کوه ابوقبیس
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abazar در تاریخ ۲۷ مهر ۱۳۹۶ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
کوه ابوقُبَیس کوه مقدسی در شهر مکه که مشرف بر مسجدالحرام است.
مکانشناسی
کوه ابوقبیس در شمال شرقی مسجدالحرام و مشرف بر آن است[۱] و شعب ابیطالب از آنجا آغاز میشود. (تصویر شماره ۱۱) ارتفاع آن را از سطح دریا ۴۲۰ متر و از سطح دامنه ۱۲۰ متر دانستهاند.[۲] به گفته ناصرخسرو، این کوه گنبدی شکل بوده است[۳]؛ ولی امروزه آن را تراشیدهاند. ابوقبیس را نخستین[۴] و برترین[۵] کوه زمین خواندهاند.
علت نامگذاری
نام این کوه برگرفته از اسم شخصی از قبیله مَذْحِج[۶] یا اِیاد[۷] است که برای نخستین بار بر دامنه آن خانهای ساخت.[۸] به گفته برخی چون ابوقبیس بن شالح از قبیله جُرهُم بر اثر اختلاف با خویشاوندان خود به این کوه پناه برد و دیگر خبری از او بازنیامد، آن کوه به این نام شهره شد.[۹] برخی نیز با توجه به مناسبت معنایی ابوقبیس با «قَبَس» (قطعهای از آتش) گفتهاند که حضرت آدم(ع) از این کوه آتش برگرفت.[۱۰] نامهای ابوقابوس و شیخ الجبال نیز بر ابوقبیس اطلاق شده است.[۱۱]
فضیلت
در فضیلت این کوه آوردهاند که چون حجرالاسود از بهشت فرود آمد، در این کوه به ودیعت گذاشته شد. سپس ابراهیم آن را در ساخت کعبه به کار برد.[۱۲] در طوفان نوح نیز حجرالاسود در این کوه به امانت نهاده شد. در دوران جاهلیت این کوه را «امین» میخواندند.[۱۳] نیز آن را محل استجابت دعا دانسته[۱۴] و گفتهاند که یکی از شش کوهی است که سنگهای کعبه از آن فراهم شده است.[۱۵]
ابوقبیس کوهی مقدس و پیش و پس از اسلام، محترم بوده است. ابراهیم(ع) بر این کوه میایستاد و مردم را به انجام مناسک حج فرامیخواند.[۱۶] بر پایه گزارشی، در یکی از سالهای پیش از هجرت، پیامبر با معجزه خویش ماه را دو نیم کرد؛ نیمی از آن بر کوه قعیقعان و نیم دیگر بر فراز کوه ابوقبیس بود.[۱۷] گفتهاند که قبر آدم، شیث بن آدم و حوا همسر آدم در غار کنز این کوه واقع شده است.[۱۸] اِشراف این کوه بر مسجدالحرام موجب میشد تا گاه برای آگاهکردن مکیان از فراز این کوه به آنان خطاب کنند. از فریاد دادخواهی مردی زبیدی که به حلف الفضول انجامید[۱۹] و نیز دعوت عمومی پیامبر از قریش برای پذیرش اسلام، بر فراز همین کوه خبر دادهاند.[۲۰]
مسجد بلال
در سدههای نخستین اسلامی، بر فراز این کوه، مسجد ابراهیم[۲۱] را ساختند که بعدها به مسجد بلال شهرت یافت.[۲۲] این مسجد یا منسوب به ابراهیم خلیل[۲۳] بوده یا ابراهیم قبیسی[۲۴] یا تاجری هندی که در سال ۱۲۷۵ق آن را بنا نهاده است.[۲۵] از دیگر بناهای بر فراز این کوه، میتوان به مسجد شق القمر، کاروانسرای ملا محمد یزدی[۲۶] و مأذنهای اشاره کرد که به دست عبدالله بن مالک خزاعی در زمان هارون الرشید عباسی ساخته شد.[۲۷] در سالهای اخیر، بخشی گسترده از روی کوه مسطح گشته و بر آن، کاخ و مهمانسرای حکومتی ساخته شده است.[۲۸]
پانویس
- ↑ معجم البلدان، ج۱، ص۸۰؛ مراصد الاطلاع، ج۳، ص۱۰۶۶.
- ↑ تاریخ و آثار اسلامی مکه، ص۹۵.
- ↑ سفرنامه ناصر خسرو، ص۱۱۹.
- ↑ اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۳۲.
- ↑ شفاء الغرام، ج۱، ص۵۲۵.
- ↑ الجبال و الامکنه، ص۲۷.
- ↑ اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۲۶۷.
- ↑ اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۲۶۵، ۲۶۷؛ معجم البلدان، ج۱، ص۸۰؛ الجبال و الامکنه، ص۲۷.
