←پانوشت
(←پانوشت) |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''فَرّاش'''، در | '''فَرّاش'''، کسی است که در زيارتگاه‌ها، مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها، زيلوها و جارو كردن صحن‌ها و رواق‌ها است. منصب فراشى، در مزارهاى [[معصومان(ع)]]، افتخار بوده و گاهى [[زائر|زائران]]، به صورت افتخارى به این کار مى‌پردازند. | ||
<br /> | <br /> | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
از ريشۀ فرش، كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار نيز گفته مى‌شود.<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت، ص۵۰.</ref> | از ريشۀ فرش، كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار نيز گفته مى‌شود.<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت، ص۵۰.</ref> | ||
صيغۀ مبالغه از كلمۀ «فرش» است؛ كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار و جاروكش و مأمور نظافت يك ساختمان و مسجد و حرم نيز گفته مى‌شود.<ref>فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.</ref> | صيغۀ مبالغه از كلمۀ «فرش» است؛<ref>لغت نامه دهخدا ذیل واژه فراش، به نقل از اقرب الموارد؛ فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.</ref> كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار و جاروكش و مأمور نظافت يك ساختمان و مسجد و حرم نيز گفته مى‌شود.<ref>فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.</ref> | ||
فراش، صيغۀ مبالغه از «فرش» و فرش، واژه‌ای عربی به معنای گستردن و پهن کردن است. | |||
==در مکان‌های مقدس== | ==در مکان‌های مقدس== | ||