زیارت‌نامه‌های پیامبر(ص)
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۵ اسفند ۱۴۰۰ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
زیارت‌نامه‌های پیامبر(ص) مجموعه‌ای از زیارت‌نامه‌ها است که بر اساس روایات، خواندن آنها در مرقد النبی(ص) مستحب دانسته شده است.
زيارت اوّل حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)
هرگاه به مدينة الرّسول وارد شدى، پس از غسل زيارت اذن دخول بخوان:
«اَللّهُمَّ اِنِّى وَقَفْتُ عَلى باب مِنْ اَبْوابِ بُيُوتِ نَبِيِّكَ «خدايـا من ايستاده ام بر در خانه اى از درهاى خانه هاى پيامبرت صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَقَدْ مَنَعْتَ النّاسَ أَنْ يَدْخُلُوا إِلاّ بِإِذْنِهِ،
كه درودهاى تو بر او و آلش باد وچنان است كه تو قدغن فرموده اى كه مردم داخل آن گردند جزبه اذن او، و
فَقُلْتَ: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاّ أَنْ فرمودى اى كسانى كه ايمان آورده ايد داخل خانه هاى پيامبر نشويد جز اينكه يُؤْذَنَ لَكُمْ»، اَللّهُمَّ إِنِّي أَعْتَقِدُ حُرْمَةَ صاحِبِ هذَا الْمَشْهَدِ به شما اذن دهند. خدايا من معتقدم به احترام صاحب اين زيارتگاه الشَّرِيفِ فِي غَيْبَتِهِ، كَماأَعْتَقِدُها فِي حَضْرَتِهِ، وَاَعْلَمُ أَنَّ رَسُولَكَ شريف در زمان غيبت و پنهانيش، چنانچه اين عقيده را در زمان حضورش دارم و مى دانم كه وَخُلَفاءَكَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ أَحْياءٌ عِنْدَكَ يُرْزَقُونَ، يَرَوْنَ مَقامِي رسول تو و جانشينانش(عليهم السلام) زنده اند و در نزد تو روزى مى خورند و هم اكنون جاى مرا مى بينند وَيَسْمَعُونَ كَلامِي وَيَرُدُّونَ سَلامِي، وَأَنَّكَ حَجَبْتَ عَنْ سَمْعِي و سخنم را مى شنوند و سلام مرا جواب دهند. ولى تو جلو گرفته اى از گوش من شنيدن سخنشان را، و باز كَلامَهُمْ، وَفَتَحْتَ بابَ فَهْمِي بِلَذِيذِ مُناجاتِهِمْ، وَإِنِّي أَسْتَأذِنُكَ كرده اى دريچه فهمم را به مناجات لذيذ ايشان، و من اكنون اى پروردگارم، اولا از تو اذن مى طلبم يا رَبِّ أَوَّلاً، وَأَسْتَأْذِنُ رَسُولَكَ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ ثانِياً... و ثانياً از رسول تو صلى الله عليه و آله اذن مى گيرم... ءَاَدْخُلُ يارَسُولَ اللّهِ، ءَاَدْخُلُ يا حُجَّةَ اللّهِ، ءَاَدْخُلُ يا مَلائِكَةَ آيا داخل شوم اى رسول خدا، آيا داخل شوم اى حجت خدا، آيا داخل شوم اى فرشتگان اللّهِ الْمُقَرَّبِينَ اَلْمُقِيمِينَ فِي هذَا الْمَشْهَدِ، فَأْذَنْ لِى يا مَوْلايَ مقرّب خدا، كه دراين زيارتگاه اقامت داريد، پس اذنم بده اى مولاى من فِي الدُّخُولِ أَفْضَلَ ما اَذِنْتَ لاَِحَد مِنْ أَوْلِياءِكَ، فَاِنْ لَمْ أَكُنْ أَهْلاً براى داخل شدن، بهترين اذنى را كه به يكى از دوستانت مى دهى، كه اگر من شايسته آن لِذلِكَ فَاَنْتَ اَهْلٌ لِذلِكَ»، نيستم، حتماً تو شايسته آنى.»
پس داخل شو، وبگو:
«بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَفِي سَبِيلِ اللهِ، وَعَلى مِلَّةِ «به نام خدا، و به ياد خدا، و در راه خدا، و بر شريعت و آيين رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِي رسول خدا ـ درود خدا بر او و آلش باد ـ خدايا! بيامرز مرا وَارْحَمْنِي، وَتُبْ عَلَيَّ، اِنَّكَ اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحِيمُ». و به من رحم كن و توبه ام را بپذير، كه به راستى توئى توبه پذير مهربان.»
