خانه حضرت خدیجه(س)

خانه حضرت خدیجه (س)

اطلاعات اوليه
نام‌های دیگر	مولد فاطمه
مکان	مکه، زقاق الحجر
جنبه دینی
وابسته به دین/مذهب	اسلام، شیعه
تاریخ بنا
رویدادها	نزول وحی بر پیامبر (ص)، تولد فاطمه (س)
وضعیت فعلی
وضعیت بنا	از بین رفته

خانه حضرت خدیجه(س)،همسر پیامبر در مکه، همان خانه‌ای بود که پیامبر اسلام(ص) پس از ازدواج با خدیجه(س) تا هنگام هجرت به مدینه، در آن زندگی می‌کرد. این خانه محل تولد حضرت فاطمه (س) و دیگر فرزندان خدیجه(س) بود و بسیاری از آیات مکی قرآن نیز در آن خانه بر پیامبر نازل شد. خدیجه در همین خانه درگذشت.

بنابر گزارش‌هاى برجاى مانده از سده ششم، این مکان با نام مولد فاطمه (زادگاه فاطمه)، نیز شناخته مى‌شد. در اين قرن، دو گنبد در اين خانه، وجود داشت: یکی را قبه الوحی می‌خواندند؛ زيرا بر روى اتاقی ساخته شده بود که محل عبادت و محل نزول جبرئیل بر پیامبر دانسته می‌شد. گنبد دیگر را بر روى اتاقی ساخته بودند که گفته می‌شد: محل ولادت حضرت فاطمه(س) است.

در سده چهاردهم/بیستم میلادی، پس از حاکميت آل سعود بر مکه، این خانه تخریب شد و بعدها ساختمانی برای آموزش قرآن، در آن جايگاه، ساخته شد. در هنگام تخریب مدرسه قرآن و حفاری آن براى توسعه مسجدالحرام در سال 1410 قمری، بقایای خانه خدیجه از زیر خاک پیدا شد. این مکان امروزه از میان رفته و مکان آن در محدوده مسجدالحرام است.

مکان

خانه حضرت خدیجه(س) در مکه و در کوچه عطارها (زقاق العطارین) و در مجاورت خانه ابوسفیان قرار داشت. اين کوچه به زرگرها (زقاق الصوغ) و سنگ (زقاق الحجر) نيز شهرت یافت يکى از مسيرهاى زائران و حاجيان به مسجد الحرام، اين کوچه بوده؛ زيرا يک طرف اين کوچه، به مسجد الحرام می‌رسیده است.

این خانه، محل زندگی پیامبر(ص) با حضرت خدیجه(س) بوده و بسیاری از آیات مکی قرآن، در این خانه نازل شده است. همچنین حضرت فاطمه(س) و دیگر فرزندان حضرت خدیجه(س) در این خانه بدنیا آمده اند. محل درگذشت حضرت خدیجه(س) نیز همین خانه گزارش شده است و پیامبر (ص) پس از آن تا زمان هجرت به مدینه در این خانه ساکن بود.

نام‌ها

این خانه به دلیل سکونت حضرت خدیجه(س) به دار (خانه) حضرت خدیجه(س) شهرت یافت و همچنین به دلیل ولادت حضرت فاطمه(س) در آن به نام مولد (زادگاه) فاطمه(س) نیز مشهور بود.

نخستین‌ توصیف‌ها از خانه خدیجه

به گفته ابوالولید ازرقی، تاریخ‌نگار قرن سوم قمری، این خانه بعد از مهاجرت پیامبر به مدینه به تصرف عقیل بن ابی‌طالب درآمد. معاویة بن ابی‌سفیان آن خانه را خرید و تبدیل به مسجد کرد و از خانه پدرش ابوسفیان دری به آن باز کرد. این خانه بعدها به نام دار ابی سفیان نامیده شد. ازرقی در جایی دیگر می‌گوید خانه را معتب، پسر ابولهب و پسرعموی پیامبر، از دشمنان سرسخت آن حضرت پس از مهاجرت پیامبر(ص)‏ اشغال نمود و پیامبر(ص) پس از فتح مکه، خانه را مطالبه نکرد.

ابن جبیر (م. ۶۱۴ق) ‏در سفرنامه‌اش، در اواخر قرن ششم، از این خانه یاد کرده است. این خانه در آن زمان دو گنبد داشت. یکی گنبد بزرگتر به نام قبه وحی (قبة الوحی) که همان محل زندگی پیامبر و خدیجه و محل نزول جبرئیل بر پیامبر بود و دیگری گنبدی کوچک که محل به دنیا آمدن حضرت فاطمه (س) در آن خانه بوده است.

