لباس احرام

لباس احرام، از دو جامه ندوخته تشکیل شده که یکی را به کمر می‌بندند و دیگری را بر دوش می‌اندازند. پوشیدن لباس احرام از آغاز احرام تا بیرون آمدن از آن بر مردان واجب است.

فلسفه پوشیدن لباس احرام، بیرون آمدن از لباس گناه و یادآوری روز مرگ و دربرکردن کفن دانسته شده است.

مردان برای نگهداشتن لباس احرام و نگهداری لوازم دیگر، کمربند پهنی به نام همیان به کمر می‌بندند. مردان نباید کفشی بپوشند که همه روی پای آنها را بپوشاند.

مفهوم‌شناسی

لباس احرام مردان، از دو جامه تشکیل شده است؛ یکی «لنگ» است که به کمر می‌بندند و دیگر «ردا» است که باید بر دوش انداخت. پوشیدن لباس احرام یکی از واجبات احرام برای مردان است.

شرایط

برخی از شرایط لباس احرام چنین است:

• شرایطی که لباس نماز‌گزار دارد، لباس احرام نیز باید داشته باشد؛ مانند اینکه مباح باشد، پاک باشد، از اجزاء مردار و حيوان حرام گوشت نباشد و به مقدار لازم بدن را بپوشاند.
• لباس احرامِ مردان نبايد دوخته باشد، حتى به‌شكل لباس‌هاى معمولى نيز نباشد، بلكه به‌صورت دو تكه پارچه ندوخته يا حوله است كه يكى را به كمر مى‌بندند و ديگرى را بر دوش مى‌افكنند. زنان در حال احرام لباس دوخته به تن داشته باشند.
• لباس احرام نبايد خوشبو باشد؛ چون در حال احرام، استفاده از هرگونه عطر و بوى خوش حرام است؛ از این رو، پيش از سفر، اين لباس را جايى كه معطر است نگذارند تا هنگام احرام بوى خوش نداشته باشد.

كفش

نوشتار اصلی: پوشاندن پا

مردان در حال احرام نبايد كفش بپوشند، بلكه پوشيدن پا، طوری که تمام روى پا را بگيرد جايز نيست، بنابراین، براى احرام بايد دمپايى مناسبى كه تمام روى پا را نمى‌پوشاند تهيه كنند.

دمپایی مردان و کفش زنان باید برخی از شرایط لباس احرام را داشته باشد؛ یعنی پاک و مباح باشد و از چرم حیوان حرام‌گوشت یا مردار تهیه نشده باشد.

همیان

هميان، كمربند پهنى است كه مردان در حال احرام بر كمر مى‌بندند، كه براى نگه داشتن حوله احرامى و نگهدارى پول و لوازم ديگر از آن استفاده مى‌شود. دوخته بودن هميان، حتى براى مردان اشكال ندارد.

فلسفه

بر پایه روایتی از امام سجاد(ع)، درآوردن لباس دوخته و پوشیدن لباس احرام، به معنای بیرون آودن لباس گناه، و توبه به درگاه خدا است. برخی نیز، فلسفه آن را یادآوری روز مرگ و دربرکردن کفن دانسته‌اند.

منابع

این مقاله برگرفته از ویژه‌نامه عمره مفرده: وصال دوست، حوزه نمایندگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت معاونت فرهنگی، ۱۳۹۳ش، ص۷۴-۷۸ و کتاب درسنامه مناسک حج، محمدحسین فلاح‌زاده، تهران، مشعر، ۱۳۸۹ش، ص۲۰ و گل‌واژه‌های حج و عمره، علیرضا بصیری، نشر مشعر، ۱۳۸۷ش، ص۵۶ است.

• عرفان حج، عبدالله جوادی آملی، نشر اسراء، تابستان ۱۳۷۸.
• مناسک حج محشی، مرکز تحقیقات حج، نشر مشعر، زمستان ۱۳۷۵.