حمزة بن قاسم بن علی
حمزة بن قاسم، مشهور به علوی و عباسی،
او کتابی درباره زیارت و مناسک حج نگاشته است.
نام
حمزة بن قاسم، مكنى به «ابويعلى» از نوادگان حضرت عباس(ع) است كه نسبش با ۵ واسطه به وی مى‌رسد. حمزه به دليل انتساب به امام علی(ع) به «علوى» و به دليل انتسابش به حضرت عباس(ع) به «عباسى» شهرت دارد.[۱]
تبار
نجاشی، رجال‌نگار شیعه نسب وی را چنین بیان کرده است: حمزة بن قاسم بن على بن حمزة بن حسن بن عبيدالله بن ابى‌الفضل العباس(ع).[۲] حضرت عباس(ع) چند فرزند داشت؛ ولی نسل وی از عبيدالله گسترش يافت. عبيدالله فرزند لبابه، دانشمند و فرهيخته عصر خود بوده است. او دو فرزند به نام‌هاى عبدالله و حسن داشت كه نسلش از حسن ادامه يافت. حسن بن عبيدالله ۶٧ سال زندگى كرد. او را سرشاخه اصلى نوادگان حضرت عباس شمرده‌اند.[۳] عباس، عبيدالله، فضل، ابراهيم و حمزه از فرزندان اويند.[۴] حمزه، که جد حمزة بن قاسم است، در عصر مأمون عباسى مى‌زيست و به شباهت با امام علی(ع) شهرت داشت. وی به دليل ازدواج با زينب، يكى از نوادگان عبدالله جعفر، زينبى نيز خوانده مى‌شد. برخی از نوادگان او، در فقه، حدیث یا شعر افراد برجسته‌ای بودند؛ مانند قاسم بن حمزه، ابو محمد علي بن حمزه،[۵] فضل بن محمد[۶] و محمد بن علی.[۷]
زیست‌نامه
حمزة بن قاسم، در سال‌های آغازین سده چهارم قمری می‌زیست؛ از آن رو كه از سعد بن عبدالله(م.٣٠١ق) روايت كرده و تَلعَكبرى (م.٣٨۵ق) نيز از او روايت كرده است.[۸]
توثیق
نجاشی(م.۴۵۰ق.) رجال‌نگار شیعه و علامه حلى (م.٧٢۶ق)، حمزة بن قاسم را ثقه، جلیل القدر، از اصحاب امامیه و کثیر الحدیث خوانده است.[۹] ابن‌داود حلى (ت.۶۴٧ق)،[۱۰] سيد مصطفى تفرشى (م.١٠۴۴ق) در «نقد الرجال»،[۱۱] حائرى مازندرانى (م.١٢١۶ق) در «منتهى المقال»،[۱۲] شيخ عباس قمى[۱۳] و سيد ابوالقاسم خويى (م.١۴١٣ق)[۱۴] نيز به بزرگى از وی ياد كرده‌اند.
استادان
او از افراد زیر روایت نقل کرده است:
- سعد بن عبدالله
- محمد بن اسماعيل البرمكى
- حسن بن متيل
- جعفر بن محمد بن مالك الفزارى
- على بن جنيد الرازى[۱۵]
شاگردان
این افراد، از حمزة بن قاسم روایت نقل کرده‌اند:
- سويى تلعكبرى
- على بن محمد القلانسى
- حسين بن ابراهيم بن احمد بن هشام المؤدب
- على بن احمد بن محمد الدقاق[۱۵]
تألیفات
برخی از آثار او به این شرح است:
- من روی عن جعفر بن محمد(ع)؛ کتابی رجالی است و کسانی که از امام صادق(ع) روایت کرده‌اند را گردآوری کرده است. نجاشی، این کتاب را نیکو شمرده است.
- كتاب التوحيد
- كتاب الزيارات و المناسك
- كتاب الرد على محمد بن جعفر الاسدي.[۱۶]
کتابی درباره او
المثل الاعلی فی ترجمة ابویعلی، نام کتابی است که محمدعلی اردوباری درباره حمزة بن قاسم، در سال ۱۳۶۰ق نگاشته است.[۱۷] این کتاب، با تحقیق و اضافات جودت قروینی، توسط CASIS، در لندن، در سال ۱۴۱۳ق. (۱۹۹۳م/۱۳۷۲ش) به چاپ رسیده است.[۱۸]
جستارهای وابسته
پانوشت
- ↑ رجال الشيخ، الأبواب، ص۴٢۴؛ معجم رجال الحديث، ج٧، ص٢٩٠.
- ↑ رجال النجاشى، فهرست أسماء مصنفى الشيعة، ص ١۴٠.
- ↑ سلسله‌جنبان رادمردى (پژوهشى در اعقاب و بازماندگان حضرت عباس بن على (ع)) ، ص ٣۴.
- ↑ اعيان الشيعه، ج٢، ص١٢٨.
- ↑ رجال‌النجاشي، ص ٢٧٣.
- ↑ مقاتل الطالبيين، ص ٨٩.
- ↑ الذريعه الى تصانيف الشيعه، ج ۴، ص ۴٧٨.
- ↑ الذريعه الى تصانيف الشيعه، ج ۴، ص ۴٧٨.
- ↑ رجال النجاشی، ص۱۴۹؛ رجال العلامه الحلّى، ص ۵٣.
- ↑ رجال ابن داود، ص ١٣۴.
- ↑ نقد الرجال، ج ٢، ص ١۶٨.
- ↑ منتهى المقال فى أحوال الرجال، ج ٣، ص ١٣٩.
- ↑ منتهى الآمال، ج ١، ص ٣۵٧ - ٣۵٩.
- ↑ معجم رجال الحديث، ج ٧، ص ٢٩٠.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ موسوعة طبقات الفقهاء، ج ۴، ص ١٨۶.
- ↑ رجال النجاشی، ص۱۴۹.
- ↑ الذريعه، ج ١٩، ص ٧٨.
- ↑ کتاب‌شناسی المثل الاعلی فی ترجمه ابی یعلی، پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه‌های ایران.
منابع
- اعيان الشيعه، امین عاملی،
- الذريعه الى تصانيف الشيعه،
- رجال الشيخ،
- سلسله‌جنبان رادمردى، پژوهشى در اعقاب و بازماندگان حضرت عباس بن على (ع)، ابوالفضل هادى‌منش
- معجم رجال الحديث،
- مقاتل الطالبيين، اصفهانی
- رجال العلامه الحلّى،
- رجال ابن داود،
- نقد الرجال،
- منتهى المقال فى أحوال الرجال، ابوعلى حائرى،
- منتهى الآمال، محدث قمى،
- معجم رجال الحديث،
- موسوعة طبقات الفقهاء، با اشراف آيةالله سبحانى،
- پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه‌های ایران.