خانه خدیجه در قرن نهم

طرح خانه خدیجه براساس توصیف فاسی

تقی‌الدین فاسی (م.۸۳۲ق.)،تاریخ‌نگار مکه، توصیف دقیقی از بنای خانه خدیجه یا به گفته او «مولد فاطمه» به دست داده و اشاره می‌کند که این خانه نزد مردم با فضیلت است و آن را زیارت می‌کنند.

فاسی می‌گوید این مکان بیشتر شبیه مسجد است زیرا در آن رواقی با هفت طاق و هشت ستون وجود دارد. در وسط دیوار جلویی سه محراب هست و روبروی آن رواقی است با چهار طاق و پنج ستون. و بین این دو رواق صحنی است. بخش دیگر خانه شامل اتاق‌ها است. یکی مولد فاطمه، دیگری قبه وحی، و سومی مختبا. برخی برآنند که این اتاق‌ها همان محدوده قدیم خانه است که در زمان پیامبر بوده و قسمت مسجد بعدا به آن اضافه شده است.توصیف‌های کوتاه‌تر دیگر نویسندگان نیز تا قرن یازدهم با توصیف فاسی همخوانی دارد.

خانه خدیجه در قرن سیزدهم و چهاردهم

در سفرنامه‌ای از اواخر دوره ناصرالدین شاه قاجار (حک: ۱۳۱۳–۱۲۶۴ق) در وصف خانه حضرت خدیجه(س) آمده است که صحنی سنگفرش از مرمر داشته، گنبدی بر تولدگاه حضرت فاطمه (س) بوده و یک اتاق درآن با عنوان عبادتگاه پیامبر (ص) مشهور بوده است.بنابر گزارشی در سال ۱۲۶۵ قمری، در محل خانه خدیجه تکیه‌ای مشهور به «تکیة السیدة فاطمة» برای استفاده فقرا ساخته شد.

محمد لبیب بتنونی(م1375ق.) در اوایل سده بیستم میلادی گزارش دقیقی از وضعیت خانه خدیجه به همراه طرحی از معماری خانه در سفرنامه اش آورده است. وصف و طرح او چنین است:

این خانه اینک از سطح زمین کمی پایین‌تر است که با چند پله می‌توان بدان راه یافت. پس از ورود به داخل در دست چپ به فضای مسطح بلندتر از زمین می‌رسید که ارتفاع آن حدود 30 سانتیمتر است. ابعاد این فضا حدود ده متر طول و 4 متر عرض است که در آن مکتب خانه‌ای برای آموزش قرآن کریم به کودکان ایجاد شده است. در سمت راست آن درب کوچکی است با دو پله به فضای باریک و تنگی به عرض دو متر راه پیدا می‌کند دارای سه درب است. دربی که در سمت چپ قرار گرفته به اتاقی که مساحت آن سه متر در سه متر است باز می‌شود که محل عبادت حضرت و جایگاه نزول وحی بوده است... دربی که در مقابل این فضای باریک قرار گرفته به فضای بزرگتری که طول آن 6 متر و عرضش 4 متر است باز می‌شود. این محل مکان زندگی پیامبر و همسرش خدیجه بوده است. اما دربی که در سمت راست قرار گرفته به فضایی مستطیل شکل به عرض 4 متر و طول 7/5 متر باز می‌شود که در وسط آن مقصوره کوچکی است که تولدگاه حضرت فاطمه به شمار می‌آید. در طول این خانه و در قسمت خارجی این راهرو، سکویی قرار دارد که سطح آن از اتاقهای یاد شده حدود یک متر و نیم بلندتر است و ابعاد آن به طول ۱۶ متر و عرض ۷ متر می‌باشد که احتمالا این جایگاه انبار کالاهای تجاری حضرت خدیجه بوده است.

تخریب خانه

محمدحسین هیکل (م.1376ق) نویسنده مصری در سال 1354ق از مکان این خانه بازدید کرده است، می نویسد : وهابی‌ها محل ولادت حضرت فاطمه (س) را تخریب کرده اند و در حال حاضر این محل فضای خالی است و اثری از آن نیست. محمد لطفی جمعه نیز در سفرنامه خود تخریب خانه را تایید کرده است.

