عتبه بوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ دسامبر ۲۰۱۹
خط ۳: خط ۳:


==واژه‌شناسی==
==واژه‌شناسی==
«عتبه»، واژه‌ای عربی و به معنای آستان زیرین در است.<ref>کتاب العین، ج۲، ص۷۵؛ جمهرة اللغة، ج۱، ص۲۵۵؛ تهذیب اللغة، ج۲، ص۱۶۶؛ الصحاح، ج۱، ص۱۷۷؛ معجم مقاییس اللغه، ج۴، ص۲۲۵؛ مفردات الفاظ القرآن، ص۵۴۴؛ مفردات الفاظ قرآن، ج۲،‌ص۵۴۶؛ مقدمة الادب،‌ص۲۵؛ لسان العرب، ج۱، ص۵۷۶؛ المصباح المنیر، ج۲، ص۳۹۱.</ref> برخی آن را آستانه زبَرین و بالایی در دانسته‌اند.{{یادداشت|عَتَبَة الباب: أُسْكُفَّته. و قال قوم: بل‏ العَتَبَة العليا و الأُسْكُفَّة السُّفلى.}}<ref>جمهرة اللغة، ج۱، ص۲۵۵؛ رک: تهذیب اللغة، ج۲، ص۱۶۶؛ مقدمة الادب، ص۲۵؛ لسان العرب، ج۱، ص۵۷۶.</ref> این واژه در زبان عربی از روی کنایه، به معنای زن نیز به کار رفته است.<ref>کتاب العین، ج۲، ص۷۵؛ مفردات الفاظ القرآن، ص۵۴۴؛ شمس العلوم، ج۷، ص۴۳۵۲.</ref> یکی دیگر از معانی عتبة، پله و نردبان گفته شده است.<ref>کتاب العین، ج۲، ص۷۵؛ تهذیب اللغة،‌ ج۲، ص۱۶۶؛ الصحاح، ج۱، ص۱۷۷؛ مفردات الفاظ القرآن، ص۵۴۴.</ref>
«عتبه»، واژه‌ای عربی و به معنای آستان زیرینِ در است.<ref>کتاب العین، ج۲، ص۷۵؛ جمهرة اللغة، ج۱، ص۲۵۵؛ تهذیب اللغة، ج۲، ص۱۶۶؛ الصحاح، ج۱، ص۱۷۷؛ معجم مقاییس اللغه، ج۴، ص۲۲۵؛ مفردات الفاظ القرآن، ص۵۴۴؛ مفردات الفاظ قرآن، ج۲،‌ص۵۴۶؛ مقدمة الادب،‌ص۲۵؛ لسان العرب، ج۱، ص۵۷۶؛ المصباح المنیر، ج۲، ص۳۹۱.</ref> برخی آن را آستانه زبَرین و بالایی در دانسته‌اند.{{یادداشت|عَتَبَة الباب: أُسْكُفَّته. و قال قوم: بل‏ العَتَبَة العليا و الأُسْكُفَّة السُّفلى.}}<ref>جمهرة اللغة، ج۱، ص۲۵۵؛ رک: تهذیب اللغة، ج۲، ص۱۶۶؛ مقدمة الادب، ص۲۵؛ لسان العرب، ج۱، ص۵۷۶.</ref> این واژه در زبان عربی از روی کنایه، به معنای زن نیز به کار رفته است.<ref>کتاب العین، ج۲، ص۷۵؛ مفردات الفاظ القرآن، ص۵۴۴؛ شمس العلوم، ج۷، ص۴۳۵۲.</ref> یکی دیگر از معانی عتبة، پله و نردبان گفته شده است.<ref>کتاب العین، ج۲، ص۷۵؛ تهذیب اللغة،‌ ج۲، ص۱۶۶؛ الصحاح، ج۱، ص۱۷۷؛ مفردات الفاظ القرآن، ص۵۴۴.</ref>
 
در برخی از واژه‌نامه‌های فارسی عتبه را آستانه در، آستانه،‌ درگاه و مقبره هر یک از امامان(ع) دانسته‌اند.<ref>فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه عتبه.</ref>
 


در برخی از واژه‌نامه‌های فارسی، «عتبه» را آستانه در، آستانه،‌ درگاه و مقبره هر یک از [[امامان(ع)]] دانسته‌اند.<ref>فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه عتبه.</ref>
==معرفی==
==معرفی==
عتبه‌بوسی، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است.<ref name=":0">فرهنگ زیارت، ص۳۴۶.</ref> [[محمدباقر مجلسی]]، سخن [[شهید اول]] را در این مورد، به عنوان یکی از آداب [[زیارت]] آورده، ولی مجلسی، دلیل مستندی برای استحباب عتبه‌بوسی نیافته است. با این همه، وی سجده برای خدا را به عنوان شکر الهی بر این توفیق، جایز دانسته است.<ref>بحارالأنوار، ج٩٧، ص١٣۴ و ١٣۶.</ref> برخی یادآوری کرده‌اند، بوسیدن زمین و درگاه در حرم، نباید به عنوان سجده برای امام(ع) انگاشته شود.<ref name=":0" />  
عتبه‌بوسی، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است.<ref name=":0">فرهنگ زیارت، ص۳۴۶.</ref> [[محمدباقر مجلسی]]، سخن [[شهید اول]] را در این مورد، به عنوان یکی از آداب [[زیارت]] آورده، ولی مجلسی، دلیل مستندی برای استحباب عتبه‌بوسی نیافته است. با این همه، وی سجده برای خدا را به عنوان شکر الهی بر این توفیق، جایز دانسته است.<ref>بحارالأنوار، ج٩٧، ص١٣۴ و ١٣۶.</ref> برخی یادآوری کرده‌اند، بوسیدن زمین و درگاه در حرم، نباید به عنوان سجده برای امام(ع) انگاشته شود.<ref name=":0" />  
۱۵٬۶۱۴

ویرایش