بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[آبان]]|روز=[[۱۸]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363}} | {{در دست ویرایش|ماه=[[آبان]]|روز=[[۱۸]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363}} | ||
'''کَرخ'''، دهکده‌ای بود، نزدیک تیسفون، مرکز [[ساسانیان]]، که پس از ساخت و گسترش شهر [[بغداد]]، جزء محله‌ای از | '''کَرخ'''، دهکده‌ای بود، نزدیک تیسفون، مرکز [[ساسانیان]]، که پس از ساخت و گسترش شهر [[بغداد]]، جزء محله‌ای از آن قرار گرفت. امروزه نیز کرخ، محله‌ای از بغداد است. کرخ در برخی از دوره‌ها، یکی از مهمترین مرکزهای [[تشیع]] شمرده می‌شد. شش منطقه با این نام شناخته شده‌اند و گاهی کرخِ بغداد توسط برخی تاریخ‌نگاران با کرخِ [[سامراء]] اشتباه گرفته شده است. دهکده برخ، توسط شاپور دوم (ح. ۳۱۰–۳۷۹م)، با اهداف نظامی پایه‌گذاری شده و با انتقال پایتخت عباسیان، توسط منصور عباسی (ح.136-158ق) به [[بغداد]]، گسترش یافت. در برخی دوره‌ها، مساحت محله کرخ در بغداد، که بازار و مرکز تجاری نیز شمرده می‌شد، به یک در دو فرسخ می‌رسید. مذهب مردم کرخ [[تشیع]] بوده و دیگر محله‌های بغداد [[اهل سنت]] بودند. نزدیکی کوفه، حضور برخی امامان(ع) و یاران آنان در بغداد و کرخ و روی کار آمدن آل فرات و [[آل بویه]] در گسترش شیعه‌گری در کرخ نقش داشت. شیعیان کرخ و حنبلی‌های بغداد با یکدیگر نزاع داشته و گاه منجر به کشتار دو طرف و چپاول مردم کرخ می‌شد. مهمترین عوامل نزاع، بی‌احترامی به رهبران و تأکید شیعیان بر اجرای آیین‌های مذهبی مانند عزاداری و برگزاری جشن [[غدیر]] بود. در کرخ، عالمان و بزرگانی مانند [[نواب اربعه]]، [[شیخ مفید]]، [[سید مرتضی]]، [[سید رضی]]، [[شیخ طوسی]] و معروف کرخی حضور داشته‌اند. حوزه علمیه کرخ، یکی از حوزه‌های برجسته تشیع بود، که با حمله طغرل [[سلجوقیان|سلجوقی]] و هجرت شیخ طوسی به [[نجف]]، از رونق افتاد. مسجد بُراثا، که در غرب بغداد و روبه‌روی کرخ قرار داشت، یکی از مراکز مهم فرهنگی شیعیان کرخ شمرده می‌شد. در روایات از کرخ یاد شده؛ برای نمونه [[امام رضا(ع)]]، سالم‌ترین محله [[بغداد]] را کرخ دانسته است. | ||
==واژه‌شناسی== | ==واژه‌شناسی== | ||