آتش‌سوزی دوم در مسجدالنبی
آتش‌سوزی دوم در مسجدالنبی، در سال 886ه.ق در زمان قایتبای مملوکی روی داد.
این آتش‌سوزی براثر برخورد صاعقه با مناره رئیسیه رخ داد. بر اثر این آتش‌سوزی تمام مسجد در آتش سوخت و بنا به گفته سمهودی چیزی جز گنبد روی قبر سالم نماند.
بازسازی مسجد، پس از حریق آغاز شد و دو گروه صنعتگر از مصر راهی مدینه شدند.
زمان آتش‌سوزی
رمضان سال 886ه.ق، آتش‌سوزی وسیعی در مسجدالنبی رخ داد. در این وقت، قایتبای مملوکی، اختیار حرمین را در دست داشت.[۱]
علت آتش‌سوزی
این آتش‌سوزی در اثر برخورد صاعقه به مناره جنوب‌شرقی (رئیسیه)، ایجاد شد و به تمام نقاط مسجد سرایت کرد.[۲]
آثار آتش‌سوزی
بر اثر این آتش سوزی، منبر، مقصوره، اکثر طاق‌های مسجد، ستون‌ها از بین رفت. ثلث مأذنه اصلی نیز ویران شد و در آستانه فروپاشی قرارداشت.
دیوار خارجی از باب جبرئیل، در جهت شرقی تا باب الرحمه در جهت غربی منهدم شد.
بنا بر گفته سمهودی، هیچ چیز جز گنبد داخلی روی قبر نبوی سالم نماند.[۳]
مرمت آثار آتش‌سوزی
پس از آتش‌سوزی، کار مرمت مسجد آغاز شد. دو گروه از صنعتگران، از سوی قایتبای مملوکی به این منظور از مصر به سمت مدینه رهسپار شدند.
در وهله اول، حدود صد نفر صنعتگر و مهندس و نجار و رنگرز و سنگ‌تراش و آهنگر فرستاده شدند. ناظر این معماری سیفی سنقر جمالی و برادرش شاهین جمالی بودند.
گروه دوم کارگزاران متشکل از بیش از سیصد صنعتگر بود که با مواد و مصالح لازم و با نظارت شمس الدین زمن که ناظر معماری قبل از حریق بود، از قاهره فرستاده شدند.[۴]