ساخت مدرسه قرآن در مکان خانه

در جمادی الاول سال 1370 قمری ساختمانی به عنوان مدرسه حفظ قرآن کریم در زمین خانه حضرت خدیجه(س) ساخته شد.محمد طاهر کردی (م. ۱۴۰۰ق) نیز از این تکیه یاد کرده است. این مسجد به همت سید عباس قطان ساخته شد و مشهور به مدرسه سید عباس در دار ام المومنین خدیجه بود.

ادغام در مسجدالحرام

سر انجام در سال ١۴١٠ ساختمان حفظ قرآن براى توسعه فضاهاى ضلع شرقى حرم تخريب شد. در هنگام عمليات تخريب به وجود باقی مانده بناهای قدیمی پى‌بردند و معلوم شد مكانى كه اين آثار تاريخى در آن يافت شده همان خانه حضرت خدیجه(س) است. احمد زکی یمانی در هنگام عملیات ساختمانی در محل حضور یافته و از بقایای خانه خدیجه تصاویر و نقشه‌هایی تهیه کرده و در کتاب خود دار السیدة خدیجه بنت خویلد گزارشی از مشاهداتش به دست داده است.

گالری

موقعیت خانه حضرت خدیجه(س) در شهر مکه

• 

  صدر اسلام

• 

  بعد از آخرین توسعه حرم

تصویر مدرسه سید عباس در محل خانه حضرت خدیجه(س)

• 
• 

نمایان شدن خانه حضرت خدیجه(س) بعد از تخریب مدرسه حفظ قرآن

• 
• 
• 
• 
• 

جستارهای وابسته

حضرت خدیجه (س)

منابع

• آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش.
• اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار، محمد بن عبدالله الازرقی (م ۲۴۸ق)، تحقیق رشدی الصالح ملحس، بیروت، دار الاندلس، ۱۴۱۶ق.
• الارج المسکی فی التاریخ المکی، علی بن عبدالقادر الطبری (م ۱۰۷۰ق)، تصحیح اشرف احمد جمال، مکه، مکتبه التجاریه، ۱۴۱۶ق.
• اعلام الحجاز في القرن الرابع عشر، محمدعلی مغربی، جدة، تهامة، 1401ق.
• الأماكن المأثورة المتواترة في مكة المكرمة ، عبدالوهاب إبراهیم ابوسلیمان، لندن، موسسة الفرقان للتراث الإسلامی،1431ق.
• الأیام المبرورة فی البقاع المقدسه، محمد لطفی جمعه، قاهره، عالم الکتب، 1998م.
• پنجاه سفرنامه حج قاجاری، به کوشش رسول جعفریان، تهران، نشر علم، ۱۳۸۹ش.
• التاریخ القویم لمکه و بیت الله الکریم، محمد طاهر الکردی، تحقیق ابن دهیش، بیروت، دار خضر، ۱۴۲۰ق.
• الجامع اللطیف فی فضل مکة و اهلها و بناء البیت الشریف، محمد ابن ظهیره (م ۹۸۶ق)، تحقیق علی عمر، قاهره، مکتبة الثقافة الدینیه، ۱۴۲۳ق.
• دار سیدة خدیجة بنت خویلد فی مکة المکرمة دراسة تاریخیه للدار و موقعها و عمارتها، احمد زکی یمانی، لندن، موسسة الفرقان للتراث الإسلامی،1434ق.
• رحلة ابن جبیر، محمد بن احمد ابن جبیر (م ۶۱۴ق)، بیروت، دار مکتبة الهلال، ۱۹۸۶م.
• الزهور المقتطفه من تاریخ مکة المشرفه، محمد بن احمد التقی الفاسی (م ۸۳۲ق)، تحقیق محمد حسین الذهبی، مکه، مکتبه نزار مصطفی الباز، ۱۴۱۸ق.
• سفرنامه حجاز، محمد لبیب بتنونی، ترجمه هادی انصاری، مشعر، 1381
• سفرنامه مکه، سلطان مراد میرزاحسام‌ السلطنه، به کوشش رسول جعفریان،تهران، نشر مشعر، ۱۳۷۴ش.
• الطبقات الکبری، محمد ابن سعد بن منیع (م ۲۳۰ق)، تحقیق محمد عبدالقادر، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۰ق.
• فی منزل الوحی، محمد حسین هیکل، قاهره، هیئة المصریة العام للکتب، 2010م.
• مرآة الحرمين، ابراهیم رفعت پاشا، قاهره، مطبعة دارالکتب المصریة، 1344.
• میقات حج (فصلنامه)، تهران، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت.