حج اکبر: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه «اکبر» صفت تفضیلی از ریشه (ک ب ر) به معنای بزرگتر و بزرگترین است.<ref>نک: لسان العرب، ج5، ص127، «کبر».</ref> عبارت «حج اکبر» در قرآن کریم در آیه سوم سوره توبه/۹ آمده است: «وَ أَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَی النَّاسِ یوْمَ الْحَجِّ الْأَکبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَریءٌ مِنَ الْمُشْرِکینَ وَ رَسُولُه…». بر پایه منابع تاریخی<ref>السیره النبویه، ج2، ص543-546؛ دلائل النبوه، ج5، ص293-298؛ البدایه و النهایه، ج5، ص36-39.</ref> و تفسیری از شیعه<ref>کتاب التفسیر (عیاشی)، ج2، ص73-75؛ مجمع البیان، ج5، ص6-7؛ المیزان، ج9، ص161-163.</ref> و اهل‌سنت،<ref>جامع البیان، ج10، ص47؛ الکشاف، ج2، ص243؛ تفسیر القرآن العظیم (ابن کثیر)، ج4، ص89-91.</ref> آیات ابتدایی سوره توبه در سال نهم هجری نازل شد و امام علی(ع) از جانب حضرت محمد(ص) مأمور ابلاغ آن به مشرکان مکه گردید. مضمون این آیات، اعلام برائت از مشرکان و تعیین مهلتی چهارماهه برای پیمان‌های بدون مدت آنان بود و از آن پس طواف عریان و حج مشرکان ممنوع گشت. البته ابتدا ابوبکر برای ابلاغ آیات فرستاده شده بود، اما جبرئیل بر حضرت محمد(ص) نازل گشت و عرضه داشت که رسالت حضرت محمد(ص) را تنها فردی می‌تواند ابلاغ کند که از اهل بیت آن حضرت باشد. از این رو حضرت محمد(ص) امام علی(ع) را برای انجام این مأموریت فرستاد و آن حضرت سوار بر شتر حضرت محمد به راه افتاد و در میانه راه آیات را از ابوبکر گرفت و خود به سوی مکه روانه شد. آنگاه در روز عید قربان و در اجتماع مردم در منا پیام الهی را به گوش همگان رسانید.