از در جبرئيل داخل شو، و مُقدّم دار پاى راست را، و صد مرتبه اَللهُ أَكْبَرُ بگو. آنگاه دو ركعت نماز تحيّت مسجد بگزار، آنگاه نزد قبر مطهّر حضرت رسول خدا(صلى الله عليه وآله)بايست و بگو:
«اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يارَسُولَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نَبِيَّ اللهِ، «سلام بر تو اى رسول خدا سلام بر تو اى پيغمبر خدا اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مُحَمَّدَبْنَ عَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خاتَمَ سلام بر تو اى محمد فرزند عبداللّه، سلام بر تو اى خاتم النَّبِيّـِينَ، أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ الرّـِ سالَةَ، وَأَقَمْتَ الصَّلاَةَ، وَآتَيْتَ پيامبران، گواهى دهم كه تو رسالت را رساندى و نماز را برپا داشتى و الزَّكَاةَ، وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَعَبَدْتَ اللهَ زكات دادى و امر كردى به معروف و نهى كردى از كار بد و عبادت كردى خدا را حَتّى أَتاكَ الْيَقِينُ، صَلَواتُ اللهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ وَعَلى تا مرگ به سراغت آمد. درودهاى خدا و رحمتش بر تو و بر أَهْلِ بَيْتِكَ الطّاهِرِينَ». خــانــدان طاهر و پـاكـيــزه ات.»
سپس رو به قبله در كنار ستونى كه در سمت راست مرقد مطهّر است بايست، در حالى كه قبر مطهّر در سمت چپ تو و منبر در سمت راست تو باشد كه در اين حال در بالا سَرِ رسول خدا(صلى الله عليه وآله) قرار گرفته اى و بگو:
«أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ «گواهى دهم كه معبودى نيست جز خداى يگانه اى كه شريك ندارد و گواهى دهم كه مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّكَ رَسُولُ اللهِ، وَأَشْهَدُ أَنَّكَ مُحَمَّدُ محمد بنده و رسول او است و گواهى دهم كه تويى رسول خدا و گواهى دهم همانا تويى محمد ابْنُ عَبْدِاللهِ، وَأَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ رِسالاتِ رَبّـِكَ، وَنَصَحْتَ فرزند عبداللّه و گواهى دهم كه رسالت پروردگارت را رساندى و خيرخواهى كردى لاُِمَّتِكَ، وَجاهَدْتَ فِي اللهِ، وَعَبَدْتَ اللهَ مُخْلِصاً حَتّى أَتاكَ الْيَقِينُ براى امتت ودر راه خدا جهاد كردى وخدا را پرستش كردى تا مرگت فرا رسيد ]وَدَعَوْتَ إلى سَبِيلِ رَبِّكَ[بِالْحِكْمَةِوَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ،وَأَدَّيْتَ الَّذِي عَلَيْكَ مِنَ ودعوت به راه پروردگارت كردى به وسيله حكمت وپند نيك وآنچه را از حق به عهده داشتى ادا كردى الْحَقّـِ، وَأَنَّكَ قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنِينَ، وَغَلُظْتَ عَلَى الْكافِرِينَ، فَبَلَغَ اللهُ و براستى تو نسبت به مؤمنان مهربان و نسبت به كافران سخت گير بودى خدايت به بِكَ أَفْضَلَ شَرَفِ مَحَلّـِ الْمُكَرَّمِينَ، اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي اسْتَنْقَذَنا بهترين شرافت جايگاه گراميان برساند، ستايش خدايى را است كه ما را بهوسيله بِكَ مِنَ الشّـِرْكِ وَالضَّلالَةِ. اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ صَلَواتِكَ وَصَلَواتِ تو از شرك و گمراهى نجات بخشيد. خدايا! پس درودهاى خود و درودهاى مَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ وَعِبادِكَ الصّالِحِينَ، وَأَنْبِيائِكَ الْمُرْسَلِينَ فرشتگان مقرّبت و بندگان شايسته ات و پيامبران مرسلت وَأَهْلِ السَّماواتِوَالاَْرَضِينَ، وَمَنْ سَبَّحَ لَكَ يارَبَّ الْعالَمِينَ مِنَ و ساكنان آسمانها و زمينها و هركه را براى تو اى پروردگار جهانيان تسبيح گويند از الاَْوَّلِينَ وَالاْخِرِينَ، عَلى مُحَمَّد عَبْدِكَ وَرَسُولِكَ وَنَبِيِّكَ اولين و آخرين همه را يكجا قرار ده، براى محمد بنده و رسولت و پيامبرت و وَأَمِينِكَ وَنَجِيِّكَ وَحَبِيبِكَ وَصَفِيِّكَ وَخاصَّتِكَ وَصَِفْوَتِكَ امين (بر وحيت) و همرازت و حبيبت و دوست خالص و مخصوصت و برگزيده وَخِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ. اَللّهُمَّ أَعْطِهِ الدَّرَجَةَ، وَ و منتخب تو از ميان خلقت خدايا به محمد درجه و مقام الْوَسِيلَةَ مِنَ الْجَنَّةِ، وَابْعَثْهُ مَقاماً مَحْمُوداً يَغْبِطُهُ بِهِ الاَْوَّلُونَ وسيله را در بهشت به او عطا فرما و به مقام پسنديده اى او را برگزين كه غبطه خورند به او اولين وَالاْخِرُونَ. اَللّهُمَّ إِنَّكَ قُلْتَ:( وَلَو أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ و آخرين خدايا تو فرمودى «و اگر ايشان در آن هنگام كه به خود ستم كردند جاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ به نزد تو آيند و از خدا آمرزش خواهند و پيغمبر هم براى ايشان آمرزش بخواهد همانا بيابند خداى را تَوّاباً رَحِيماً )، وَإِنّـِي أَتَيْتُ نَِبيَّكَ مُسْتَغْفِراً تائِباً مِنْ ذُنُوبِي، وَإِنّـِي بسيارتوبه پذيرومهربان» ومن آمرزشخواهانه به پيشگاه پيامبرت آمده وتوبه ازگناهانم كردمومن أَتَوَجَّهُ بِكَ إِلَى اللهِ رَبّـِي وَرَبّـِكَ لِيَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي ». بوسيله تو رو به خدائى كرده ام كه پروردگار من و تو است تا بيامرزد گناهانم را.»
