مسجد بنی خداره
مسجد بنی‌خُداره یکی از مساجد مدینه بوده که پیامبر(ص) در آن نماز خوانده و سر خود را در آن محل تراشیده است. گفته شده بنی‌خُداره برادران بنی خدره بن حارث خزرجی هستند و منازلشان در شمال بازار مدینه نزدیک ثَنیَّةُ الوداع قرار داشته است. گفته شده که امروزه دیگر اثری از این مسجد وجود ندارد. برخی نوشته‌اند که تا پیش از ساخت زیرگذر مَنَاخَة، مسجدی با بنای سفید‌کاری شده در تپه‌ای در ثنیة الوداع در ابتدای خیابان سلطانه قرار داشت شاید همان مسجد بنی‌خُداره بوده است.
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| کاربری | مسجد |
| تاریخ بنا | |
| زمان پایه‌گذاری | صدر اسلام |
| رویدادها | نمازخواندن پیامبر، پیامبر سر خود را تراشیدند |
| متولیان | منازل بنی‌خُداره برادران بنی خدرة بن حارث خزرجی |
| وضعیت فعلی | |
| وضعیت بنا | ناموجود |
جایگاه
مسجد بنی‌خُداره یکی از مساجد مدینه بوده که پیامبر(ص) در آن نماز خوانده و سر خود را در آن محل تراشیده است.[۱] اِبن شَبّه مورخ قرن دوم هجری قمری گفته است که پیامبر خدا(ص) دست خود را بر روی سنگی که در کنار دیوار سعد بن عباده بود قرار داد و سپس در مسجد بنی‌خُداره نماز خواند.[۲] همچنین وی روایتی از هشام بن عمرو نقل می‌کند که مسجد بنی‌خُداره را جزء مساجدی آورده که پیامبر(ص) در آن نماز خوانده است.[۳] گفته شده بنی‌خُداره به برادران بنی‌خدرة بن حارث خزرجی گویند که منازلشان در شمال بازار مدینه نزدیک ثَنیَّةُ الوداع قرار داشته است.[۴] سَمهُودی این مسجد را جزء مساجدی برشمرده که دارای آثار و جایگاهی در شهر مدینه داشته است.[۵] امروزه مسجد بنی‌خُداره از بین رفته است.[۶] همچنین برخی مسجد بنی‌خُداره را جزء آثاری دانسته‌اند که تا قبل از سال 1999 میلادی اثری از آنها باقی نمانده است.[۷]
موقعیت جغرافیایی
جمال‌الدین مطری در کتاب التعریف یادآور می‌شود که منازل بنی‌خُداره در جنوب محله بنی‌ساعده در نزدیکی دژی است که در جرار سعد قرار دارند.[یادداشت ۱][۸]
در مقاله «ساختار شهری مدینه» به نقل از عجیمی گفته شده مسجدی که در سمت شامی بازار مدینه، نزدیک سقیفه بنی‌ساعده است و سقیفه که امروز معروف است در یک مثلثی در باغی است که در سر خیابان السحیمی از سمت غرب قرار دارد، مسجد بنی‌خُدره است، اما نگارنده مقاله نظر درست را در این می‌داند که مقصود از مسجد، مسجد بنی‌خُداره است نه بنی‌خدره، زیرا وصفی که عجیمی آورده با مطلبی که درباره محله آنها گفته شد با مسجد بنی‌خُداره تطبیق می‌کند نه با مسجد بنی‌خدره.[۹]
برخی گمان کرده‌اند که تا پیش از ساخت زیرگذر مَنَاخَة، مسجدی با بنای سفید‌کاری شده در تپه‌ای در ثنیه الوداع در ابتدای خیابان سلطانة قرار داشت که شاید همان مسجد بنی‌خُداره بوده است؛[۱۰] از جمله سید ابراهیم عیاشی معتقد است مسجد ثَنیَّةُ الوداع همان مسجد بنی‌خُداره است و قرار گرفتن موقعیت مسجد ثنیة الوداع در داخل منازل بنی‌خُداره را مؤید کلام خود آورده است.[۱۱] امروزه کوه ثَنیَّةُ الوداع و آن مسجد هم در توسعه خیابان‌ها از میان رفته است.[۱۲]
برخی نوشته‌اند که قبر نفس زکیه همان موقعیت مکانی منازل بنی‌خُداره است،[۱۳] همچنین سَمهُودی معتقد است مسجدی که در کنار قبر نفس زکیه وجود دارد مسجد بنی‌خُداره نیست بلکه مسجدی است که قاضی حرمین محی‌الدین الحنبلی بنا نموده است.[۱۴]
برخی مورخان موقعیت جغرافیایی که ممکن است برای مسجد بنی‌خُداره تصور نمود بدین شرح آورده‌اند که از طرف شمال به خیابان عبدالغنی بن عبدالواحد مقدسی و از جنوب به خیابان ملک فیصل معروف به دائری اول و از شرق به خیابان سعید بن مسیب و از غرب به خیابان ابی بکر (که قبلا معروف به سلطانة) منتهی می‌شود.[۱۵]
گالری
-
تصویر مسجد ثنیة الوداع که برخی مورخان بر این باورند که مسجد ثنیة الوداع در موضع مسجد بنی خداره بنا شده است.
