←توثیق
(←توثیق) |
|||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
[[نجاشی]](م.۴۵۰ق.) رجال‌نگار [[شیعه]] و [[علامه حلى]] (م.٧٢۶ق)، حمزة بن قاسم را ثقه، جلیل القدر، از اصحاب [[شیعه|امامیه]] و کثیر الحدیث خوانده است.<ref>رجال النجاشی، ص۱۴۰؛ رجال العلامه الحلّى، ص ۵٣. </ref> ابن‌داود حلى (ت.۶۴٧ق)،<ref>رجال ابن داود، ص ۸۵.</ref> سيد مصطفى تفرشى (م.١٠۴۴ق) در «نقد الرجال»،<ref>نقد الرجال، ج ٢، ص ١۶٨.</ref> حائرى مازندرانى (م.١٢١۶ق) در «منتهى المقال»،<ref>منتهى المقال فى أحوال الرجال، ج ٣، ص ١٣٩.</ref> [[شيخ عباس قمى]]<ref name=":1">منتهى الآمال، ج ١، ص ۴۰۸- ۴۱۰.</ref> و [[سيد ابوالقاسم خويى]] (م.١۴١٣ق)<ref>معجم رجال الحديث، ج ٧، ص ٢٩٠.</ref> نيز به بزرگى از وی ياد كرده‌اند. | [[نجاشی]](م.۴۵۰ق.) رجال‌نگار [[شیعه]] و [[علامه حلى]] (م.٧٢۶ق)، حمزة بن قاسم را ثقه، جلیل القدر، از اصحاب [[شیعه|امامیه]] و کثیر الحدیث خوانده است.<ref>رجال النجاشی، ص۱۴۰؛ رجال العلامه الحلّى، ص ۵٣. </ref> ابن‌داود حلى (ت.۶۴٧ق)،<ref>رجال ابن داود، ص ۸۵.</ref> سيد مصطفى تفرشى (م.١٠۴۴ق) در «نقد الرجال»،<ref>نقد الرجال، ج ٢، ص ١۶٨.</ref> حائرى مازندرانى (م.١٢١۶ق) در «منتهى المقال»،<ref>منتهى المقال فى أحوال الرجال، ج ٣، ص ١٣٩.</ref> [[شيخ عباس قمى]]<ref name=":1">منتهى الآمال، ج ١، ص ۴۰۸- ۴۱۰.</ref> و [[سيد ابوالقاسم خويى]] (م.١۴١٣ق)<ref>معجم رجال الحديث، ج ٧، ص ٢٩٠.</ref> نيز به بزرگى از وی ياد كرده‌اند. | ||
== | == در نگاه زیدیه == | ||
یکی از افرادی که حمزة بن قاسم از او روایت نقل کرده است، عبدالله بن محمد بن سليمان علوى حسنى است؛ وى از محدثان و دانشوران زيدى مذهب بود كه در شهر كوفه به نقل حديث مشغول شد.<ref>الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج٢، ص١٠۶؛ اوضاع سياسى-اجتماعى و فرهنگى شيعه در عصر غيبت صغرا، صص ٢٢٧ و ٢۶٩.</ref> ۲ نفر از کسانی که از حمزه روایت نقل کرده‌اند، یکی ابرهیم بن الحسن، محدث زیدی است<ref>الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج١، ص٣۵١.</ref> و دیگری حسين بن هارون حسينى، پدر امامان زيدى يمن است که روايات متعددى را از حمزه نقل كرده است.<ref>تيسير المطالب، ص١٨؛ الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج١، ص٣٢٨.</ref> | |||
با توجه به حضور حمزة بن القاسم در سلسله اسناد برخى از بزرگان زيديه يمن، زيديان او را محدثى زيدى دانسته‌اند. <ref>الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج١، صص ٢۵۵ و ٣۵١.</ref> | |||
==کتاب‌شناسی== | |||
المثل الاعلی فی ترجمة ابویعلی، نام کتابی است که محمدعلی اردوباری درباره حمزة بن قاسم، در سال ۱۳۶۰ق نگاشته است.<ref>الذريعه، ج ١٩، ص ٧٨.</ref> این کتاب، با تحقیق و اضافات جودت قروینی، توسط CASIS، در لندن، در سال ۱۴۱۳ق. (۱۹۹۳م/۱۳۷۲ش) به چاپ رسیده است.<ref>[http://www.lib.ir/book/86647277/%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AB%D9%84-%D9%85%D8%AB%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D9%81%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%AC%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%DB%8C%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%85/ کتاب‌شناسی المثل الاعلی فی ترجمه ابی یعلی]، پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه‌های ایران.</ref> | المثل الاعلی فی ترجمة ابویعلی، نام کتابی است که محمدعلی اردوباری درباره حمزة بن قاسم، در سال ۱۳۶۰ق نگاشته است.<ref>الذريعه، ج ١٩، ص ٧٨.</ref> این کتاب، با تحقیق و اضافات جودت قروینی، توسط CASIS، در لندن، در سال ۱۴۱۳ق. (۱۹۹۳م/۱۳۷۲ش) به چاپ رسیده است.<ref>[http://www.lib.ir/book/86647277/%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AB%D9%84-%D9%85%D8%AB%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D9%81%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%AC%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%DB%8C%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%85/ کتاب‌شناسی المثل الاعلی فی ترجمه ابی یعلی]، پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه‌های ایران.</ref> | ||