و حاجت خود را بطلب، اميد است كه برآورده شود. پس صلوات و درودهاى مخصوص بر رسول اكرم(صلى الله عليه وآله) را بخوان:
«اَللّهُمَّ صَلّـِ عَلى مُحَمَّد كَما حَمَلَ وَحْيَكَ وَ بَلَّغَ رِسالاتِكَ، «خدايا درود فرست بر محمد چنانچه وحى تو را متحمل شد و پيامهايت را رسانيد وَصَلّـِ عَلى مُحَمَّد كَما أَحَلَّ حَلالَكَ، وَحَرَّمَ حَرامَكَ، وَعَلَّمَ و درود فرست بر محمد چنانچه حلال كرد حلال تو را و حرام كرد حرام تو را و به مردم ياد داد كِتَابَكَ، وَصَلّـِ عَلى مُحَمَّد كَما اَقامَ الصَّلاةَ، وَآتَى الزَّكَاةَ، وَدَعا كتاب تو را و درود فرست بر محمد چنانچه برپاداشت نماز را و زكات داد و بدين تو إِلى دِينِكَ، وَصَلّـِ عَلى مُحَمَّد كَما صَدَّقَ بِوَعْدِكَ، وَأَشْفَقَ مِنْ دعوت فرمود و درود فرست بر محمد چنانچه وعده تو را تصديق كرد و ترسانيد (مردم را) از وَعِيدِكَ، وَصَلّـِ عَلى مُحَمَّد كَما غَفَرْتَ بِهِ الذُّنُوبَ، وَسَتَرْتَ بِهِ تهديد تو و درود فرست بر محمد چنانچه آمرزيدى بوسيله اش گناهان را و پوشاندى بدو الْعُيُوبَ، وَفَرَّجْتَ بِهِ الْكُرُوبَ، وَصَلّـِ عَلى مُحَمَّد كَما دَفَعْتَ بِهِ عيوب را و برطرف كردى بدو گرفتاريها را و درود فرست بر محمد چنانچه دفع كردى بدو الشَّقاءَ، وَكَشَفْتَ بِهِ الْغَمّاءَ، وَأَجَبْتَ بِهِ الدُّعاءَ، وَنَجَّيْتَ بِهِ مِنَ بدبختى را و زدودى بدو غمها را و اجابت كردى بدو دعا را و نجات دادى به بركت او از الْبَلاءِ، وَصَلّـِ عَلى مُحَمَّد كَما رَحِمْتَ بِهِ الْعِبادَ، وَأَحْيَيْتَ بِهِ بلا و درود فرست بر محمد چنانچه رحم كردى بدو بندگان را و زنده كردى بدو الْبِلادَ، وَقَصَمْتَ بِهِ الْجَبابِرَةَ، وَأَهْلَكْتَ بِهِ الْفَراعِنَةَ، وَصَلّـِ عَلى شهرها و بلاد را و شكستى بدو گردنكشان را و هلاك كردى بدو فرعونها را و درود فرست بر مُحَمَّد كَما أَضْعَفْتَ بِهِ الاَْمْوالَ، وَأَحْرَزْتَ بِهِ مِنَ الاَْهْوالِ، محمد چنانچه چند برابر كردى بدو اموال را و حفظ كردى بدو (مردم) را از هراسها وَكَسَرْتَ بِهِ الاَْصْنامَ، وَرَحِمْتَ بِهِ الاَْنامَ، وَصَلّـِ عَلى مُحَمَّد كَما و شكستى بدو بتها را و رحم كردى بدو بر مردمان و درود فرست بر محمد چنانچه بَعَثْتَهُ بِخَيْرِ الاَْدْيانِ، وَأَعْزَزْتَ بِهِ الاِْيمانَ، وَتَبَّرْتَ بِهِ الاَْوْثانَ، برانگيختى او را به بهترين اديان و عزت دادى به او بر ايمان و نابود كردى بدو بتان را وَعَظَّمْتَ بِهِ الْبَيْتَ الْحَرامَ، وَصَلّـِ عَلى مُحَمَّد وَأَهْلِ بَيْتِهِ و عظمت دادى بدو به خانه كعبه و درود فرست بر محمد و خاندان الطّاهِرِينَ الاَْخْيارِ وَسَلِّمْ تَسْلِيماً». پاك و نيكوكارش و سلام مخصوص بر ايشان فرست.»
