قبر حبیب بن مظاهر اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]

حبیب بن مظاهر از قبیله بنی‌اسد، از شهدای والامقام و جلیل‏القدر واقعه عاشورا است. برخی او را از صحابه پیامبر(ص) و برخی دیگر او را تابعی و از اصحاب امام علی(ع)، امام حسن و امام حسین(ع) دانسته‌اند.(تصویر شماره 139)

حبیب بن مَظاهِر اسدی، از قبیله بنی‌اسد، از شهدای والامقام و جلیل‏القدر واقعه عاشورا می‏‌باشد.

 

ابن‏‌حجر عسقلانی، حبیب بن مظاهر را در شمار کسانی بر شمرده است که پیامبر اکرم(ص) را درک کرده‌‏اند.<ref>الاصابة فی تمییز الصحابة، ج3، ص30.</ref> اما شیخ طوسی او را تابعی و از اصحاب امام علی(ع)، امام حسن و امام حسین(ع) دانسته است.<ref>رجال الطوسی، ص60، 93 و 100.</ref>

حبیب بن مظاهر و جمعی از بزرگان شیعیان کوفه، پس از مرگ معاویه، برای امام حسین(ع) نامه نوشتند و آن حضرت را برای قیام بر ضد امویان، به کوفه دعوت کردند.<ref>الفتوح، ج5، ص28؛ الارشاد، ج2، ص37.</ref> پس از ورود مسلم بن عقیل به کوفه، حبیب بن مظاهر به همراه دیگر رهبران شیعیان کوفه، جلسه‌‏ای در منزل سلیمان بن صرد خزاعی برگزار کردند و در پاسخ به نامه امام حسین(ع) که در برابر حاضران قرائت شد، سخنان شورانگیزی ایراد کردند و حمایت خود را تا آخرین نفس از امام(ع)، اعلام داشتند.<ref>الفتوح، ج5، ص34.</ref>

پس از اینکه عبیدالله بن زیاد به کوفه وارد شد و شروع به تهدید مردم کرد و مردم کوفه از یاری مسلم بن عقیل دست کشیدند و از گرد او پراکنده شدند، خاندان حبیب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه، آن دو را پنهان کردند؛ تا اینکه مخفیانه از شهر گریختند و در روز ششم محرم در کربلا به امام حسین(ع) پیوستند.

در کربلا، حبیب بن مظاهر و دیگر یاران امام حسین (علیه‌السّلام)، از پذیرفتن امان‏نامه دشمن خودداری کردند و استدلالشان این بود که اگر حسین(ع) کشته شود، ما عذری نزد پیامبر نخواهیم داشت.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص79.</ref>

حبیب بعد از نماز ظهر که بیشتر اصحاب امام(ع) به شهادت رسیده بودند، به میدان جنگ شتافت، بین حبیب و سپاه دشمن، مبارزه سختی درگرفت و حبیب جمعی از ایشان را کشت. سرانجام بدیل بن صریم عَقَفانی، با حمله‏ای او را مجروح ساخت و شخص دیگری از بنی‏تمیم، نیزه بر او زد که به زمین افتاد. خواست برخیزد که در نهایت، حصین بن تمیم، سر از بدن حبیب جدا کرد و او به دیگر شهیدان پیوست. سرانجام قاتل حبیب در کوفه، به دست قاسم، پسر وی به قتل رسید. با شهادت حبیب، چهره امام درهم شکسته شد. سپس او را ستود و در حقش دعا کرد و فرمود: «خود و یاران حامی خود را به حساب خدا می‏گذارم». <ref>ر. ک: تاریخ طبری، ج5، ص440.</ref>

نام حبیب بن مظاهر، در دو زیارت رجبیه و ناحیه مقدسه آمده است‏<ref>معجم رجال الحدیث، ج5، ص203.</ref> و قبر وی‌ اندکی با فاصله از محل دفن شهدای کربلا، در سمت غربی رواق جنوبی حرم امام حسین(ع) قرار دارد و دارای ضریح مستقل است.

== منابع ==