←واجب بودن حفظ احترام
(←شفا) |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
فقیهان [[شیعه]]، خوردن هر گونه خاكى را حرام دانسته‌اند، به جز تربت [[امام حسین(ع)]] كه خوردن اندكى از آن را برای شفا گرفتن جايز دانسته‌اند.<ref>مستند الشیعه فی احکام الشریعه، ج۱۵، ص۱۶۵؛ توضيح المسائل امام خمینی، م ٢۶٢٨</ref> خوردن آن بیشتر از یک نخود جایز نبوده<ref>کتاب المزار، ص۱۴۷؛ الدعوات للراوندي؛ ص 186، ح 515؛ مستند الشیعه فی احکام الشریعه، ج۱۵، ص۱۶۵.</ref> و برای شفا یافتن به اندازه سر مورچه کافی دانسته شده است.<ref>مصباح المتهجد للطوسي، ج۲، ص۷۳۲.</ref> | فقیهان [[شیعه]]، خوردن هر گونه خاكى را حرام دانسته‌اند، به جز تربت [[امام حسین(ع)]] كه خوردن اندكى از آن را برای شفا گرفتن جايز دانسته‌اند.<ref>مستند الشیعه فی احکام الشریعه، ج۱۵، ص۱۶۵؛ توضيح المسائل امام خمینی، م ٢۶٢٨</ref> خوردن آن بیشتر از یک نخود جایز نبوده<ref>کتاب المزار، ص۱۴۷؛ الدعوات للراوندي؛ ص 186، ح 515؛ مستند الشیعه فی احکام الشریعه، ج۱۵، ص۱۶۵.</ref> و برای شفا یافتن به اندازه سر مورچه کافی دانسته شده است.<ref>مصباح المتهجد للطوسي، ج۲، ص۷۳۲.</ref> | ||
== | ==حفظ احترام== | ||
فقیهان شیعه حفظ احترام تربت را لازم و بى احترامى به آن را مانند نجس کردن<ref>العروة الوثقی، ج۱، ص۹۱؛ مختلف الشیعه، ج۱، ص۲۶۷.</ref> و انداختن آن در جایی که بی‌احترامی باشد حرام دانسته‌اند. اگر در جایی مانند چاهی بیافتد که به آن بی‌احترامی باشد و امکان بیرون آوردن آن نباشد، فقیهان تعطیل کردن چاه را در صورت امکان واجب دانسته‌اند.<ref>احکام فقهی سفر زیارتی عتبات، ج۱، ص۵۸.</ref> | فقیهان شیعه حفظ احترام تربت را لازم و بى احترامى به آن را مانند نجس کردن<ref>العروة الوثقی، ج۱، ص۹۱؛ مختلف الشیعه، ج۱، ص۲۶۷.</ref> و انداختن آن در جایی که بی‌احترامی باشد حرام دانسته‌اند. اگر در جایی مانند چاهی بیافتد که به آن بی‌احترامی باشد و امکان بیرون آوردن آن نباشد، فقیهان تعطیل کردن چاه را در صورت امکان واجب دانسته‌اند.<ref>احکام فقهی سفر زیارتی عتبات، ج۱، ص۵۸.</ref> | ||