زيارت دوّم حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)
با سند صحيح و با دو روايت، از امام رضا(عليه السلام) روايت شده است كه رو به قبر مطهّر پيامبر(صلى الله عليه وآله) ايستاده، و چنين مى خوانى: «اَلسَّلامُ عَلى رَسُولِ اللهِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكَ ياحَبِيبَ اللهِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكَ «سلام بر پيامبر خدا، سلام بر تو اى حبيب خدا، سلام بر تو يا صَِفْوَةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا أَمِينَ اللهِ . أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ نَصَحْتَ اى برگزيده خدا، سلام بر تو اى امين خدا، گواهى مى دهم كه تو خيرخواه لاُِمَّتِكَ، وجاهَدْتَ فِي سَبِيلِ اللهِ، وَعَبَدْتَهُ حَتّى اَتيكَ الْيَقِينُ، امت خويش بودى، و در راه پروردگار جهاد كردى و تا لحظه مرگ عبادت او كردى، فَجَزاكَ اللهُ أَفْضَلَ ما جَزى نَبِيّاً عَنْ أُمَّتِهِ، اَللّهُمَّ صَلّـِ عَلى مُحَمَّد خداوند بهترين پاداش خدمت يك پيامبر به امتش را به تو عنايت كند خداوندا! درودفرست بر محمّد وَآلِ مُحَمَّد، أَفْضَلَ ما صَلَّيْتَ عَلى اِبراهِيمَ وَآلِ اِبراهِيمَ، إِنَّكَ و خاندانش، بهترين درودى كه بر ابراهيم و خاندانش فرستاده اى كه تو حَمِيدٌ مَجِيدٌ». سـتـــوده بـزرگــى.»
سپس رو به قبله كن، و اين دعا را كه امام سجاد(عليه السلام) پس از زيارت قبر رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خواند، بخوان:
«اَللّهُمَّ إِلَيْكَ اَلْجَأْتُ ظَهْرِي، وَإِلى قَبْرِ مُحَمَّد «خداوندا! به تو تكيه كرده ام، و به قبر پيامبرت محمّد(صلى الله عليه وآله) عَبْدِكَ وَرَسُولِكَ أَسْنَدْتُ ظَهْرِي، وَالْقِبْلَةَ الَّتِي و بنده و فرستاده ات اعتماد كرده ام، و به قبله اى كه رَضِيتَ لِمُحَمَّد صلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ اسْتَقْبَلْتُ. اَللّهُمَّ إِنّـِي براى حضرت محمد(صلى الله عليه وآله) رضايت داده اى رو نموده ام، خداوندا! من أَصْبَحْتُ لا أَمْلِكُ لِنَفْسِي خَيْرَ ماأَرْجُو لَها، وَلا أَدْفَعُ عَنْها شَرَّ ما قادر به جلب سودى كه به اميد آن مى باشم و نيز توانايى دفع شرّى كه أَحْذَرُعَلَيْها، وَأَصْبَحَتِ الاُْمُورُ بِيَدِكَ، وَلا فَقِيرَ أَفْقَرُ مِنّـِي، إِنّـِي از آن بيمناكم ندارم و همه چيز بدست تو است. هيچ فقيرى از من نيازمندتر نيست، و به آنچه لِما أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْر فَقِيرٌ. اَللّهُمَّ ارْدُدْنِي مِنْكَ بِخَيْر وَلا رَادَّ به من عنايت فرمايى محتاجم خداوندا! مرا به گونه اى نيكو بازم گردان كه كسى قادر به جلوگيرى لِفَضْلِكَ. اَللّهُمَّ إِنّـِي أَعُوذُ بِكَ مِنْ أَنْ تُبَدِّلَ اسْمِي، وَأَنْ تُغَيّـِرَ از فضل و كرمت نمى باشد، خداوندا! پناه به تو مى برم كه نامم را تبديل و جسمم را جِسْمِي، أَوْ تُزِيلَ نِعْمَتَكَ عَنّـِي. اَللّهُمَّ كَرِّمْنِي بِالتَّقْوى، وَجَمّـِلْنِي تغيير دهى و يا نعمتت را از من سلب نمايى خداوندا! مرا به تقوا گرامى بدار، و با نعمت ها بِالنّـِعَمِ، وَاغْمُرْنِي بِالْعافِيَةِ، وَارْزُقْنِي شُكْرَ الْعافِيَـةِ». جلوه و جمالم ده و ارمغان عافيت عنايتم كن و توفيق شـكـر عـافيتم بخش.»
