نهر نینوا

از ویکی حج
(تغییرمسیر از نهر نينوی)
نهر نینوا، نسبت به امروز، بین شهرک مسیب و سد هندی قرار می‌گرفت.

نهر نینوا، شاخه‌ای جدا شده از رود فرات، که موقعیت آن نسبت به امروز، بین شمال سد هندی و جنوب شهرک مسیب بوده است. این نهر، به گمانِ برخی، توسط بابلی‌ها حفر شده و امروزه از میان رفته است.

موقعیت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نهر نینوا، از رود فرات انشعاب یافته و نزدیک «حصاصه»[یادداشت ۱][۱] و «عقر بابل»،[یادداشت ۲][۲] از روستاهای کوفه بوده است. موقعیت جغرافیایی آن، نسبت به امروز، بین شمال سد هندی[یادداشت ۳][۳] و جنوب شهرک مسیب قرار دارد. از نهر نینوا، چند نهر جدا شده است؛ مانند نهر سوری و نهر ام عروق که به سوی جنوب حرکت می‌کند و مانند نهر ابوحنطه[یادداشت ۴] و تا امروز این بخش از نهر نینوا باقی است که به «عرقوب نینوا» معروف است.[۴]

پیشینه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

به گمان برخی، نهر نینوا توسط بابلی‌ها حفر شد. روستای نینوا نیز، به نام پایتخت آشوری‌ها در دوره‌های تمدن آشوری‌ها ساخته شده است. به باور برخی، از آنجایی که نام این نهر، حتی به صورت گذرا، در منابع نیامده، به گمان، در آغازِ ساخت، آب آن خشکیده است.[۴]

پانوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. تاریخ کوفه، ص212.
  2. تاریخ الکوفة، ص175.
  3. ساعة فی سد الهندیة، مجلة لغة العرب، السنةالسادسة، الجزء ۲، صفر ۱۳۴۷ق.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ بغیة النبلاء فی تاریخ کربلاء، ص۱۰۸.
  1. حصاصّة، از روستاهای سواد در نزدیکی قصر ابی هبیره و از توابع شهر کوفه است.
  2. عَقْر بابل، روستایی از نواحی کوفه و نزدیک کربلا.
  3. سدی است که روی رود فرات ساخته شده و نزدیک شهرک مسیب قرار دارد. این سد را حکومت عثمانی، در سال ۱۹۰۹م. توسط مهندسی انگلیسی به نام بالسیر وليام ويلكوكس ساخته است.
  4. یا ابوصمانه.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مقاله برگرفته از مقاله نهرهای کربلا در منابع تاریخی، سید عبدالحسن کلیدار، ترجمه محمدحسین خوشنویس، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره بیست و هشتم، پاییز ۱۳۹۵، ص۸۶ است.
  • بغیة النبلاء فی تاریخ کربلا، عبدالحسین الکیدار آل طعمة، تحقیق سید عادل عبدالصالح الکیدار، مراجعة و تعلیق عبد الامیر عزیز القریشی، طارق نافع الحمدانی، توسط الامانة العامة للعتبة الحسینیة المقدسة، مرکز کربلاء للدراسات، ۱۴۳۵ق.
  • تاریخ کوفه، ‏حسین براقی، ترجمه سعید راد رحیمی‏، آستان قدس رضوی، مشهد، ۱۳۸۱ش.
  • تاریخ الکوفه، حسین براقی، دار الاضواء، بیروت، ۱۴۰۷ق.
  • ساعة فی سد الهندیة، مجلة لغة العرب، السنةالسادسة، الجزء ۲، صفر ۱۳۴۷ق.