مزار قاسم بن موسی الکاظم(ع) (حله): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
==مدفون==
==مدفون==
{{اصلی|قاسم بن موسی الکاظم(ع)}}
{{اصلی|قاسم بن موسی الکاظم(ع)}}
'''قاسم بن موسی الکاظم(ع)'''، فرزند [[امام کاظم(ع)]]<ref>الارشاد، ج٢، ص٢٠١.</ref> و مورد محبت او است که از[[بنی‌عباس|عباسیان]] گریخته و در [[عراق]] کنونی، در جنوب [[حله]] ساکن شده است. وی نزد پدرش جایگاه بالایی داشته<ref>الکافی، ج١، ص٣١۴.</ref> و عالمان [[شیعه]] توجه زیادی به او داشته‌اند.<ref>منتهی الآمال، ج٢، ص٣۵۴؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۶، ص٢۶٢.</ref> <br />
'''قاسم بن موسی الکاظم(ع)'''، فرزند [[امام کاظم(ع)]]<ref>الارشاد، ج٢، ص٢٠١.</ref> و مورد محبت او بود که از[[بنی‌عباس|عباسیان]] گریخته و در [[عراق]] کنونی، در جنوب [[حله]] ساکن شد. وی نزد پدرش جایگاه بالایی داشته<ref>الکافی، ج١، ص٣١۴.</ref> و عالمان [[شیعه]] توجه زیادی به او داشته‌اند.<ref>منتهی الآمال، ج٢، ص٣۵۴؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۶، ص٢۶٢.</ref> <br />


==مکان==
==مکان==
خط ۲۸: خط ۲۸:


==اعتبار==
==اعتبار==
[[پرونده:مزار قاسم بن موسی الکاظم(ع) (حله)۳.jpg|بندانگشتی|169x169px|نمایی از ورودی روضه.|جایگزین=]]
[[پرونده:مزار قاسم بن موسی الکاظم(ع) (حله)۳.jpg|بندانگشتی|169x169px|نمایی از ورودی.|جایگزین=]]
یاقوت حموی (م.۶۲۶ق) جغرافی‌دان، به انتساب این مرقد به  [[قاسم بن موسی الکاظم(ع)]] تصریح کرده است.<ref>معجم البلدان، ج٣، ص٣٧٢.</ref> علی بن ابى‌بكر هروى (م.۶۱۱ق) نيز، از اين زيارتگاه، با عنوان ابوالقاسم بن موسى بن جعفر(ع) ياد كرده است.<ref>الاشارات الى معرفة الزيارات، ص٧۶.</ref> ولی ابن عنبه (م.۸۲۹ق) و ابن ططقی (م.۷۰۹ق)، دو تاریخ‌نگار شیعه، مدفون در حله را عباس بن قاسم بن موسی(ع) دانسته‌اند.<ref>عمدة الطالب فى انساب آل ابى طالب، ص 260؛ الاصيلى فى انساب الطالبيّين، ص 180.</ref> برخی منشأ تفاوت ظاهری این دو نظر را اشتباه بین دو روستای شوشه و سورا دانسته‌اند. این دو روستا هر دو در نزدیکی حله قرار دارد. حموی، قبر قاسم بن موسی الکاظم(ع) را در شوشه معرفی کرده، با این که وی در سورا که اکنون به «شهر قاسم» معروف شده، دفن است. از طرفی ابن عنبه، مزاری که در شوشه قرار دارد را منتسب به قاسم بن عباس بن موسی(ع) دانسته، نه مزاری که در سورا قرار دارد. انتساب او درست بوده و  اکنون نیز مزار واقع در شوشه، منتسب به عباس بن قاسم است.<ref>مراقد المعارف، ج 2، ص 190 و 194.</ref> برخی به یقین مدفون در این مزار در «شهر قاسم» را قاسم بن موسی الکاظم(ع) دانسته‌‌اند.<ref>زیارتگاه‌های عراق، ص۱۴۰.</ref> [[محمدباقر مجلسی]]، [[شیخ عباس قمی]]<ref>بحار الانوار، ج ١٠٢، ص ٢٧۶؛ منتهى الامال، ج ٢، ص ٢٣١.</ref> و بسیاری از متاخران نیز این مزار را منتسب به قاسم بن موسی الکاظم(ع)‌ دانسته‌اند.<ref>سفينة البحار، ج٢، ص٢٢٠؛ مراقد المعارف، ج٢، ص١٨١؛ تحفة الاحباب، ص٣٩٣؛ تنقيح المقال، ج٢، ص٢۴؛ منتهى الآمال، ج٢، ص٣۵۵؛ بحار الانوار، ج۴٨، ص٢١٣؛ تحفة العالم، ج٢، ص٣٣؛ بدر فروزان، ج١، ص٣۴.</ref>  
یاقوت حموی (م.۶۲۶ق) جغرافی‌دان، به انتساب این مرقد به  [[قاسم بن موسی الکاظم(ع)]] تصریح کرده است.<ref>معجم البلدان، ج٣، ص٣٧٢.</ref> علی بن ابى‌بكر هروى (م.۶۱۱ق) نيز، از اين زيارتگاه، با عنوان ابوالقاسم بن موسى بن جعفر(ع) ياد كرده است.<ref>الاشارات الى معرفة الزيارات، ص٧۶.</ref> ولی ابن عنبه (م.۸۲۹ق) و ابن ططقی (م.۷۰۹ق)، دو تاریخ‌نگار شیعه، مدفون در حله را عباس بن قاسم بن موسی(ع) دانسته‌اند.<ref>عمدة الطالب فى انساب آل ابى طالب، ص 260؛ الاصيلى فى انساب الطالبيّين، ص 180.</ref> برخی منشأ تفاوت ظاهری این دو نظر را اشتباه بین دو روستای شوشه و سورا دانسته‌اند. این دو روستا هر دو در نزدیکی حله قرار دارد. حموی، قبر قاسم بن موسی الکاظم(ع) را در شوشه معرفی کرده، با این که وی در سورا که اکنون به «شهر قاسم» معروف شده، دفن است. از طرفی ابن عنبه، مزاری که در شوشه قرار دارد را منتسب به قاسم بن عباس بن موسی(ع) دانسته، نه مزاری که در سورا قرار دارد. انتساب او درست بوده و  اکنون نیز مزار واقع در شوشه، منتسب به عباس بن قاسم است.<ref>مراقد المعارف، ج 2، ص 190 و 194.</ref> برخی به یقین مدفون در این مزار در «شهر قاسم» را قاسم بن موسی الکاظم(ع) دانسته‌‌اند.<ref>زیارتگاه‌های عراق، ص۱۴۰.</ref> [[محمدباقر مجلسی]]، [[شیخ عباس قمی]]<ref>بحار الانوار، ج ١٠٢، ص ٢٧۶؛ منتهى الامال، ج ٢، ص ٢٣١.</ref> و بسیاری از متاخران نیز این مزار را منتسب به قاسم بن موسی الکاظم(ع)‌ دانسته‌اند.<ref>سفينة البحار، ج٢، ص٢٢٠؛ مراقد المعارف، ج٢، ص١٨١؛ تحفة الاحباب، ص٣٩٣؛ تنقيح المقال، ج٢، ص٢۴؛ منتهى الآمال، ج٢، ص٣۵۵؛ بحار الانوار، ج۴٨، ص٢١٣؛ تحفة العالم، ج٢، ص٣٣؛ بدر فروزان، ج١، ص٣۴.</ref>  


۱۵٬۶۱۴

ویرایش