در بسيارى از زيارات آمده كه پس از آن يازده بار سوره «قدر» را بخواند، و اگر حاجتى دارد، رو به قبله دست ها را بالا ببرد، و حاجات خود را بطلبد، كه إن شاءاللّه برآورده شود.
زيارت سوّم حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)
از احمدبن أبى نَصر بَزَنطى از حضرت رضا(عليه السلام) روايت شده كه در زيارت حضرت رسول(صلى الله عليه وآله) مى گويى:
«اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يارَسُولَ اللهِ وَرَحْمةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا «سلام بر تو اى رسول خدا و رحمت خدا و بركاتش سلام بر تو اى مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِاللهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خِيَرَةَ اللهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا محمد بن عبدالله سلام بر تو اى برگزيده خدا سلام بر تو اى حَبِيبَ اللهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صِفْوَةَ اللهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَمِينَ اللهِ حبيب خدا سلام بر تو اى انتخاب شده خدا سلام بر تو اى امين (وحى) خدا اَشْهَدُ اَنَّكَ رَسُولُ اللهِ وَاَشْهَدُ اَنَّكَ مُحمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ وَاَشْهَدُ اَنَّكَ گواهى دهم كه تو پيامبر خدايى و گواهى دهم كه تويى محمد بن عبدالله و گواهى دهم كه براستى تو قَدْ نَصَحْتَ لاُِمَّتِكَ وَجاهَدْتَ فِي سَبِيلِ رَبِّكِ وَعَبَدْتَهُ حَتّى براى امتت خيرخواهى كردى و در راه پروردگارت جهاد كردى و او را پرستش كردى تا اَتيكَ الْيَقِينُ فَجَزاكَ اللهُ يا رَسُولَ اللهِ اَفْضَلَ ما جَزى نَبِيّاً عَنْ اُمَّتِهِ يقين (يعنى مرگ) بسراغت آمد پس پاداشت دهد خدا اى رسول خدا بهترين پاداشى كه از طرف امتى به پيغمبرشان دهد اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مَحَمِّد و آلِ مُحَمِّد اَفْضَلَ ما صَلَّيْتَ عَلى خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد بهترين درودى كه بر اِبْـراهِـيـمَ وَ آلِ اِبْراهِيـمَ اِنَّـكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ». ابراهيم و آل ابراهيم فرستادى كه همانا تو بسيار ستوده و بزرگوارى.»
نماز زيارت و دعاى بعد از آن
سپس دو ركعت نماز زيارت مى خوانى، و ثواب آن را به پيامبر(صلى الله عليه وآله) اهدا مى كنى و مى گويى:
«اَللّهُمَّ إِنّـِي صَلَّيْتُ وَرَكَعْتُ وَسَجَدْتُ لَكَ، وَحْدَكَ لا «خداوندا! من براى تو نماز و ركوع و سجود گزاردم كه تو يگانه شَرِيكَ لَكَ، لاَِنَّ الصَّلاةَ وَالرُّكُوعَ وَالسُّجُودَ لا تَكُونُ إِلاّ لَكَ، و بى همتايى، و نماز و ركوع و سجود جز براى تو نمى تواند باشد لاَِنَّكَ أَنْتَ اللهُ لا إِلهَ إِلاّ أَنْتَ. اَللّهُمَّ وَهاتانِ الرَّكْعَتانِ هَدِيَّةٌ و تو خدايى مى باشى كه معبودى جز تو نيست، خداوندا! اين دو ركعت هديه مِنّـِي إِلى سَيّـِدِي وَمَوْلايَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، از سوى من به سرور و مولايم رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى باشد فَتَقَبَّلْهُما مِنّـِي بِأَحْسَنِ قَبُولِكَ، وَأْجُرْنِي عَلى ذلِكَ بِأَفْضَلِ أَمَلِي، آن را از من بپذير به بهترين صورت، و به بهترين پاداشى كه اميد وَرَجائِي فِيكَ وَفِي رَسُولِكَ، يا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ». آن را از جانب تو و پيامبرت دارم، اى سرپرست مؤمنان، پاداشم ده.»
