←تبار
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←تبار) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | ||
== | == ولادت == | ||
سید محسن اعرجی، فرزند سید حسن بن مرتضی، که به حسینی، کاظمی، بغدادی و «مقدس کاظمی» نیز معروف بود،<ref>ريحانة االدب، ج5 ،ص236.</ref> در سال ۱۱۳۰ق. در [[بغداد]] به دنیا آمد.<ref>معارف الرجال، ج2 ،ص171.</ref> پدرش روحانی و مادرش علویه بود.<ref>گلشن ابرار، ج5 ،ص174.</ref> | سید محسن اعرجی، فرزند سید حسن بن مرتضی، که به حسینی، کاظمی، بغدادی و «مقدس کاظمی» نیز معروف بود،<ref>ريحانة االدب، ج5 ،ص236.</ref> در سال ۱۱۳۰ق. در [[بغداد]] به دنیا آمد.<ref>معارف الرجال، ج2 ،ص171.</ref> پدرش روحانی و مادرش علویه بود.<ref>گلشن ابرار، ج5 ،ص174.</ref> | ||
خاندان اعرجی یا آل اعرجی، یکی از خاندان‌های برجسته و بزرگ [[شیعه]] شمرده شده است. نسب این خاندان به عبیدالله اعرج، فرزند حسین اصغر، پسر [[امام سجاد(ع)]] می‌رسد. حسین اصغر، از محدثان و عالمان دوره خود بوده و از عمه‌اش [[فاطمه بنت الحسن(ع)|فاطمه]]، دختر [[امام حسن(ع)]] و برادر خود، [[امام باقر(ع)]] حدیث نقل کرده است. او دارای چهر پسر بوده و مستجاب الدعوه خوانده شده است. وی در [[مدینه]] درگذشته و در قبرستان [[بقیع]] به دفن شد. | == تبار == | ||
خاندان اعرجی یا آل اعرجی، یکی از خاندان‌های برجسته و بزرگ [[شیعه]] شمرده شده است. نسب این خاندان به عبیدالله اعرج، فرزند حسین اصغر، پسر [[امام سجاد(ع)]] می‌رسد. حسین اصغر، از محدثان و عالمان دوره خود بوده و از عمه‌اش [[فاطمه بنت الحسن(ع)|فاطمه]]، دختر [[امام حسن(ع)]] و برادر خود، [[امام باقر(ع)]] حدیث نقل کرده است. او دارای چهر پسر بوده و مستجاب الدعوه خوانده شده است. وی در [[مدینه]] درگذشته و در قبرستان [[بقیع]] به دفن شد.<ref>گلشن ابرار، ج5 ،ص173؛ به نقل از: سید جعفر اعرجی، مناهل الغرب فی انساب العرب، ص500.</ref> عبیدالله اعرج، جد اعلای آل اعرج، یکی از فرزندان حسین اصغر بوده و به دلیل لنگ بودن یکی از پاهایش به اعرج مشهور شد.<ref>گلشن ابرار، ج5 ،ص174 و 175.</ref> | |||
== تحصیلات == | |||
سید محسن، در نوجوانی در [[بغداد]] ، در کار تجارت بود. او در کنار تجارت، تدریس ادبیات عرب را آغاز کرده و تا نزديک چهل سالگی به این کار ادامه داد؛ سپس برای آموختن علوم دینی، به [[نجف]] کوچ کرده و از استادان آن حوزه بهره برد؛<ref name=":0">معارف الرجال، ج2 ،ص172.</ref> برخی از آن‌ها عبارتند از: | |||
{{ستون-شروع|2}} | |||
* [[جعفر کاشف الغطاء]]؛ | |||
* [[سید محمدباقر بهبهانی]]؛<ref name=":0" /> | |||
* [[سید مهدی بحرالعلوم طباطبائی]]؛ <ref>روضات الجنات، ج6 ،ص104.</ref> | |||
* سلیمان بن معتوق العاملی؛ | |||
* [[سید صدرالدین قمی]].<ref name=":1">ريحانة الادب، ج5 ،ص236.</ref> | |||
* {{پایان}} | |||
وی از [[میرزای قمی]]،<ref name=":1" /> مؤلف کتاب قوانین الاصول، سلیمان بن معتوق<ref name=":0" /> و جعفر کاشف‌‌الغطاء اجازه روایی داشته است. | |||
طلاب بسياري از تدریس وی بهره برده‌اند، که برخی از آن‌ها عبارتند از: | |||
{{ستون-شروع|2}} | |||
* [[سید محمدباقر شفتی]] (رشتی)؛<ref>معارف الرجال، ج۲، ص۱۹۶.</ref> | |||
* عبدالحسین اعسم؛ | |||
* [[محمدابراهیم کلباسی]]؛<ref name=":0" /> | |||
* [[سید صدرالدین عاملی]]؛ | |||
* [[سید عبدالله شبر|سید عبدالله شبر کاظمی]].<ref name=":1" /> | |||
* {{پایان}} | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
| خط ۲۱: | خط ۴۵: | ||
'''معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء'''، محمد حرزالدین، تحقیق محمدحسین حرزالدین، مکتبة آیة‌الله العظمی المرعشی النجفی، قم، ۱۴۰۵ق. | '''معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء'''، محمد حرزالدین، تحقیق محمدحسین حرزالدین، مکتبة آیة‌الله العظمی المرعشی النجفی، قم، ۱۴۰۵ق. | ||
'''روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات'''، میرزا محمد باقر موسوی، مکتبة الاسماعیلیان، قم، بی‌تا. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||