-
تصویر هوایی از خیابان‌های که گفته شده موقعیت منازل بنی خداره را نشان می‌دهد.
-
زیرگذر مناخه از جهت شمال شهر مدینه که گفته شده بخشی از زیر گذر فعلی موقعیت منازل بنی خداره بوده است.
پانویس
- ↑ تاريخ المدينة المنورة، ج1، ص60؛ معالم المدینه المنوره، جزء۴، مجلد۲، ص 146.
- ↑ مساجد صلی فیها رسول الله، ص ۳۸۷
- ↑ تاريخ المدينة المنورة، ج1، ص64.
- ↑ معالم المدینه المنوره، جزء۴، مجلد۲، ص146.
- ↑ مساجد صلی فیها رسول الله، ص ۳۸۷
- ↑ مساجد صلی فیها رسول الله، ص ۳۸۷
- ↑ مدینه شناسی، ص27.
- ↑ التعریف، ص216.
- ↑ ساختار شهری مدینه،ص119.
- ↑ مساجد صلی فیها رسول الله، ص ۳۸۷
- ↑ معالم المدینه المنوره، جزء۴، مجلد۲، ص150.
- ↑ معالم المدینه المنوره، جزء۴، مجلد۲، ص ۱۵۱
- ↑ معالم المدینه المنوره، جزء۴، مجلد۲، ص150.
- ↑ وفاء الوفاء، ج
- ↑ معالم المدینه المنوره، جزء۴، مجلد۲، ص ۱۵۱.
- ↑ کوزه‌های سعد، به مجموعه کوزه‌های که از آب پُر می‌شد تا مردم از آن آب بنوشند و در آن زمان جرار سعد به عنوان مسیری نزدیک بازار شهر بوده است.
منابع
- تاريخ المدينة المنورة، اِبْن‌شَبّه،(م.262ه.)، به کوشش محمد شلتوت، [بی‌جا]،دار الفكر، [بی‌تا].
- التعریف بما أَنست الهجرة من معالم دار الهجرة، جمال الدین محمد بن احمد المطری، به کوشش سیلمان الرحیلی، ریاض، دارة الملک عبدالعزیز، 1426ق.
- مدینه شناسی، محمدباقر نجفی، تهران، مشعر، 1386ش.
- ساختار شهری مدینه و محلات قبائل در دوره نبوی، عبدالعزیز عبدالله بن ادریس و رسول جعفریان، مجله میقات، دوره 4، شماره 16، تیر 1375ش.
- معالم المدینة المنوره بین العمارة و التاریخ، عبدالعزیز عبدالرحمن ابراهیم کعکی، بیروت، المؤسسه التاریخ العربی،1432ق.
- مساجد صلی فیها رسول الله فی الحرمین الشریفین و الجزیرة العربیة، سید ضیاء الدین بن محمد بن مقبول عطار، جده، کنوز المعرفة، 1434ق.