و نيز مستحب است بعد از نماز اين دعا را بخوانى:
«اَللّهُمَّ إِنَّكَ قُلْتَ لِنَبِيّـِكَ مُحَمَّد صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ: ( وَلَوْ «خدايا تو خود به پيغمبرت محمد(صلى الله عليه وآله) فرمودى: «و اگر أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ ايشان به خود ستم كنند و نزد تو آيند و از خدا آمرزش خواهند الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوّاباً رَحِيماً )، وَلَمْ أَحْضُرْ زَمانَ رَسُولِكَ وپيغمبر نيز براى آنها آمرزش طلب كند حتماً مى يابند خدا را توبه پذير و مهربان» ومن زمان رسول تو را ـ عَلَيْهِ وَآلِهِ السَّلامُ، اَللّهُمَّ وَقَدْ زُرْتُهُ راغِباً تائِباً مِنْ سَيِّءِ عَمَلِي، كه سلام بر او و آلش باد ـ درك نكردم خدايا اكنون او را از روى شوق زيارت كرده و از كار بدم توبه خواهم وَمُسْتَغْفِراً لَكَ مِنْ ذُنُوبِي، وَمُقِرّاً لَكَ بِها، وَأَنْتَ أَعْلَمُ بِها مِنّـِي، و از گناهانم به درگاهت آمرزش جويم و اقرار بدان گناهانم نيز دارم و تو خود آنها را بهتر از من مى دانى وَمُتَوَجّـِهاً بِنَبِيّـِكَ إِلَيْكَ نَبِيّـِ الرَّحْمَةِ، صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ، و توجه كنم به درگاهت بوسيله پيامبر رحمت درودهاى تو بر او و آلش باد وَاجْعَلْنِي اللّهُمَّ بِمُحَمَّد وَأَهْلِ بَيْتِهِ عِنْدَكَ وَجِيهاً فِي الدُّنْيا پس قرار ده خدايا به حق محمد و خاندانش مرا آبرومند پيش خود در دنيا وَالاْخِرَةِ، وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ، يا مُحَمَّدُ يا رَسُولَ اللهِ، بِأَبِي أَنْتَ و آخرت و از نزديكانت، اى محمد اى رسول خدا پدر و مادرم وَأُمّـِي يا نَبِيَّ اللهِ، يا سَيّـِدَ خَلْقِ اللهِ، إِنّـِي أَتَوَجَّهُ بِكَ إِلَى اللهِ به فدايت اى پيامبر خدا اى آقاى خلق خدا من بوسيله تو رو كنم به درگاه خدا رَبّـِكَ وَرَبّـِي، لِيَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي، وَيَتَقَبَّلَ مِنّـِي عَمَلِي، وَيَقْضِيَ لِي پروردگار تو و پروردگارم تا بيامرزد گناهانم را و بپذيرد از من كردارم را و برآورد حَوائِجِي، فَكُنْ لِي شَفِيعاً عِنْدَ رَبّـِكَ وَرَبّـِي، فَنِعْمَ الْمَسْؤُولُ حاجاتم را پس تو هم شفيع من باش در پيشگاه پروردگارت و پروردگار من زيرا كه نيكو خدائى است كه از او درخواست شود رَبّـِي، وَنِعْمَ الشَّفِيعُ أَنْتَ يا مُحَمَّدُ، عَلَيْكَ وَعَلى أَهْلِ مولا و پروردگار من وتو هم نيكو شفيعى هستى اى محمد كه بر تو و اهل بَيْتِكَ السَّلامُ. اَللّهُمَّ أَوْجِبْ لِي مِنْكَ الْمَغْفِرَةَ وَالرَّحْمَةَ، بيتت سلام باد خدايا و واجب گردان براى من از نزد خود آمرزش و رحمت وَالرِّزْقَ الْواسِـعَ الطَّيّـِبَ النّافِـعَ، كَما أَوْجَبْتَ لِمَنْ اَتى نَبِيَّكَ و روزى فراخ پاكيزه و سودمند چنانچه واجب گرداندى براى كسى كه به نزد پيامبرت مُحَمَّداًصَلَواتُكَ عَلَيْهِوَآلِهِ السَّلامُ، وَهُوَحَيٌّ، فَأَقَرَّلَهُ بِذُنُوبِهِ،وَاسْتَغْفَرَ محمد ـ كه درودهاى تو بر او و آلش باد ـ در زمان حيات او مى آمد و اقرار به گناهانش مى كرد و رسول تو لَهُ رَسُولُكَ عَلَيْهِ السَّلامُ، فَغَفَرْتَ لَهُ بِرَحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ عليه و آله السلام برايش آمرزش مى خواست و تو هم او را مى آمرزيدى به رحمتت اى مهربانترين الرّاحِمِينَ. اَللّهمَّ وقَدْ أَمَّلتُكَ وَرَجَوْتُكَ، وَقُمْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ، مهربانان. خدايا، به