بازسازی مسجدالنبی (عمر بن خطاب)
توسعه مسجدالنبی در زمان عمر
عمربن خطاب دومین خلیفه پس از پیامبر از سال 13 تا 23 هجری بر مسند خلافت نشست. عمر 4 سال پس از خلافت یعنی در سال 17 ه.ق به معماری بزرگی در مسجد اقدام نمود و مسجد را توسعه داد.
در اثر این توسعه عرض مسجد از شرق به غرب بیش از 109 ذراع(در حدود 30/54 متر) و طول آن از شمال به جنوب به بیش از 140 ذراع (70/69متر) رسید و مسجد تا حدود 71% گسترش یافت.
ابعاد توسعه مسجد
در این توسعه رواق ها ، دیوارها و سقف و قسمتهای دیگری از مسجد دستخوش تغییر شد که بدان اشاره خواهد شد:
- صفه، در شما مسجد واقع بود و در اثر توسعه مسجد ویران شد
- مصالح، در معماری جدید از تنه نخل برای ستون‌ها، خشت برای دیوارها و گل برای بام و رواق های چهارگانه استفاده شد
- ارتفاع سقف، سقف مسجد به 11ذراع(48/5متر) و ارتفاع دیوار+پوشش 2ذارع(در حدود 1 متر) رسید
- دیوار اطراف بام مسجد به ارتفاع سه ذراع که پی آن از سنگ بود ساخته شد
- سنگفرش مسجد، زمین مسجد با سنگریزه هایی که از وادی عقیق آورده بودند پوشانده شد
- قندیل، عمر قندیل های بزرگی را وارد مسجد کرد و در ایام اجتماع مردم مسجد را خوشبو می کرد
باب های مسجد
عمر بن خطاب سه باب دیگر به مسجد گشود که با سه باب زمان پیامبر مسجد جمعا دارای 6 باب شد.
جایگاه درهای جدید در دوره عمر بدین شرح است:
- در دیوارشمالی: یک باب
- در دیوار شرقی: باب النسا
- در دیوار غربی: باب مروان که نزدیک خانه مروان بن حکم ساخته شد. این در بعدها باب السلام نامیده شد.
ممانعت از اشیا تزیینی
عمر در بنای مسجد زینتی به کار نبرد و از به کار بردن رنگ های قرمز و زرد جلوگیری کرد.