←پانوشت
(←پانوشت) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ساباط امام زمان(ع)''' یا '''ساباط مدلّل'''، گذری سرپوشیده متصل به ديوار [[آستان مقدس امام علی(ع)|آستان امام علي(ع)]] در [[نجف]]، و منسوب به [[امام زمان(ع)]] بوده، که امروزه از میان رفته است. بر پایه گزارشی، پیشینه این ساباط، به سده هشتم قمری و شفای مردی به نام مدلّل، توسط [[امام زمان(ع)]] برمی‌گردد. به گمان برخی، امروزه موضع این ساباط در محدوده صحن شریف قرار دارد. | |||
==واژه‌شناسی== | ==واژه‌شناسی== | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
ساباط، در واژه‌نامه‌های فارسی به دالان، دهلیز،<ref>لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه ساباط.</ref> راهرو روپوشیده بین دو خانه یا دو دکان، و سقفی که در زیر آن راه ورود به خانه باشد<ref>فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه ساباط.</ref> معنا شده است. | ساباط، در واژه‌نامه‌های فارسی به دالان، دهلیز،<ref>لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه ساباط.</ref> راهرو روپوشیده بین دو خانه یا دو دکان، و سقفی که در زیر آن راه ورود به خانه باشد<ref>فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه ساباط.</ref> معنا شده است. | ||
== مکان == | |||
ساباط امام زمان(ع) یا ساباط مدلّل،<ref name=":1">السلطان المفرّج عن اهل الایمان، ص4٧-4٨؛ بحار الانوار، ج5٢، ص٧4.</ref> گذری متصل به ديوار [[آستان مقدس امام علی(ع)|آستان امام علي(ع)]] در [[نجف]]، و منسوب به [[امام زمان(ع)]]، بوده است.<ref name=":0">مقام‌های حضرت مهدی(ع) در عراق، فصلنامه فرهنگ زیارت، ش۳۰، ص۱۱۲.</ref> برخی این ساباط را در جانب غربی و شمالی صحن حرم امام علی(ع) دانسته<ref>نجم ثاقب در احوال امام غایب(ع)، ج۲، ص۶۴۴.</ref> و به باور برخی، این گذر جهت شمالی از صحن را به جهت جنوبی آن، از جهت غرب متصل می‌کرد و در آن، قبر شماری از عالمان و [[تکیه بکتاشیه (نجف)|تکیه بکتاشیه]] قرار داشت.<ref name=":2">[http://www.m-mahdi.net/book/download/pdf/069.pdf المنتقی من السلطان المفرج عن اهل الایمان]، ص۳۶، پاورقی.</ref> برخی، احتمال زیاد داده‌اند، امروزه موضع این ساباط، در محدوده صحن قرار گرفته باشد.<ref name=":0" /> | |||
== پیشینه == | |||
بر پایه گزارشی از سید بهاءالدین علی بن عبدالکریم نیلی، از عالمان سده هشتم قمری، [[امام مهدی(ع)]]، در سال ۷۲۰ق، شبی به خانه یکی از [[شیعه|شیعیان]] [[نجف]]، به نام حسین مدلّل که فلج بوده آمده و او را شفا داده است؛ سپس او را به یک ساباط (گذر) برده، که متصل به دیوار آستان امام علی(ع) بوده و آنجا را محل رفت و آمد خود برای زیارت جدش [[امام علی(ع)]] معرفی کرده است. امام مهدی(ع) به او دستور داده هر شب در این محل، این ماجرا را اعلام کند.{{یادداشت|در متن کتاب السلطان مفرج عن اهل الایمان، عبارت «فأعلن فیه» به معنای اعلام کردن آمده است؛ ولی در بحارالانوار که از این کتاب نقل کرده، عبارت «فأعلقه» به معنای بستن گذر آمده است.}} از آن زمان، این ساباط مورد توجه قرار گرفته و مردم، هنگام حاجت خواستن، برای آن نذر می‌کردند. بر پایه این گزارش، این مکان، در سده هشتم قمری، برای مردم نجف شناخته شده بوده است.<ref name=":1" /> | |||
امروزه این گذر، از میان رفته است.<ref name=":0" /> به باور برخی، این ساباط در سال ۱۴۲۶ق. برای گسترش آستان تخریب شده است.<ref name=":2" /> برخی، با توجه به توسعه‌های چندباره آستان امام علی(ع) پس از تاریخ گفته شده، احتمال زیاد داده‌اند، موضع این ساباط، در محدوده صحن قرار گرفته باشد.<ref name=":0" /> | |||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۵: | ||
*'''المحكم و المحيط الأعظم'''، على بن اسماعيل بن سيده، ، دار الكتب العلمية بيروت، چاپ: اول، 1421 ه.ق. | *'''المحكم و المحيط الأعظم'''، على بن اسماعيل بن سيده، ، دار الكتب العلمية بيروت، چاپ: اول، 1421 ه.ق. | ||
*'''معجم مقاييس اللغة'''، احمد بن فارس، مكتب الاعلام الاسلامي، قم، 1404ق. | *'''معجم مقاييس اللغة'''، احمد بن فارس، مكتب الاعلام الاسلامي، قم، 1404ق. | ||
*'''المنتقی من السلطان المفرّج عن أهل الإیمان'''، سید علی بن عبدالکریم النیلی، تقدیم و تحقیق مرکز الدراسات التخصصیة فی الامام المهدی(ع)، نجف، ۱۴۲۷ق. | |||
*'''نجم ثاقب در احوال امام غایب(ع)'''، حسین بن محمدتقی نوری، تحقیق صادق برزگر، مسجد مقدس جمکران، قم، ۱۳۸۴ش. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||