کوه الرایه یا کوه ذُباب، کوهی است در شمال شهر مدینه و میان کوه احد و کوه سَلْع، که از آن در جنگ‌های احزاب، خیبر، تبوک و غابه نام برده شده است. این کوه، برای تعیین مسیر خندقی که در جنگ احزاب ساخته شده دارای اهمیت است.

کوه الرایه
اطلاعات اوليه
مکان شمال شهر مدینه، در نزدیکی و در شرق کوه سَلْع و میان کوه احد و کوه سلع
نام‌های دیگر ذُباب

مسجد ذباب، روی این کوه قرار دارد.

نام

به گمانِ برخی، سببِ نامگذاری این کوه به الرایه (به معنای پرچم)[۱]، این است که پرچم اسلام بر بالای این کوه برافراشته می‌شد، یا آنکه پرچم شورشیان واقعه حرّه در آنجا نصب شد.[۲]

همچنین کوه الرایه، در گذشته، به نام ذُباب خوانده می‌شد.[یادداشت ۱][۳] گفته شده نامگذاری آن به ذباب[یادداشت ۲][۴]، به فردی به نام ذباب از مردم یمن برمی‌گردد، که مردی از انصار را کشته بود و مروان بن حکم، دستور داد او را روی این کوه گردن بزنند.[۵]

مکان

این کوه، در شمال شهر مدینه، در نزدیکی[۲] و در شرق کوه سَلْع[۳] و میان کوه احد و کوه سلع قرار دارد.[۲]

اهمیت

کوه الرایه، یکی از مناطق مهم مدینه از نظر تاریخی شمرده شده است؛ زیرا امروزه آثار خندقی که در ماجرای جنگ احزاب کنده شد از میان رفته و این کوه، نشانه خوبی برای یافتن مسیر احتمالی این خندق است.[۶]

مسجد ذباب

نوشتار اصلی: مسجد ذباب روی این کوه، مسجد ذباب قرار دارد، که به آن «قرین» و «الرایه» نیز گفته شده است.[۳] این مسجد، در جایی ساخته شده که حضرت محمد(ص) بر آن خیمه‌ای بر پا کرد. مسجد ذباب، مساحتی کوچک داشته[۲] و در سال ۱۴۰۶ق. بنای مخروبه آن و محرابی که به سختی دیده می‌شده گزارش شده است.[۷]

در تاریخ

در جریان جنگ احزاب، چادری برای حضرت محمد(ص) بالای این کوه نصب شد که از آنجا به عملیات مقدماتی مسلمانان در کندن خندق و تعیین محل آن نظارت می‌کرد.[۲]

در جریان دو غزوه خیبر و تبوک، حضرت محمد(ع) پرچمش را روی این کوه نصب کرد؛ وقتی مسلمانان آن را دیدند برای جهاد بیرون رفتند.[۷]

سلمة بن الاکوع، روی این کوه ایستاده و با فریاد، مردم را از دزدیده شدن شتران حضرت محمد(ص)، توسط عیینة بن حصن آگاه کرد. حضرت محمد(ص) بیرون رفته و غزوه غابه شکل گرفت.[۸]

پانوشت

  1. کتاب العین، ج‏2، ص153.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ آثار اسلامی مکه و مدینه، ج۱، ص۳۶۳.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ معالم المدینة المنورة بین العمارة و التاریخ، ج‏1، ص267؛ المغانم المطابه فی معالم طابه، ص۱۴۶.
  4. مصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، ص۲۰۶؛ مفردات الفاظ قرآن، ص325.
  5. معالم المدینة المنورة بین العمارة و التاریخ، ج1، ص266.
  6. معالم المدینة المنورة بین العمارة و التاریخ، ج‏1، ص267.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ الدر الثمین، ص١٧١.
  8. الدر الثمین، ص۱۷۲.
  1. و فی المعالم الاثیره: «ذباب بضم الذال المعجمة و موحدتان بینهما ألف.»
  2. واژه ذباب، نام پرنده یا قسمت بُرَنده شمشیر است و برخی، آن را به معنای زنبور عسل نیز آورده‌اند.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله بررسی جغرافیای طبیعی مدینه یحیی جهانگیری و علی اصغر کریم خانی، فصلنامه میقات حج، دوره ۲۶، ش۱۰۳، بهار ۱۳۹۷، ص۷۹–۱۰ است.
  • کتاب العین، خلیل بن احمد فراهیدی، نشر هجرت، قم، ۱۴۰۹ق.
  • مصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، احمد فیومی، مؤسسة دارالهجرة، قم، ۱۴۱۴ق.
  • معالم المدینة المنورة بین العمارة و التاریخ، عبدالعزیز کعکی، دار و مکتبه الهلال، بیروت، ۱۴۱۹ق.
  • المغانم المطابه فی معالم طابه، مجدالدین فیروز آبادی، مرکز بحوث و دراسات المدینة المنوره، مدینه، ۲۰۰۲م.
  • مفردات الفاظ قرآن، راغب اصفهانی، دارالکتب العلمیه، قم، بی‌تا.