بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==زیست‌نامه== | ==زیست‌نامه== | ||
حمزة بن قاسم، در سال‌های آغازین سده چهارم قمری می‌زیست؛ از آن رو كه از سعد بن عبدالله(م.٣٠١ق) روايت كرده و تَلعَكبرى (م.٣٨۵ق) نيز از او روايت كرده است.<ref>الذريعه الى تصانيف الشيعه، ج ۴، ص ۴٧٨.</ref> | حمزة بن قاسم، در سال‌های آغازین سده چهارم قمری می‌زیست؛ از آن رو كه از سعد بن عبدالله(م.٣٠١ق) روايت كرده و تَلعَكبرى (م.٣٨۵ق) نيز از او روايت كرده است.<ref>الذريعه الى تصانيف الشيعه، ج ۴، ص ۴٧٨.</ref> | ||
==استادان== | ==استادان== | ||
او از افراد زیر روایت نقل کرده است: | او از افراد زیر روایت نقل کرده است: | ||
| خط ۵۲: | خط ۴۸: | ||
*كتاب الرد على محمد بن جعفر الاسدي.<ref>رجال النجاشی، ص۱۴۹.</ref> | *كتاب الرد على محمد بن جعفر الاسدي.<ref>رجال النجاشی، ص۱۴۹.</ref> | ||
==کتابی درباره او== | == جایگاه == | ||
===توثیق=== | |||
نجاشی(م.۴۵۰ق.) رجال‌نگار شیعه و علامه حلى (م.٧٢۶ق)، حمزة بن قاسم را ثقه، جلیل القدر، از اصحاب امامیه و کثیر الحدیث خوانده است.<ref>رجال النجاشی، ص۱۴۹؛ رجال العلامه الحلّى، ص ۵٣. </ref> ابن‌داود حلى (ت.۶۴٧ق)،<ref>رجال ابن داود، ص ۸۵.</ref> سيد مصطفى تفرشى (م.١٠۴۴ق) در «نقد الرجال»،<ref>نقد الرجال، ج ٢، ص ١۶٨.</ref> حائرى مازندرانى (م.١٢١۶ق) در «منتهى المقال»،<ref>منتهى المقال فى أحوال الرجال، ج ٣، ص ١٣٩.</ref> شيخ عباس قمى<ref name=":1">منتهى الآمال، ج ١، ص ۴۰۸- ۴۱۰.</ref> و سيد ابوالقاسم خويى (م.١۴١٣ق)<ref>معجم رجال الحديث، ج ٧، ص ٢٩٠.</ref> نيز به بزرگى از وی ياد كرده‌اند. | |||
===کتابی درباره او=== | |||
المثل الاعلی فی ترجمة ابویعلی، نام کتابی است که محمدعلی اردوباری درباره حمزة بن قاسم، در سال ۱۳۶۰ق نگاشته است.<ref>الذريعه، ج ١٩، ص ٧٨.</ref> این کتاب، با تحقیق و اضافات جودت قروینی، توسط CASIS، در لندن، در سال ۱۴۱۳ق. (۱۹۹۳م/۱۳۷۲ش) به چاپ رسیده است.<ref>[http://www.lib.ir/book/86647277/%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AB%D9%84-%D9%85%D8%AB%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D9%81%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%AC%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%DB%8C%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%85/ کتاب‌شناسی المثل الاعلی فی ترجمه ابی یعلی]، پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه‌های ایران.</ref> | المثل الاعلی فی ترجمة ابویعلی، نام کتابی است که محمدعلی اردوباری درباره حمزة بن قاسم، در سال ۱۳۶۰ق نگاشته است.<ref>الذريعه، ج ١٩، ص ٧٨.</ref> این کتاب، با تحقیق و اضافات جودت قروینی، توسط CASIS، در لندن، در سال ۱۴۱۳ق. (۱۹۹۳م/۱۳۷۲ش) به چاپ رسیده است.<ref>[http://www.lib.ir/book/86647277/%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AB%D9%84-%D9%85%D8%AB%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D9%81%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%AC%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%DB%8C%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%85/ کتاب‌شناسی المثل الاعلی فی ترجمه ابی یعلی]، پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه‌های ایران.</ref> | ||
=== کرامت === | |||
سید مهدی قزوینی، عالم شیعه از پدر خود نقل کرده است که وی به زیارت مرقدی منسوب به حمزة بن کاظم(ع) در جنوب حله نمی‌رفت؛ چرا که معتقد بود او در ری مدفون است. به گفته او، شبی امام عصر(ع) را زیارت کرده و از ایشان شنیده صاحب آن مرقد حمزة بن کاظم(ع) نبوده و ابویعلی حمزة بن قاسم علوی عباسی است. سید مهدی قزوینی، شهرت مزار وی را پس از این رویداد دانسته است.<ref name=":1" /> | |||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||