بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
'''عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب'''، عموزاده و صحابی رسول خدا(ص)، امیر الحاج و بنیان‌گذار مکتب تفسیری مکه است. او روایت‌های فراوانی از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده و شاگرد امام علی(ع) نیز بوده است. وی در زمان خلفا، به ویژه خلیفه دوم و | '''عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب'''، عموزاده و [[صحابه|صحابی]] [[رسول خدا(ص)]]، [[امیر الحاج]] و بنیان‌گذار مکتب [[تفسیر|تفسیری]] [[مکه]] است. او [[روایت|روایت‌های]] فراوانی از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده و شاگرد [[امام علی(ع)]] نیز بوده است. وی در زمان خلفا، به ویژه [[عمر بن خطاب|خلیفه دوم]] و [[عثمان بن عفان|سوم]]، در عین جوانی مورد توجه بود و طرف مشورت قرار می‌گرفت. در [[فتح افریقیه]] در سپاه [[عبدالله بن سعد بن ابی‌سرح]] حضور داشت و فرماندهی بخشی از آن را عهده‌دار بود. در سال ۳۰ق. تحت فرماندهی [[سعید بن العاص]] در فتح [[طبرستان]] حضور یافت. او در سال ۳۵ق. از سوی عثمان و در سال‌های 36 و 39 از سوی علی(ع) امیر الحاج شد منابع از [[حج]] گزاردن او همراه [[امام حسین(ع)]]، دو سال پیش از مرگ [[معاویه]] خبر داده‌اند. | ||
او از نزدیک‌ترین مشاوران علی بن ابیطالب(ع) به شمار می‌آمد. | او از نزدیک‌ترین مشاوران علی بن ابیطالب(ع) به شمار می‌آمد. در جنگ جمل فرماندهی جناح راست سپاه علی(ع) را عهده‌دار بود و در جنگ صفین و شب [[لیلة الهریر]] فرمانده جناح چپ سپاه بود. در ماجرای [[حکمیت]]، علی(ع) قصد داشت تا او را به نمایندگی از خود نزد [[عمرو عاص]] بفرستد؛ اما [[کوفه|کوفیان]] نپذیرفتند. همو نماینده علی(ع) برای گفت‌وگو با [[خوارج]] [[جنگ نهروان|نهروان]] بود. او والی [[بصره]] بود و برخی گزارشها از برکناری او از این سِمت به دست علی(ع) حکایت دارند. | ||
بنا بر نقلی، او در ماجرای صلح امام حسن(ع) با معاویه | بنا بر نقلی، او در ماجرای [[صلح امام حسن(ع)|صلح]] [[امام حسن مجتبی(ع)|امام حسن(ع)]] با معاویه حاضر بود و پس از رد درخواست معاویه برای همکاری با او، در [[مکه]] ساکن شد. پس از مرگ معاویه و شروع زمامداری [[یزید بن معاویه]]، او از کسانی بود که در مکه کوشیدند تا [[حسین بن علی(ع)]] را از رفتن به کوفه بازدارند. او به ایشان توصیه کرد تا به [[یمن]] برود که [[شیعه|شیعیان]] پدرش در آن‌جا ساکن بودند. | ||
افزون بر تفسیر و علوم قرآن، ابن عباس در | افزون بر [[تفسیر]] و علوم قرآن، ابن عباس در [[فقه]]، [[تاریخ]]، [[انساب]]، ایام العرب، حساب و شعر عرب نیز استاد بود. تلاش‌های علمی او هنگام حضورش در مکه در زمینه بیان احادیث پیامبر(ص) و تفسیر قرآن، به پایه‌گذاری [[مکتب تفسیری مکه]] انجامید. تفسیری را به ابن عباس نسبت داده‌اند که با عنوان [[تنویر المقباس من تفسیر ابن عباس(کتاب)|تنویر المقباس من تفسیر ابن عباس]] بارها در [[مصر]] چاپ شده است. | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||