←سده هفتم قمری
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
شیخ ابوالفتوح نصر حائری، معروف به ابن خازن، حافظ قرآن بود و در زبان و ادبیات عرب مهارت داشت. در [[بغداد]] علوم و معارف دینی را فرا گرفته و به استماع حدیث پرداخت؛، سپس به کربلا آمد و به تربیت طلاب علوم دینی پرداخت. سید شمس‌‌الدین فخار حائری از وی روایت کرده است.<ref>جمال‌الدین علی تفطی، انباه الرواة، ج 3 ،ص 346؛ ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج 6، ص 155.</ref> | شیخ ابوالفتوح نصر حائری، معروف به ابن خازن، حافظ قرآن بود و در زبان و ادبیات عرب مهارت داشت. در [[بغداد]] علوم و معارف دینی را فرا گرفته و به استماع حدیث پرداخت؛، سپس به کربلا آمد و به تربیت طلاب علوم دینی پرداخت. سید شمس‌‌الدین فخار حائری از وی روایت کرده است.<ref>جمال‌الدین علی تفطی، انباه الرواة، ج 3 ،ص 346؛ ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج 6، ص 155.</ref> | ||
== سده هفتم قمری == | ==سده هفتم قمری== | ||
<br /> | در قرن هفتم هجری حوزه کربال همچنان فعال، ش��کوفا و باش��کوه بود و بزرگانی که در علوم و معارف اس�لامی تبحر داشتند، در جوار آس��تان حسینی رهبری و هدایت این خیزش فکری و فرهنگی را عهدهدار ش��دند. یکی از نامدارانی که در این عرصه خوش درخش��ید و ّ پرتوافش��انی کرد، س��ید معد، فرزند فخار بن احمد حائری، از نوادگان س��ید ابراهیم مجاب میباش��د. خاندانش به علم، فضل، رهبری و زعامت کربالی معلی مشهورند و عالمان بزرگ و پرآوازهای از این طایفه برخاس��تهاند. فرزندان و نوادگان او هم به »آل معد« ش��هرت دارند. این س��تارگان فروزان، نهضت علمی پایداری را در کربال بنیان نهادند و بیش از یک قرن در این عرصه فعالیت کردند. س��ید معد حائری در زادگاهش، کربال به کسب دانش روی آورد و فقه، اصول و حدیث را در حوزه درس ابویعلی محمد حسینی حائری فرا گرفت و به درجه واالیی از کماالت علمی دس��ت یافت؛ آنگاه در کرب�لا به تدریس، فتوا و زعامت و تربیت شاگردان پرداخت. سید معد حائری، در واپسین سالهای حیات دنیوی به بغداد هجرت کرد و در نظامیه این ش��هر کرسی تدریس ش��یعیان را به دس��ت باکفایت خود گرفت تا هرگونه تهاجم فکری و فرهنگی و حرکتهای تخریبی علیه شیعه را خنثی کند. این دانشمند در سال 605 هجری به سرای باقی شتافت و پیکرش در حائر حسینی دفن گردید.<ref>شیخ آقا بزرگ تهرانی، االنوار الساطعه، ص 30؛ مقدمه سید محمدصادق بحرالعلوم بر کتاب الحجة علی الذاهب الی تکفیر ابیطالب از سید فخار حائری، ص 8 و 9.</ref> | ||
اما شخصیتی که در گسترش دانش و نشر معارف شیعه، تحولی عظیم را به وجود آورد و این کانون را به صورت یکی از برترین پایگاههای علمی و آموزش��ی شیعه درآورد، فرزند برومند س��ید معد، سید شمس‌‌الدین ابیعلی فخار )متوفای 630 ه( میباش��د. او با برخورداری از مقام معنوی، دانش گس��ترده و تجارب فراوان موفق گردی��د در قرن هفتم هجری در کربال خیزش فکری بزرگ و پرباری را پدید آورد. رجال‌‌شناسان، شرححالنگاران، محدثان و مورخان او را مردی عالم، محدث، ادیب، فقیه و تبارشناس معرفی کرده و گفتهاند که در بیان بزرگان اجازه روایی، کممانند بود. کمتر اجازه و سندی وجود دارد که در سلسله اساتید علمای نیکوسرشت به وی نرسد. او مایه افتخار و سربلندی فقیهان و مجتهدان به شمار میرود.<ref>امل الآمل، ج 2 ،ص 214؛ ریاض العلماء، ج 4 ،ص 323 – 319 ،شیخ عباس قمی، فوائد الرضویه، ص 346.</ref><br />جبانه در لغت به معناي زمين مسطح و صاف و بيدرخت و گياه ميباشد كه معادل لفظ صحراست و سپس به معناي گورستان استعمال شده؛ زيرا زمين گورستانها معمولا این مشخصات را دارد. در شهر کوفه مکان‌هایی با عنوان جبانه معرفی شده که علاوه بر استفاده به عنوان گورستان، براي اجتماعات نظامي و سياسي - اجتماعي نيز از آنها استفاده ميشد. بعضي از نویسندگان معاصر مساحت جبانه را دست‌‌كم يك هكتار تعيين كرده‌‌اند كه اين مقدار، جمعيت فراواني را در خود ميداد. لسان العرب، ج 2 ،ص 172؛ هاشم جعیط، کوفه، پیدایش شهر اسالمی، ص 284 و 350. | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||