←پانوشت
(←پانوشت) |
(←پانوشت) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | ||
== تبار == | ==تبار== | ||
كميل بن زياد بن نهيك صهبانى نخعى، مكنى به «ابن عبدالله» و «ابن عبدالرحمن»<ref>ابن حجر عسقلانى، الاصابه فى تمييزالصحابه، ج٨، ص ۴٠٢.</ref> بوده، شجره‌نامه او را اینگونه گفته‌اند: كميل بن زياد بن نهيك بن هيثم بن سعد بن مالك بن الحارث بن صهبان بن سعد بن مالك بن النّخع بن مذحج النخعى الصّهبانى الكوفى.<ref name=":0">تاريخ مدينۀ دمشق، ج۵٠، ص ٢۴٧.</ref> کمیل بن زیاد، از نَخَعيانى<ref name=":0" /> بود كه ساليان دراز در [[کوفه|كوفه]] اقامت داشتند.<ref>سمعانى، الانساب، ج ۵، ص ۴٧٣.</ref> آنان گروهى منشعب از قبيله «مذحج» ، از طايفه «نخع» بودند{{یادداشت|مهم‌ترين طوايف نخع عبارتند از: «صهبان» ، «جذيمه» ، «حارثه» ، «سعد بن مالك» ، «كليب» و «بنوالهيه» . از اين رو «صبهانى» منسوب به صبهان كه قبيله‌اى نخعى بودند و كميل بن زياد ، از آن قبيله است.<ref>ابن دريد، الاشتقاق، ص٢۴٢.</ref>}} كه از بزرگ‌ترين و مشهورترين طوايف [[يمن]] به شمار مى‌آمدند.{{یادداشت|سكونتگاه نخستين اين قبيله، منطقه ميان جران تا صنعا بوده است.}}<ref>صفة جزيرة العرب، تحقيق محمد بن على الاكوع؛ ص ١٧۶ - ١٧٨.</ref> [[حضرت محمد(ص)]] با اعزام مبلغانى به يمن، زمينه پذيرش عمومى [[اسلام]] را در اين منطقه فراهم آورد. به گزارش واقدى، با حضور [[امام على(ع)]] در يمن، گروهى از قبيله مذحج اسلام آوردند. پيامبر(ص) قبیله نخع را ستايش گفته و از خدا خواست در آن قبیله برکت قرار دهد.<ref>اللهمّ بارك فى النّخع!</ref><ref>نويرى، نهاية الأرب فى فنون الأدب، ج١٨، ص ١٠٩.</ref> مهم‌ترين طوايف نخع عبارتند از: صهبان، جذيمه، حارثه، سعد بن مالك، كليب و بنوالهيه. کمیل بن زیاد از قبیله از صبهان بود؛ از این روی، به صهبانی خوانده شده است.<ref>ابن دريد، الاشتقاق، ص٢۴٢.</ref> | كميل بن زياد بن نهيك صهبانى نخعى، مكنى به «ابن عبدالله» و «ابن عبدالرحمن»<ref>ابن حجر عسقلانى، الاصابه فى تمييزالصحابه، ج٨، ص ۴٠٢.</ref> بوده، شجره‌نامه او را اینگونه گفته‌اند: كميل بن زياد بن نهيك بن هيثم بن سعد بن مالك بن الحارث بن صهبان بن سعد بن مالك بن النّخع بن مذحج النخعى الصّهبانى الكوفى.<ref name=":0">تاريخ مدينۀ دمشق، ج۵٠، ص ٢۴٧.</ref> کمیل بن زیاد، از نَخَعيانى<ref name=":0" /> بود كه ساليان دراز در [[کوفه|كوفه]] اقامت داشتند.<ref>سمعانى، الانساب، ج ۵، ص ۴٧٣.</ref> آنان گروهى منشعب از قبيله «مذحج» ، از طايفه «نخع» بودند{{یادداشت|مهم‌ترين طوايف نخع عبارتند از: «صهبان» ، «جذيمه» ، «حارثه» ، «سعد بن مالك» ، «كليب» و «بنوالهيه» . از اين رو «صبهانى» منسوب به صبهان كه قبيله‌اى نخعى بودند و كميل بن زياد ، از آن قبيله است.<ref>ابن دريد، الاشتقاق، ص٢۴٢.</ref>}} كه از بزرگ‌ترين و مشهورترين طوايف [[يمن]] به شمار مى‌آمدند.{{یادداشت|سكونتگاه نخستين اين قبيله، منطقه ميان جران تا صنعا بوده است.}}<ref>صفة جزيرة العرب، تحقيق محمد بن على الاكوع؛ ص ١٧۶ - ١٧٨.</ref> [[حضرت محمد(ص)]] با اعزام مبلغانى به يمن، زمينه پذيرش عمومى [[اسلام]] را در اين منطقه فراهم آورد. به گزارش واقدى، با حضور [[امام على(ع)]] در يمن، گروهى از قبيله مذحج اسلام آوردند. پيامبر(ص) قبیله نخع را ستايش گفته و از خدا خواست در آن قبیله برکت قرار دهد.<ref>اللهمّ بارك فى النّخع!</ref><ref>نويرى، نهاية الأرب فى فنون الأدب، ج١٨، ص ١٠٩.</ref> مهم‌ترين طوايف نخع عبارتند از: صهبان، جذيمه، حارثه، سعد بن مالك، كليب و بنوالهيه. کمیل بن زیاد از قبیله از صبهان بود؛ از این روی، به صهبانی خوانده شده است.<ref>ابن دريد، الاشتقاق، ص٢۴٢.</ref> | ||
كميل بن | كميل بن زياد، در دوره رحلت [[حضرت محمد(ص)]] ۱۸ ساله بود؛<ref>الإصابة، ج۵، ص۴٨۶.</ref> با این همه، او را صحابی نشمرده‌اند، زیرا حضرت محمد(ص) را درک نکرد؛ از این روی، او را از مشاهير تابعين شمرده‌اند.<ref>ابن عساكر، تاريخ مدينۀ دمشق، ج۵٠، ص ٢۵١.</ref> | ||
<ref>ابن | كميل در كوفه سكونت گزيد و در خاندان و قبيله خود فرمانروا بود.<ref>ابن سعد واقدى، الطبقات‌الكبرى، ج۶، ص٢١٧؛ جمال‌الدين يوسف مزى، تهذيب الكمال فى اسماء الرجال، ج٢۴، ص ٢١٨.</ref> او در كنار چهره‌هايى چون اويس قرنى و ربيع بن خثيم از عبَاد آن شهر شمرده مى‌شد.{{یادداشت|و فيهم - يعنى - أهل الكوفة من العبّاد أويس القرنى، و عمرو بن عتبة بن فرقد، و يزيد بن معاوية النّخعى، و ربيع بن خثيم، و همّام بن الحارث، و معضد الشيبانى، و جندب بن عبد الله، و كميل بن زياد النخعى.}}<ref>تاريخ مدينۀ دمشق، ج۵٠، ص، ٢۵٠.</ref> | ||
کمیل را ثقه دانسته‌اند.<ref>جمال‌الدين يوسف مزى، تهذيب الكمال فى اسماء الرجال، ج٢۴، ص ٢١٨.</ref> | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||