بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
به باور عالمان شیعه ذكر گفتن با تسبيحى كه از تربت امام حسین(ع) ساخته شده باشد مستحب است. همراه داشتن آن حتی اگر ذکری گفته نشود نیز مستحب دانسته شده است.<ref>کتاب المزار، ص۱۵۰؛ مصباح المتهجد، ج2، ص735.</ref> | به باور عالمان شیعه ذكر گفتن با تسبيحى كه از تربت امام حسین(ع) ساخته شده باشد مستحب است. همراه داشتن آن حتی اگر ذکری گفته نشود نیز مستحب دانسته شده است.<ref>کتاب المزار، ص۱۵۰؛ مصباح المتهجد، ج2، ص735.</ref> | ||
درباره تاریخچه تسبیح تربت گفته شده پس از آنكه [[پيامبر(ص)]] تسبیحات معروف را به [[حضرت فاطمه(س)]] آموخت، او براى شمارش آن‌ها، تسبيحى از نخ پشمين ساخت که به تعداد تکبیرها گره داشت، پس از شهادت [[حمزة بن عبدالمطلب]]، حضرت فاطمه(س) با خاک قبر او مهره‌هایی ساخت و به نخ کشید و با آن تسبيحات را مى‌گفت. مردم پس از آن همين گونه عمل كردند، هنگامی که امام حسين(ع) به شهادت رسيد، به خاطر ارزش بسیار تربت او، اين كار درباره تربت قبر او انجام گرفت. <ref>كتاب المزار، ص۱۵۰؛ بحار الأنوار، ج ٨٢، ص٣٣٣ و ٣۴١.</ref> | درباره تاریخچه تسبیح تربت گفته شده پس از آنكه [[پيامبر(ص)]] تسبیحات معروف را به [[حضرت فاطمه(س)]] آموخت، او براى شمارش آن‌ها، تسبيحى از نخ پشمين ساخت که به تعداد تکبیرها گره داشت، پس از شهادت [[حمزة بن عبدالمطلب]]، حضرت فاطمه(س) با خاک قبر او مهره‌هایی ساخت و به نخ کشید و با آن تسبيحات را مى‌گفت. مردم پس از آن همين گونه عمل كردند، هنگامی که امام حسين(ع) به شهادت رسيد، به خاطر ارزش بسیار تربت او، اين كار درباره تربت قبر او انجام گرفت.<ref>كتاب المزار، ص۱۵۰؛ بحار الأنوار، ج ٨٢، ص٣٣٣ و ٣۴١.</ref> | ||
===ایمن بخشی=== | ===ایمن بخشی=== | ||