تو اميد بسته و آرزومندم، در پيشگاهت ايستاده ام وَرَغِبْتُ إِلَيكَ عَمَّنْ سِواكَ، وقَدْ أَمَّلْتُ جَزِيلَ ثَوابِكَ، وَإِنّـِي و از جز تو به درگاه تو روى آورده ام. به پاداش فراوان تو اميد بسته ام، همانا لَمُقِرٌّ غَيْرُ مُنْكِر، وَتائِبٌ ] إِلَيكَ [ مِمَّا اقْتَرَفْتُ، وَعائِذٌ بِكَ فِي اقرار دارم وانكار نمى كنم. از آنچه كرده ام به درگاهت توبه مى كنم ودر اين جايگاه به تو پناه هذَاالمَقامِ مِمّاقَدَّمْتُ مِنَ الاَْعْمالِ الّتِي تَقَدَّمْتَ إِلَيَّ فِيهاوَنَهَيْتَنِي عَنْها، آورده ام از كارهايى كه كرده ام و تو پيشتر مرا از آنها نهى كرده اى وَأَوعَدْتَ عَلَيهَا الْعِقابَ. و وعده عقاب بر آنها داده اى. وَأَعُوذُ بِكَرَمِ وَجْهِكَ أَنْ تُقِيمَنِي مَقامَ الْخِزْيِ وَالذُّلّـِ، يَوْمَ به بزرگوارى ذات تو پناه مى برم كه مرا در جايگاه خوارى و ذلّت قرار دهى، در روزى كه تُهتَكُ فِيهِ الأَسْتارُ، (وَتَبْدُو فِيهِ الاَْسْرارُ) وَالْفَضائِحُ الْكِبارُ، پرده ها دريده مى شود و اسرار و رسوايى هاى بزرگ آشكار مى گردد وَتُرْعَدُ فِيهِ الْفَرائِصُ. يَوْمَ الْحَسْرَةِ وَالنَّدامَةِ، يَوْمَ الأَفْكَةِ، يَوْمَ و زانوها لرزان مى شود، روز حسرت و پشيمانى، روز دگرگونى، روز الآزِفَةِ، يَومَ التَّغابُنِ، يَوْمَ الْفَصْلِ، يَوْمَ الْجَزاءِ. يَوْماً كانَ مِقْدارُهُ نزديك، روز زيانكارى، روز جدايى، روز پاداش، روزى كه اندازه آن خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَة، يَوْمَ النَّفْخَةِ. ( يَوْمَ تَرْجُفُ الرّاجِفَةُ * پنجاه هزار سال است، روز دميدن در صور، روزى كه زلزله عظيم پديد مى آيد و در پى تَتْبَعُهَا الرّادِفَةُ ). يَوْمَ النَّشْرِ، يَوْمَ الْعَرْضِ. ( يَوْمَ يَقُومُ النّاسُ آن، حادثه صيحه محشررخ مى دهد، روز رستاخيز، روز عرضه شدن، روزى كه مردم در پيشگاه لِرَبِّ الْعالَمِينَ ). ( يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ پروردگار جهانيان مى ايستند، روزى كه انسان از برادرش، مادرش، پدرش، وَصاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ). يَوْمَ تَشَقَّقُ الاَْرْضُ وَأَكْنافُ السَّماءِ. ( يَوْمَ همسرش وفرزندانش مى گريزد، روزى كه زمين و اطراف آسمان از هم مى شكافد، روزى كه تَأْتِي كُلُّ نَفْس تُجادِلُ عَنْ نَفْسِها ). يَوْمَ يُرَدُّونَ فِيهَ إلَى اللّهِ هركس (در فكر خويش است و) از خودش دفاع مى كند، روزى كه مردم به سوى خداى خودبازگردانده فَيُنَبّـِئُهم بِماعَمِلوُا. ( يَوْمَ لا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاًوَلا مى شوند. پس او آنان را به آنچه كرده اند آگاه مى كند، روزى كه هيچ دوستى هيچ كمكى به دوستش نمى كند واز هُمْ يُنْصَرُونَ إِلاّ مَنْ رَحِمَ اللهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ). يَومَ هيچ سو يارى نمى شوند مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار دهد، كه او قدرتمندومهربان است، روزى يُرَدُّونَ إِلَى اللّهِ مَوْلاهُمُ الحَقّـِ. ( يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ اْلأَجْداثِ كه همه به سوى مولاى حقيقى خود برگردانده مى شوند، روزى كه شتابان از گورهابيرون سِراعاً كَأَنَّهُمْ إِلى نُصُب يُوفِضُونَ ). كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ مى آيند،گويى آنان به سوى بت ها مى دوند ومى كوچند، گويا آنان ملخ هايى پراكنده اندكه ازگورهابرمى خيزند مُهْطِعِينَ إِلَى الدّاعِ إِلى اللّهِ يَوْمَ الْواقِعَةِ، يَوْمَ تُرَجُّ الاَْرْضُ رَجّاً. وبه سوى دعوت كننده، به سوى خدا گردن مى كشند، روز واقعه حتمى، روزى كه زمين به شدّت مى لرزد، ( يَوْمَ تَكُونُ السَّماءُكَالْمُهْلِ * وَتَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ * وَ روزى كه آسمان همچون فلزّ گداخته شود و كوه ها همچون پشم، رشته و متلاشى گردد و لا يَسْئَلُ حَمِيمٌ حَمِيماً ). يَوْمَ الشّاهِدِ وَالْمَشْهوُدِ، يَوْمَ تَكوُنُ هيچ دوست صميمى سراغ دوست خود را نمى گيرد، روزشاهد (كه پيامبر وگواهان اعمال امّت) ومشهود (اعمال امّت)، روزى كه الْمَلآئِكَةُ صَفّاً صَفّاً. فرشتگان صف در صف مى ايستند. اَللّهُمَّ ارْحَمْ مَوْقِفِي فِي ذلِكَ الْيَوْمِ، وَلا تُخْزِنِي فِي ذلِكَ خداوندا! بر وضعيت من در آن روز رحمت آور و در آن الْيَوْمِ بِما جَنَيْتُ عَلى نَفْسِي، وَاجْعَلْ يا رَبّـِ فِي ذلِكَ الْيَوْمِ مَعَ روز به سبب آنچه بر خويش بد كرده ام خوارم مساز. پروردگارا، در آن روز راه ومسيرم را با أَوْلِيائِكَ مُنْطَلَقِي، ] وَ [ فِي زُمْرَةِ مُحَمَّدوَأَهْلِ بَيْتِهِ(عليهم السلام) مَحْشَري، اولياى خودت قرار بده و حشر مرا در زمره محمد و خاندان او(عليهم السلام) قرار بده، وَاجْعَلْ حَوْضَهُ مَوْرِدِي، وَفِي الْغُرِّ الْكِرامِ مَصْدَرِي، وَأَعْطِنِي ورودم را به حوض كوثر بگردان و خروجم را همراه با سپيد رويان بزرگوار قرار بده، نامه كِتابِي بِيَمِينِي حَتّى أَفوُزَ بِحَسَناتِي، وَتُبَيّـِضَ بِهِ وَجْهِي اعمالم را به دست راستم عطا كن تا به سبب حسناتم رستگار شوم و به سبب آن رو سفيدم كنى وَتُيَسّـِرَبِهِ حِسابِي، وَتُرَجّـِحَ بِهِ مِيزانِي، وَأَمضِيَ مَعَ الْفائِزِينَ مِنْ عِبادِكَ وحسابم را آسان سازى و با آن ميزانم را برتر كنى و همراه بندگان صالح و الصّالِحِينَ إِلى رِضْوانِكَ وَجِنانِكَ يا إلهَ الْعالَمِينَ. رستگارت به سوى رضوان و بهشت برين تو رهسپار شوم، اى معبود جهانيان. اَللّهُمَّ إِنّـِي أَعوُذُ بِكَ مِنْ أَنْ تَفْضَحَنِي فِي ذلِكَ الْيَوْمِ بَيْنَ خداوندا! به تو پناه مى برم از اين كه در آن روز، به سبب گناهانم ميان يَدَيِ الْخَلائِقِ بِجَرِيرَتِي، وَأَنْ أَلْقى الْخِزْيَ وَالنَّدامَةَ بِخَطِيئَتِي، خلايق رسوايم كنى و به سبب خطاهايم خوارى و پشيمانى بكشم وَأَنْ تَُظهَِرَ فِيهِ سَيّـِئاتِي عَلى حَسَناتِي، ] وَ [ أَنْ تُنَوِّهَ بَيْنَ الْخَلائِقِ و در آن روز، بدى هايم را بر خوبى هايم غالب گردانى و مرا ميان خلايق، بِاسْمِي، يا غَنِيُّ يا كَرِيمُ، اَلْعَفْوَ، اَلْعَفْوَ، اَلْعَفْوَ، اَلسَّتْرَ، اَلسَّتْرَ. به نام ياد كنى، اى بى نياز، اى بزرگوار، ببخشاى، ببخشاى، ببخشاى، بپوشان، بپوشان. اَللّهُمَّ وَأَعوُذُ بِكَ مِنْ أَنْ يَكوُنَ فِي ذلِكَ الْيَوْمِ فِي (مَواقِفِ خداوندا! به تو پناه مى برم كه در آن روز، جايگاه من الْخِزْيِ وَ) مَواقِفِ الاَْشْرارِ مَوْقِفِي، أوْ فِي مَقامِ الاَْشْقِياءِ در جايگاه هاى خوارى و بدان باشد، يا در جمع شقاوتمندان مَقامِي، وَإِذا مَيَّزْتَ بَيْنَ خَلْقِكَ فَسُقْتَ كُلاًّ بِأَعْمالِهِمْ زُمَراً إِلى باشم. وقتى بندگانت را از هم جدا ساختى و هر يك را به سبب اعمالشان گروه گروه به سوى مَنازِلِهِم، فَسُقْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبادِكَ الصّالِحِينَ، وَفِي زُمْرَةِ منزلگاه هايشان سوق دادى، مرا هم به رحمت خويش در ميان بندگان شايسته ات و در زمره أَوْلِيائِكَ الْمُتَّقِينَ، إِلى جِنانِكَ يا رَبَّ الْعالَمِينَ. دوستان تقواپيشه ات به سوى بهشت خودسوق بده، اى پروردگارجهانيان».