- ↑ الروض الانف، ج۳، ص۹۰.
- ↑ شفاء الغرام، ج۱، ص۵۰.
- ↑ شفاء الغرام، ج۱، ص۵۰.
- ↑ تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۶-۲۷.
- ↑ اخبارمکه، ازرقی، ج۲، ص۲۶۵-۲۶۶؛ معجم البلدان، ج۱، ص۸۰.
- ↑ شفاء الغرام، ج۱، ص۵۲۴.
- ↑ شفاء الغرام، ج۱، ص۱۷۹.
- ↑ السیر و المغازی، ج۲، ص۷۲؛ اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۲۰۳؛ بحار الانوار، ج۱۲، ص۹۱.
- ↑ السیرة النبویه، ج۲، ص۱۱۶-۱۱۷.
- ↑ شفاء الغرام، ج۱، ص۵۱۹-۵۲۰.
- ↑ المنمق، ص۵۲؛ التنبیه و الاشراف، ص۱۷۹؛ البدایة و النهایه، ج۲، ص۲۹۱.
- ↑ امتاع الاسماع، ج۳، ص۲۱۹؛ سبل الهدی، ج۲، ص۳۴۳.
- ↑ اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۲۰۲.
- ↑ قاموس الحرمین، ص۲۰۵.
- ↑ اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۲۰۲.
- ↑ اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۲۰۲.
- ↑ تحصیل المرام، ج۱، ص۵۰۲-۵۰۳.
- ↑ موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۵۵۱.
- ↑ اخبار مکه، فاکهی، ج۳، ص۸۷؛ موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۵۵۱.
- ↑ سرزمین یادها و نشانهها، ص۸۹.
منابع
- اخبار مکه: الازرقی (درگذشت ۲۴۸ق)، به کوشش رشدی الصالح، مکه، مکتبة الثقافه، ۱۴۱۵ق
- اخبار مکه: الفاکهی (درگذشت ۲۷۹ق)، به کوشش عبدالملک، بیروت، دار خضر، ۱۴۱۴ق
- امتاع الاسماع: المقریزی (درگذشت ۸۴۵ق)، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۰ق
- بحار الانوار: المجلسی (درگذشت ۱۱۱۰ق)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق
- البدایة و النهایه: ابن کثیر (درگذشت ۷۷۴ق)، بیروت، مکتبة المعارف
- تاریخ الیعقوبی: احمد بن یعقوب (درگذشت ۲۹۲ق)، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۵ق
- تاریخ و آثار اسلامی مکه مکرمه و مدینه منوره: اصغر قائدان، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش
- تحصیل المرام: محمد بن احمد (درگذشت ۱۳۲۱ق)، به کوشش عبدالملک دهیش، مکه، ۱۴۲۴ق
- التنبیه و الاشراف: المسعودی (درگذشت ۳۴۵ق)، بیروت، دار صعب
- الجبال و الامکنة و المیاه: زمخشری (درگذشت ۵۳۸ق)، به کوشش احمد عبدالتواب، قاهره، دار الفضیله، ۱۳۱۹ق
- الروض الانف: السهیلی (درگذشت ۵۸۱ق)، به کوشش عبدالرحمن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۱۲ق
- سبل الهدی: محمد بن یوسف الصالحی (درگذشت ۹۴۲ق)، به کوشش عادل احمد و علی محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۴ق
- سرزمین یادها و نشانهها: محمد فرقانی، تهران، مشعر، ۱۳۸۱ش
- سفرنامه ناصر خسرو: ناصر خسرو (درگذشت ۴۸۱ق)، تهران، زوار، ۱۳۸۱ش
- السیر و المغازی: ابن اسحاق (درگذشت ۱۵۱ق)، به کوشش محمد حمید الله، معهد الدراسات و الابحاث
- السیرة النبویه: ابن هشام (درگذشت ۸-۲۱۳ق)، به کوشش السقاء و دیگران، بیروت، المکتبة العلمیه
- شفاء الغرام: محمد الفأسی (درگذشت ۸۳۲ق)، به کوشش مصطفی محمد، مکه، النهضة الحدیثه، ۱۹۹۹م
- قاموس الحرمین: محمد رضا النعیمی، قم، مشعر، ۱۴۱۸ق
- مراصد الاطلاع: صفی الدین عبدالمؤمن بغدادی (درگذشت ۷۳۹ق)، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق
- معجم البلدان: یاقوت الحموی (درگذشت ۶۲۶ق)، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م
- المنمق: ابن حبیب (درگذشت ۲۴۵ق)، به کوشش احمد فاروق، بیروت، عالم الکتاب، ۱۴۰۵ق
- موسوعة مکة المکرمة و المدینة المنوره: احمد زکی یمانی، مؤسسة الفرقان، ۱۴۲۹ق.