اذن دخول: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اذن دخول'''، اجازه خواستن از خدا، [[معصوم(ع)]] و فرشتگان، پیش از [[زیارت]] مزار معصوم(ع) است. برای ورود به برخی از شهرهای زیارتی، ورود به آستان و ورود به [[رواق]] اذن دخول وجود دارد. فلسفه اذن دخول را شناخت جایگاه معصوم(ع) و آمادگی برای زیارت دانسته‌اند.

اذن دخول، اجازه خواستن از خدا، [[معصوم(ع)]] و فرشتگان، پیش از زیارت مزار معصوم(ع) است. در برخی از روایات، سفارش شده هنگام [[زیارت حضرت محمد(ص)]] و [[معصومان(ع)]] اذن ورود خوانده شود. در این اذن، [[زائر]]، معصوم دفن شده را زنده و به جایگاه و گفته زائر آگاه می‌داند. وی از خدا و سپس از حضرت محمد(ص) و فرشتگان اجازه می‌خواهد برای زیارت وارد شود.{{یادداشت|اللَّهُمَّ إِنِّی وَقَفْتُ عَلَی بَابِ بَیْتٍ مِنْ بُیُوتِ نَبِیِّکَ وَ آلِ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلَامُ وَ قَدْ مَنَعْتَ النَّاسَ الدُّخُولَ إِلَی بُیُوتِهِ إِلَّا بِإِذْنِ نَبِیِّکَ- فَقُلْتَ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلَّا أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ اللَّهُمَّ وَ إِنِّی أَعْتَقِدُ حُرْمَةَ نَبِیِّکَ فِی غَیْبَتِهِ کَمَا أَعْتَقِدُهَا فِی حَضْرَتِهِ وَ أَعْلَمُ أَنَّ رُسُلَکَ وَ خُلَفَاءَکَ أَحْیَاءٌ عِنْدَکَ یُرْزَقُونَ یَرَوْنَ مَکَانِی فِی وَقْتِی هَذَا وَ زَمَانِی وَ یَسْمَعُونَ کَلَامِی فِی وَقْتِی هَذَا وَ یَرُدُّونَ عَلَیَّ سَلَامِی وَ أَنَّکَ حَجَبْتَ عَنْ سَمْعِی کَلَامَهُمْ وَ فَتَحْتَ بَابَ فَهْمِی بِلَذِیذِ مُنَاجَاتِهِمْ فَإِنِّی أَسْتَأْذِنُکَ یَا رَبِّ أَوَّلًا وَ أَسْتَأْذِنُ رَسُولَکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ثَانِیاً وَ أَسْتَأْذِنُ خَلِیفَتَکَ الْمَفْرُوضَ عَلَیَّ طَاعَتُهُ فِی الدُّخُولِ فِی سَاعَتِی هَذِهِ إِلَی بَیْتِهِ وَ أَسْتَأْذِنُ مَلَائِکَتَکَ الْمُوَکَّلِینَ بِهَذِهِ الْبُقْعَةِ الْمُبَارَکَةِ الْمُطِیعَةَ لِلَّهِ السَّامِعَةَ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ أَیُّهَا الْمَلَائِکَةُ الْمُوَکَّلُونَ بِهَذِهِ الْمَشَاهِدِ الْمُبَارَکَةِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ إِذْنِ رَسُولِهِ وَ إِذْنِ خُلَفَائِهِ وَ إِذْنِکُمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ أَجْمَعِینَ أَدْخُلُ هَذَا الْبَیْتَ مُتَقَرِّباً إِلَی اللَّهِ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ فَکُونُوا مَلَائِکَةَ اللَّهِ أَعْوَانِی وَ کُونُوا أَنْصَارِی حَتَّی أَدْخُلَ هَذَا الْبَیْتَ وَ أَدْعُوَ اللَّهَ بِفُنُونِ الدَّعَوَاتِ وَ أَعْتَرِفَ لِلَّهِ بِالْعُبُودِیَّةِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِأَبْنَائِهِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ بِالطَّاعَة.}}<ref>بحارالأنوار، ج٩٧، ص۱۶۰.</ref>

در [[زیارت امام علی(ع)]]، هنگام ورود به [[نجف]]، هنگام ورود به آستان و هنگام ورود به [[رواق]] اذن ورود سفارش شده است.<ref name=":0">فرهنگ زیارت، ص۳۴۶.</ref>

برخی از عالمان [[شیعه]]، سفارش کرده‌اند، زائر بر درگاه حرم ایستاده و اذن بخواهد، اگر در دل خود خشوع و رقت قلب احساس کرد وارد شود، اگر احساس نکرد، بهتر است برای ورود، زمان دیگری را با رقت قلب و خشوع انتخاب کند.<ref>بحارالأنوار، ج٩٧، ص١٢۶.</ref>

برخی، فلسفه اذن دخول را، شناخت معصوم(ع) به عنوان انسانی کامل و حجتی بزرگ و آمادگی روحی برای زیارت دانسته و اذن‌خواهی را به آیه {{قلم رنگ|سبز|یٰا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاٰ تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلاّٰ أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ.}}{{یادداشت|ای اهل ایمان! به خانه‌های پیامبر وارد نشوید مگر آنکه… به شما اذن دهند.}} مستند کرده‌اند.<ref>احزاب، آیه ۵۳؛ ترجمه انصاریان، ص۴۲۵.</ref><ref name=":0" />