جعفر بن حسن مثنی: تفاوت میان نسخه‌ها

جعفر بن حسن مثنی (ویرایش)

نسخهٔ ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۲:۴۶

۲۳۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Abbasahmadi1363

Automoderated users

۱۵٬۶۱۴

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''جعفر بن حسن مثنی'''، نوه امام حسن مجتبی(ع) و مدفون در بقیع
+'''جعفر بن حسن مثنی'''، نوه [[امام حسن(ع)]] بوده و مدتی نمایندگی سادات حسنی را بر عهده داشته است. وی یکی از مدفونان در [[بقیع]] است.
+== تبار ==
 ابوالحسن جعفر بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب(ع) بزرگترین فرزند حسن مثنی بود.<ref>عمدة الطالب، ص184.</ref> پدرش از همراهان امام حسین(ع) بود و در کربلا مجروح شد و پس از مداوا توسط یکی از بستگان مادرش به مدینه بازگشت. وی از متولّیان صدقات و موقوفات جدّش علی(ع) بود.<ref>عمدة الطالب، ص184؛ اعیان الشیعه، ج5، ص43-44.</ref> به نقلی مادر جعفرکنیزی بود که به نام حبیبه فارسی خوانده می‌شد.<ref>الطبقات، ج5، ص245؛ تذکرة الخواص، ص195.</ref>
+== نماینده سادات حسنی ==
 جعفر از شخصیت‌های سادات بنی الحسن(ع) به شمار می‌رفت و آنان را در بسیاری ماجراها نمایندگی می‌کرد چنان‌که وی به نمایندگی از سادات حسنی با زید بن علی بر سر سرپرستی موقوفات امام علی(ع)، کشمکش داشت. رفع منازعه و شکایت در حضور والی اموی مدینه انجام می‌شد.<ref>البیان و التبیین، ص176؛ تاریخ الطبری، ج7، ص163.</ref> این نزاع و اختلاف پس از جعفر نیز ادامه یافت.<ref>تاریخ الطبری، ج7، ص163؛ الکامل، ج5، ص 230.</ref> او را از خطبا و فصحاء بنی هاشم و از جمله محدثین دارای وجهه در این قبیله برشمرده‌اند.<ref>عمدة الطالب، ص184؛ الفائق، ج1، ص 294.</ref>
+== فرزندان و نوادگان ==
+جعفر چهار پسر و شش دختر به نام‌های عبداللّه، قاسم، ابراهیم، حسن، فاطمه، رقیه، زینب، امّ القاسم، امّ الحسن، ام الحسین داشت که نسل او تنها از فرزندش حسن تداوم یافت.<ref>المجدی، ص82؛ تهذیب المقال، ج4، ص469.</ref> حسن از محدثان و از راویان حدیث امام صادق(ع) است<ref>رجال النجاشی، ص46</ref> از نوادگان وی عبیدالله اصغر بن علی باغر از امراء مکه و کوفه بود که در کوفه نیز دفن شد.<ref>تاریخ الکوفه، ص94.</ref> و نیز محمد بن جعفر بن حسن بن جعفر بن حسن معروف به ابو قیراط و نقیب طالبیان در بغداد بود که درسال ۳۴۵ از دنیا رفت.<ref>المنتظم، ج14، ص106.</ref> وی بر جنازه مرحوم کلینی م ق ۳۲۹در بغداد نماز خواند.<ref>رجال النجاشی، ص378؛ الاستبصار، ج4، ص305.</ref> فرزند ابوقیراط، جعفر از راویان و مؤلفان شیعه ومتوفای ۳۰۸ ق است.<ref>رجال النجاشی، ص122.</ref> دودمان و نوادگان جعفر در شهرهای مختلف جهان اسلام مانند شهرهای ایران (نیشابور، بیهق،<ref>تاریخ بیهق، ص60؛ تاریخ نیسابور، ص310.</ref> اهواز، اصفهان،<ref>منتقلة الطالبیه، ص21.</ref> آمل<ref>منتقلة الطالبیه، ص35.</ref>)، شامات (حلب، حمص، دمشق، رمله)<ref>جمهرة انساب العرب، ص44-45؛ منتقلة الطالبیه، ص 10، 16، 19، 122، 126، 134-135، 144، 321، 334، 346.</ref> و مغرب پراکنده شدند.<ref>المجدی، ص271-279.</ref>
+== درگذشت ==
 جعفر بن حسن در هفتادسالگی پیش از قیام زید در مدینه در گذشت<ref>عمدة الطالب، ص184؛ البیان و التبیین، ص176؛ تاریخ الطبری، ج7، ص163.</ref> این در حالی است که برخی وفات او را در دوران منصور عباسی ذکر کرده‌اند.<ref>عمدة الطالب، ص184؛ مقاتل الطالبیین، ص121، 128؛ الکامل، ج5، ص522.</ref> برخی او را از معتقدان مهدی منتظر از نسل امام صادق(ع) دانسته‌اند.<ref>کشف المحجه، ص156</ref>
-جعفر چهار پسر و شش دختر به نام‌های عبداللّه، قاسم، ابراهیم، حسن، فاطمه، رقیه، زینب، امّ القاسم، امّ الحسن، ام الحسین داشت که نسل او تنها از فرزندش حسن تداوم یافت.<ref>المجدی، ص82؛ تهذیب المقال، ج4، ص469.</ref> حسن از محدثان و از راویان حدیث امام صادق(ع) است<ref>رجال النجاشی، ص46</ref>از نوادگان وی عبیدالله اصغر بن علی باغر از امراء مکه و کوفه بود که در کوفه نیز دفن شد.<ref>تاریخ الکوفه، ص94.</ref> و نیز محمد بن جعفر بن حسن بن جعفر بن حسن معروف به ابو قیراط و نقیب طالبیان در بغداد بود که درسال ۳۴۵ از دنیا رفت.<ref>المنتظم، ج14، ص106.</ref> وی بر جنازه مرحوم کلینی م ق ۳۲۹در بغداد نماز خواند.<ref>رجال النجاشی، ص378؛ الاستبصار، ج4، ص305.</ref> فرزند ابوقیراط، جعفر از راویان و مؤلفان شیعه ومتوفای ۳۰۸ ق است.<ref>رجال النجاشی، ص122.</ref> دودمان و نوادگان جعفر در شهرهای مختلف جهان اسلام مانند شهرهای ایران (نیشابور، بیهق،<ref>تاریخ بیهق، ص60؛ تاریخ نیسابور، ص310.</ref> اهواز، اصفهان،<ref>منتقلة الطالبیه، ص21.</ref> آمل<ref>منتقلة الطالبیه، ص35.</ref>)، شامات (حلب، حمص، دمشق، رمله)<ref>جمهرة انساب العرب، ص44-45؛ منتقلة الطالبیه، ص 10، 16، 19، 122، 126، 134-135، 144، 321، 334، 346.</ref> و مغرب پراکنده شدند<ref>المجدی، ص271-279.</ref>
 ==پانویس==