |
|---|
|
امام خمینی: آنچه ذکر شد از قطع درخت و گیاه حرم، مختص به مُحرم نیست، بلکه برای همه کس ثابت است. |
| مسئله 479 | |
|---|---|
|
امام خمینی: اگر به نحو متعارف راه برود و گیاهی از راه رفتن او قطع شود اشکالی ندارد. [م479 ۱] $$|-style="background:#fefef9;" |
مراجع دیگر:
|
| مسئله 480 |
|---|
|
امام خمینی: بیست و چهارم ـ سلاح در برداشتن، بنا بر احوط [م480 ۱] مثل شمشیر و نیزه و تفنگ و هرچه از آلات جنگ باشد، [م480 ۲]مگر برای ضرورت و مکروه است سلاح را همراه بردارد در صورتی که به تن او نباشد اگر ظاهر باشد [م480 ۳]و احوط ترک آن است. [م480 ۴] |
مراجع دیگر:
|